Her duygu taklit edilirdi cesaret hariç... Kor kadar yakıcı bir asker. Kalbini ve ruhunu tamamen kapatmış kendini ülkesine adamış, aşk körü bir adam. Ta ki bal rengi, ateş parçası o gözlerle karşılaşana kadar. Ruhu hiç bu kadar sıkışmamıştı. Özgürlük artık bir çift gözde saklıydı. Bir öğretmen... Aldatılmış, yarı yolda bırakılmış bir kuş yüreğin de yaşayan kadın. Öğretmenlik yapmak için gittiği köyde huzuru bulduğunu sanarken tam da bir kaosun içine düşmüştü. Hem de hiç beklemediği geveze bir adamla, bir askerle. Belki de düştüğü gizem dolu köy de tek gerçek oydu. 'Sen bir sonbahar gibi girdin hayatıma tüm yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi. Ben, sen dökülüp, bittin sanarken sen köklerini saldın yüreğime. Sonra birden yaprak dökümü durdu. Kurudun sandım da yüreğim de yeşerdin. Sen Sonbahar'ın Gelişi gibi geldin kararmış ruhuma sonra o karanlıkta bir ışık yandı. Bal rengi bir ışık... ' Dram #4 02.11.21 Romantizim #4 17.11.21 Aşk #9 18.11.21 Roman #2 22.11.21 Komando #1 17.02.22 Sonbahar #1 01.04.22 Hüzün #8 28.04.22 Tutku #3 Fantastik #4 28.10.22 Sonbahar'ın Gelişi ilk kurgum ve tüm hakları bana aittir.

Bu kitap, gelecekte yaşanabilecek gerçeğe dayalı ihtimaller üzerine araştırılarak kurgulanmıştır. ----------------- Onlar, karanlığa doğdular... Onlar, hissizliğe doğdular... Ve onlar, renksizliğe doğdular... Hissedemeyen insanlar nasıl âşık olurlar? Dokunmanın verdiği heyecanı bilmeden... Peki ya renkleri göremeyenler, güzelliğin ne demek olduğunu nasıl bilirler? Âşık olduğu insanın göz rengini bile bilmezken...

arkadaşların büyük maceraları :-) :-)

Sağ gözünden yanağına doğru süzülen bir damla yaşı boynunda hissetti ve silmeye bile tenezzül etmeden gözyaşının kalbine damlamasına izin verdi.Babasının öfkeli sesi köşeli beyninde yankılanıp durmuştu.Ve üzerine gelen kolej arkadaşları...Belki tüm bu acıları ve dünyanın yorgunluğunu annesi ile unutabilirdi ama,onu bağrına basacak ve omzunda ağlayabileceği bir annesi yoktu ki.Gözünden gelen ikinci yaşı bu sefer elinin tersiyle sildi ve önündeki yüce kitabı açarak gözüne çarpan ayet ile tüm acılarını unuttu.Gözleri mutlulukla parlamıştı.Ve artık her şeyin değişme vakti gelmişti. ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' Bakara Suresi,157 ~ İkisi için minik bir kıvılcım gerekiyordu sadece.Onların karşılaşmaları Allah'ın bir taktiri olmalıydı.İkisi de kader ortağıydılar ve mutlu olmak için birbirlerine ihtiyaçları vardı.Üç yıldır imam hatipte okumuş ve tam bir imam hatipli ruhuna sahip bir genç kızın koleje gitmek zorunda kalması ve yıllardır kolejde okumaktan bıkmış bir delikanlı...Onların kesişen eşsiz hayatları ve birbirlerini tamamlayışları...Biri annesini değerlisi,diğeri annesinin ışığı.Değerli bir şeyin parlaması için ışığa ihtiyacı varken,ışığında aydınlatması için değerli bir şeye ihtiyacı vardı.Onların hayatları toz pembe hayatlar değildi,aksine tüm acıyı çekmiş ruhlardı.Gülümseyen yüzlerin ardındaki yaralı ruhlar.O yaraları saracak olan yine birbirleriydi.Değerli bir ışık... ''Mucize,aslında sen gökyüzüsün bense ay.Çünkü senin ihtişamın benim ışığımı söndürmeye yeter.'' KOLEJDEKİ FERACELİ Başlama Tarihi:15.10.2015

