Bu hikaye 2008 yılında Seherbaz sitesi için tarafımdan hazırlanıp yayınlanmıştır. Pek çok Dramione severin gönlünde özel bir yere sahip olan eski ama keyifli bir hikayeyi yeniden keşfetmeye hazır mısınız? Henüz okumadıysanız veya yeniden okumak istiyorsanız Keep Your Friends Close, But Your Enemies Closer bir kere daha sizlerle^^ Hayranları uzun adını kısaltıp KFYC dedikleri için ben de adını bu şekilde kısaltarak kullandım bilginize ;) Draco Malfoy ve ailesi tuttukları tarafın kaybetmesinden sonra uçurumun kenarında bulurlar kendilerini. Ya Bakanlıkla iş birliği yapacaklardır ya da ellerindeki her şeyi kaybedecek, Azkaban'ın tutsakları arasına katılacaklardır. İş birliği şartı açıktır. Draco Malfoy bir bakanlık ajanıyla evlenmek zorundadır. Draco iki ölümcül seçenekten daha katlanılabilir olanı seçer. Ta ki bu gelinin Hermione Granger olduğunu öğrenene kadar...

Pekâlâ bir kitap yazıyorsunuz.Günümüzden on beş yıl sonrasını.Peki siz paspal,gözlüklü, beceriksiz bir kız olsaydınız ne yazardınız? Bizim kahramanımız Helen ne mi yazdı? Kendi hayalini... Zengin bir kız; tabii ki güzel,başarılı ve seksi. Yazdığı bu kitapta olmazsa olmaz iyi bir erkek ve kötü bir erkek de... Birisi mükemmel aşık ,diğeri ise tam bir playboy. Belki biraz dram katmak istemiş olabilir ve bu yüzden kendi hayalindeki kız karakterini, başka bir erkeğe aşıkken ailelerin zoruyla bu playboy ile nişanladı. Evet evet...Güzel bir hikâye olacaktı. Ama... Hikâyenin yarısındayken bir sabah uyandığında kendini nerede buldu dersiniz? Playboyun evinde mi? EVET!

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin, Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin. Bir ısıtır,bir üşütür,bir ağlatır,bir güldürür; Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin. -Özdemir Asaf-

Selim, genç kadının ellerinin arasındaki telefona ardından da ufak bir baş selamının ardından arkasını dönüp giden kadına baktı. Tam o anda kendinin de beklemediği bir şey yaptı ve genç kadını hızla kendine çekti ve sıcak dudaklarını genç kadınınkilerle birleştirdi. Kalbi dörtnala atıyordu ve Selim bundan acı bir haz duyuyordu. Kalbi kırıla kırıla kolları arasındaki genç kadının dudaklarını esaret altına alıyordu. Ve nihayet kendini geri çektiğinde genç kadının kırgınlıkla bakan gözleriyle karşılaştı. Selim ne yapacağını bilemedi bir an için. Aslında az önce ne yaptığının da farkında değildi. Fakat karşısındaki kadının gözlerine baktığı an dünyanın en berbat adamıymış gibi hissetmekten alamadı kendini. Niye yapmıştı ki bunu? Sevmediği hatta doğru düzgün tanımadığı bir kadını niye öpmüştü? Üstelik henüz kalbindeki acıyı bir nebze olsun hafifletememişken... Bencilce, ilkel bir içgüdüye esir olmuştu resmen. Zaman durmuş gibiydi; ne Eylül kıpırdayabiliyordu ne de kendisi. Belki bir adım atsa... Genç kadının sağ gözünden yanaklarına süzülen bir damla yaş buna engel olmuştu ne yazık ki. O yaşı görmeden evvel kaçıp gitmeliydi buradan oysa. Ama artık yapacak en iyi şey affedilmeyi dilemekti belki de. " Ben... Ö - Özür..." "Lütfen tek kelime dahi etme!" Buna da hakkı yoktu değil mi? "Eylül..." Genç kadın işaret parmağını dudağına götürüp sus işareti yaptıktan sonra arkasına döndü ve açık olan apartman kapısından girdi, kapıyı arkasından sıkı sıkıya kapadı. Eli istemsizce dudaklarına gitti. Kendini Harun'a ihanet etmiş gibi hissetti o an. Selim'e ait olduğunu düşündüğü araba büyük bir gürültüyle hareket ettikten sonra Eylül rahat bir nefes alabildi. Gözlerindeki yaşları elleriyle sildikten sonra aşinası olmadığı apartmandan çıktı ve evine doğru yola