"I'm scared," she whispers tearfully, clutching my shirtsleave in both of her tiny, trembling hands. She looks up at me with those big, terrified brown eyes and I nearly come undone. Desperately needing to see her bright, happy smile once more, I send her a warm, reassuring smile. "Don't worry, Princess. You'll be perfectly safe with me." With her lower lip trembling, she nods and worriedly glances behind her where we entered the alley. "But what if they find us?" My heart clenches at the thought of her going back to that hell hole and my fist clenches at the thought of them laying a finger on her. "They won't, I won't let them." I will die before they touch her. Silence falls like a blanket over us, the only sounds around us are the dripping of water in the pipes and our own breaths. Suddenly, men's voices break the silence and my heart starts beating ten times faster. My gaze slides to her panicked expression and I grit my teeth as a sudden wave of anger washes over me. This is all their fault. Pressing a calloused finger to her soft trembling lips, I quickly usher her into an abandoned shack and softly close the door behind me. ■■■ Grayson Steel had been in and out of foster homes for as long as he could remember, occasionally in the random orphanage. He suffered from Abandonment and depression, his only releif was boxing. Until one day. She had to be the tiniest sixteen - year-old he had ever seen, and by far the most adorable. Immediately, he was drawn to her, taking the skittish little thing under his wing. Soon, his attachment strengthened into something different, his protectiveness expanding into uncharted territories. They became inseparable, depending on no one but themselves. But his eighteenth birthday was drawing nearer. What used to be the day he looked forward to became dreaded in his mind. He would have to leave her. However, after a horrific occurance, leaving her there without him was not an option. She was coming with him

Uzun yıllar önce bir kral yüzüne dağılan özel bir aile... Bu ailenin en özel üyesi... Keşfedilmemiş yetenekler... Yeni dünyalar... Kabullenilmeyen aşklar...

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

Hayat insanı bazen tek bir soruyla sınar. Kadere kafa tutabilir misin? Bazen ise, onlarca soruyla... Çocuk sahibi olamayacağını öğrenen genç bir kadın, kaderine isyan ederse ne olur? Hayatı uçlarda yaşayan, yaşamı boyunca hiç sevilmemiş, kuralsız bir adam; güvensizliğin aşılmaz duvarlarla ördüğü hayatına ve kurallara hapsolmuş bir kadına, koşulsuz ve sonsuz sevgiyi öğretebilir mi? Hayatın yorduğu ruhlar bir araya gelebilir mi? "Ben seni, senin benimle cehennemde yanmayı isteyeceğin kadar çok seveceğim..." Sina, siber dünyadan gerçek hayata, dolu dizgin, tüm duyguları yaşatan, gerçekçi bir roman. Ve bu sadece bir başlangıç...

I wrap my fingers in his shirt and pull him even closer locking our lips. His hands slide down to my hips and I pull away. "This is wrong. We're not supposed to be together. If they knew-" I say locking eyes with him. He leans down and whispers in my ear "It will be our little secret." As he crashes our lips together.

Damien Stryker is a ruthless billionaire, but when Serena Mclane is forced to marry him, she hopes to find the mercy behind his cold eyes and strong hands. ****** Damien Stryker, a domineering billionaire, is someone you don't want to get close to. Unfortunately for Serena Mclane, she doesn't have much of a choice. Always at the mercy of her family's name and legacy, Serena has to do as her father says. So when her father forces her into an arranged marriage with the one and only Damien Stryker: the truth comes out. Secrets are unveiled, and love starts to bloom. [[word count: 150,000-200,000 words]]

"Your problem is that your heart is too big, it leaves you vulnerable and makes you weak." He spoke in such certainty that it brought tears to my eyes, because it was the truth. I was vulnerable and delicate, I was weak and let my guard down too much. "You put your heart on your sleeve. You are oblivious to evil and peoples capabilities because you cannot imagine a person like that, you are blinded by your good nature." "What about yours?" I asked hesitantly, trying to keep the shake out of my voice. He looked at me with confusion for a second so I continued, "What about your heart?" I questioned. He looked at me with his dark eyes, his stare like stone. "I haven't got one." ******* Angela and Adriano are like fire and ice, they are complete opposites. But what happens when Angela gets thrown into Adriano's dangerous lifestyle? Can Adriano protect her from the evils he faces every day? Or does it become too much for the innocent Angela to cope with? *Warning: There maybe be strong language in some of the chapters.* #26 in Romance 10/04 #4 in Romance 19/06 #2 in Romance 28/07 #1 in Romance 03/09

Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."