"Bir varmış bir yokmuş, diye başlardı ya masallar; işte benimki de, olsa olsa hep yokmuş hiç varmıştı. Neyin hayaliydi kurduğum? Neyin cesareti, cüreti? Hiç yokmuş bir hayatın, hüzünlü umut kırıntısıydım ben, onu da kuşlar gagalamıştı..." ... İsmini siz seçin; isterseniz Cansu, isterseniz Hacer... Yaşamda, özensizce açmış bir çiçekti o. İstismarı yaşayan ve şiddete şahitlik eden, bir kimsesizdi. Geçmişinin izlerini, ruhunun en derinlerinde saklayarak hayata tutunurken; direndiği gerçeklerle hiç ummadığı bir yerde, hiç ummadığı bir anda, yüzleşecekti. Geçmiş hesaplarını kapatılırken; kimse yaralarının kanatılıp, sarmalanmasına hazır olup olmadığını sormamıştı. Timur, mahkûm olduğu önyargılarla hayatına girdiğinde, aşkın mucize iksirini tadacağını hayal dahi etmemişti. Timur; hayatın olgunlaştırdığı ve sorumluluklarla katılaştırdığı, kalabalığın içindeki yalnızlıktı. Sistemin doğurduğu ne suçlu, ne de suçsuz bir sistemsizlikti. Hayatını, doğruları için feda edilebilecekler ve edilemeyeceklerin ayrımını yaparak geçirirken; vereceği en yanlış hüküm, onun en doğru kararı olmuştu. O, özensiz bir çiçeğin, özenle açılmış yaralarını sarıp sarmaladığında; kendi üşüyen ruhunu ısıtacağını, asla hesap etmemişti. Kesişen yollar, önyargılar ve tehlikeli planlar arasında doğan, kalbimizdeki en masum aşk; FREZYA. Nefes alıyorsak, bir çıkış muhakkak vardır... ... 'FREZYA' sizi ağlatırken aşkla sarmalayacak sımsıcak bir sokak hikayesi... ... Dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır!

AŞK HALİ Ayda Solmaz; aşkın peşinden koşan hayallerle dolu bir genç kızdı. Nişanlısı Erman'ın peşinden yola çıktığı Amerika'da ayağının tozuyla tüm kaleleri yıkılırken hayat tesadüflerle dolu bir ağ örüyordu onun için. Belki babası haklıydı, o hiç doğru kararlar alamıyordu; ama bunu dengeleyecek bir de ilahi adalet vardı. Daveon Ross hiç debilinen kibar adamlardan sayılmazdı. Gene de görüntüsünün göstermediği vicdanı sokak ortasında boynuna atılıp ağlayan bir genç kızı NewYork'un orta yerinde bırakmaya elvermediyse onun ne günahı olabilirdi ki? Hele de bu kız annesinin diyarından gelen safın önde gideniyse? Yaşamda başımıza gelen en kötü olaylar ya kaderin göremediğimiz ağlarını ören o güzel anlar içinse? İşte bunun cevabı Ayda'da saklı...

