“Ben Zayn,” dedi sonunda. Gözlerimi irice açarak bana uzattığı ele baktım. Ne yapmak istiyor olabilirdi? Boğazımı temizleyip, bir şekilde ona iyi görünmeye çalıştım. “Ben de, Effie.” Anlam veremediğim elini boşta bekletmek yerine uzanıp, kucağımda birleşmiş ellerimden tekini tuttu. “Seninle oynayabilir miyim?”

"Bu kağıdı imzaladığın an bütün hayatın değişecek. Ne istersen ayağına kadar gelecek. Tereddüt etme, imzala." Aylar önce duyduğum bu söz... Hayatımda gerçekten bir şeylerin değişeceğini o kağıdı imzalarken biliyordum. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağının farkındaydım fakat bu kadarını tahmin edemezdim. O aptal anlaşmayı okurken başıma gelebilecek, yaşayabileceğim her şeyi düşündüğümü zannetmiştim. Gözden kaçırdığım bir şey vardı. Zayn Malik. Onu ilk gördüğümde benim için bu kadar özel olabileceğini nereden bilebilirdim? Gözlerinin, dudaklarının, bakışlarının, kokusunun... Ona ait olan her ayrıntının beni böylesine içine çekeceğini? O, beni kendisine yavaş yavaş hapsederken bundan biraz bile haberi olmayacağını bilebilir miydim?

Zayn takma tırnaklarını çıkardı, göz makyajını ve dudaklarında katılaşan ruju sildi. Arkasına döndüğünde onu dikkatle izleyen tanıdık gözlere uzun uzun baktı. "Ben küçük bir altın balığıyım." Dudaklarında cansız bir gülümseme yaratıldı. "Beni kim beslerse efendim odur."

"Sonsuz yaşamın acı bir arayış içinde geçecek. Duygularını kaybedeceksin. Kırlardaki solgun bir ot tanesi kadar hissiz olduğunda yediklerin ağzında sadece çamur tadı bırakacak." Zayn göğsüne dokundu. "Acıyor." "Aşk acıtır." dedi kız. "Yazık ki, sen de acıtacaksın. Ama hepsi bir hiç uğruna olacak." -10319