"Çok yakında... Çok yakında, sana yemin ederim, o safir gözlerinde benden başka bir ruh nefes almayacak. Senin sadakatin yalnız bana olacak..." Tüm güzelliklerden ve merhametten sıyrılmış, sevginin ne olduğunu bilmeyen bir adamdı Brian. Bağlılığı sadece krala olmuş ve ne bir toprağa ne de başka bir insana varoluşundan bu yana hiç bağlanmamış İskoçya'nın en korkulan savaşçılarından biriydi o. Kılıcı ile aldığı canların sayısını dahi hatırlamazken, çoktan yosun tutmuş kalbi ilk defa atmaya başlayacaktı. Evangeline tutsak yaşamının içinde sarayda kendisine bir nefes alımlık alan yaratmak için çırpınan çaresiz bir varisti. Kral onun yanlış ellere geçmesine asla izin veremezdi. Onu en güvendiği savaşçısına teslim ederken korkulan kaderinin ne denli değişeceğini kimse bilemezdi. Evangeline'in kaderi McLaughlin'lerin kaderiydi ve hepsini elinde tutan Brian'dı. Not: Özellikle belirtmek isterim ki bir tarihi romantizm kategorisinde olan bu hikaye tamamen farazi bir tarihte geçmektedir. Gerçek tarih, kişi ve olaylar ile herhangi bir ilişkisi bulunmamaktadır. Hikaye içerisinde geçen tüm şahıslar ve olaylar hayal ürünü olup gerçek İskoç tarihinde varolmamıştır. Daha da dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır! *** HİKAYEYENİN TÜM TİCARİ VE TİCARİ OLMAYAN HAKLARI TARAFIMA AİT OLUP HİÇ BİR KOŞUL ALTINDA BİR BAŞKA BİREY YAHUT KURUM TARAFINDAN TİCARİ OLAN YA DA OLMAYAN AMAÇLARCA KULLANILAMAZ. YAYINEVİ İLE SÖZLEŞMESİ YAPILMIŞ OLAN BU HİKAYENİN TÜM HUKUKİ HAKLARI BAĞLI BULUNDUĞUM YAYINEVİMCE KORUNMAKTADIR***

Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir adam tutulur. Hayat ters köşeden vurarak bebeği olamayan yıllarca bu eksikliğin acısını pervasızca çeken, hastaneden hastaneye koşuşuna, umut etmekten ve istemekten yorulmayan kadının hayatına kuma gölgesi düşürür. Karısının bebeği olmadığı her gün aşkı daha sağlam ayakta dururken seven adamın duygularını ve aklını yitirecek kâbus gerçekleşir. Kokladığı gülün üstüne bir kır çiçeği yerleşir, bu çiçek tohumunu verir ve sevdaya tutulmuş adamın kalbi ikiye bölünür. Konağa düğünsüz derneksiz üzerinde bir gelinlikle kapıdan içeri alınan kadını beklediğinden daha zor bir hayat, beklemediğinden daha kötü bir evlilik gerçekleşir. Zorlu sınavlara tabi tutulur, aşk ve sevgi yoksunu bir evlilikte ayakta durmaya çalışır. Kocası tarafından merhamet dilenen kadın halini alır. Sevda bir kadında tutku bir kadında aynı çatı altında zorlu yaşam sürdürülür. Arafta kalmış bir adamın, bu adama bağlı iki kadının yaşamı zorlu serüvenlerle akıbeti belli olmayan sona doğru giderler. Ateş düştüğü yeri yakar KUMA gelir. Hasreti kadın dindirir bebek doğar. Adam ikiye bölünür. Ve aşkı hangi kadın alacak sorusu akılları alır. Ben Ezo; üzerine kuma gelmiş kadınım. Şimdi sığındığım limanım kocamın kalbindeki aşkım. Ben Şerwan; bir kadının hayatını kalbine alan, bir kadının hayatını omzuna alan adamım. Ben Beritan; kuma giden kadınım. Benim tek dünyam kucağıma aldığım bebeğim.

Pekâlâ bir kitap yazıyorsunuz.Günümüzden on beş yıl sonrasını.Peki siz paspal,gözlüklü, beceriksiz bir kız olsaydınız ne yazardınız? Bizim kahramanımız Helen ne mi yazdı? Kendi hayalini... Zengin bir kız; tabii ki güzel,başarılı ve seksi. Yazdığı bu kitapta olmazsa olmaz iyi bir erkek ve kötü bir erkek de... Birisi mükemmel aşık ,diğeri ise tam bir playboy. Belki biraz dram katmak istemiş olabilir ve bu yüzden kendi hayalindeki kız karakterini, başka bir erkeğe aşıkken ailelerin zoruyla bu playboy ile nişanladı. Evet evet...Güzel bir hikâye olacaktı. Ama... Hikâyenin yarısındayken bir sabah uyandığında kendini nerede buldu dersiniz? Playboyun evinde mi? EVET!