En candan gördüğün insanlar en çok canını yakanlardır...🥀🍂 -Mübrem ●●●Ferman Miroğlu ve Jiyan Miroğlu'nun hikayesine hoş geldiniz:)●●● Çoğu sahne gerçek hayatan alıntıdır!

'' Evlenmek üzere olan bir kadına yüreyecek kadar saygısızsınız . '' dedim onun büyük ellerinin arasında kalan ince bileklerimi kurtarmaya çalışırken . '' Evlenmek üzere olan bir kadın benimle yattığında bende normal tepki veremiyorum doğal olarak '' dedi zümrüt yeşili gözlerini benim buğulu kahvelerimle birleştirdiğinde . Haklıydı onunla birlikte olmuştum , hem de saniyeler , dakikalar ve saatlerce . '' İkimizde biliyoruz ki o içki normal değildi . Asla 3 bardak ile devrilecek bir insan değilim . '' Yavaşça çıkardı yanaklarında sakladığı derin çukurlarını . Bir şey sakladığı her halinden belliydi . ...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Berdel ile birleşen hayatlar 1 ile bir ilgisi yoktur. Kaçış Ben Asel Ezo Çakır... Hayatım bir gecede alt üst oldu... Hayatımın zehir olduğu o konak Zaza konağı... Benden ömrümü gençliğimi hayallerimi aldı kan aktı oysaki kan akmasın diye başlayan bir evlilikti bizimki en acısı da buydu ! Bu evliliğin sonunda ya sen ölüceksin Hejar Şiyar Zaza ya da ben ölücem ! Onların evliliği nasıl bir kan davasını bittirdi ise evlilik içinde akan kan ile birlikte yeni bir kan davasının başlatmıştı... Hejar Şiyar Zaza'nın destansı aşkı Asel Ezo ona gelmişti ama çok yanlış bir şekilde...

Güzel başlayan bir gündü. bebekte yürüyüşümü yaptıktan sonra oturup manzarayı izlemeye başladım. Orada ne kadar vakit geçirdiğimi fark etmemişim. Saati görünce kendime geldim ve ayağa kalktım. Bir anda başım dönmeye başladı ve bayılmışım. Kendime geldiğimde hastanedeydim. Bu bir kaç gündür tekrarlıyor sürekli başım dönüyor ve midem bulanıyor. Tabi bu durum Cem'i de huzursuz ediyor. Doktora gitmem konusunda çok ısrar ediyordu benim için endişeleniyor. Doktorlar bir kaç test yaptılar sonuçları için bekliyorum CEYO. İşim bitince ne olduğunu sana söylerim. Büyük ihtimal ile düğün hazırlıkları çok yorduğu için oluyor.

Yektaa" diye bağırdı arkasından kadın. Arkasını döndü Yekta ağa ve gözlerini kadının gözleri ile buluşturdu. Konuşamadı. Karısı "Eğer şimdi gidersen seni asla affetmem" dedi kadın. Yekta burukça gülümsedi ve " Mutlu olmaya benim hakkım yok mu dedi?" işte kadın bu sizle bitti. "demek benimle mutlu değilmiş "diye fısıldadı. Sonra Yekta ağanın gözleri kadının kanında ki çocuklara kaydı ve yutkundu. Biri Umut"u diğeri ise Güneş"iydi. İkisininde gözyaşları aynı annelerinki gibi yanaklarını ıslatmıştı ama Yekta ağa kör oldu görmedi onların göz yaşlarını. Kızının haykırışlarına sağır etti kulaklarını. Daha üç yaşındaki çocuklarını umursamadan arkasını döndü ve gitti. Gitti ama pişman olacağını hesaba katmadı. Ve asıl pişmanlığı ise geri döndüğünde onları bıraktığı yerde bulamayınca başladı. 😢😢

🦋 BİR DOĞU MASALI "Bazen bir kadın uğruna bu hale geldiğine inanamıyorum." buz gibi bir tonla konuşan abisinin sesiyle göz kapaklarını esaretle örttü Amer. O sadece bir kadın değildi. O aldığı her nefesti, yaşadığı her andı, yürüdüğü her yoldu, geçtiği her sokaktı kısacası o hayatının anlamıydı. Onsuz nasıl yaşanılır bilmiyordu bile ve bunu düşünmek dahi canını acıtıyordu öyle ki diri diri yanıyor gibiydi. "Onun adını duyduğunda bütün akan sular duruyor. Düşünerek hareket edemiyorsun." bakışları hırçın dalgalardayken başını olumsuzsa iki yana salladı. "...ama hata yapıyorsun Amer." Amer abisinin sözleri üzerine bir ceset kadar soğukça gülümsedi, buruk ve yıkık bir tebessümdü bu. "Amer kadınlar çok tehlikelidir." "...uğurlarına asırlarca savaşlar yapıldığını, saltanatlar yıkıldığını duymuştum ama çıplak gözle görmemiştim." Yüreğinde yangınlar yanan adam göz kapaklarını sıktı. Ve gözleri önüne bir film şeridi gibi Sozdar'ın siması belirdi. Gülümsüyordu, kendisine bakarak gülümsüyordu. Hayali bile aklını başından alacak kadar güzeldi. "Her geçen gün yıkılıyor, eriyorsun. Kendi saltanatını kendin yıkıyorsun." Amer yüzü silinen Sozdar'la kaşları çatıldı. Kalbine bir hançer saplanmıştı sanki. "Korkuyorum ki..." sıkıntılı bir nefesi verdi ve devam etti. "Kendi sonunu kendin getireceksin." Osman'ın son cümlesiyle gözlerini ağırca açtı ve katran karalarının karanlık geceye değmesine sebep oldu. Osman haklıydı çünkü üç hayatında sonunu başta saf bir sevgiyle başlayıp, elde edemedi her gün, her dakika takıntılı, kara bir sevdaya dönüşen Amer'in bu lanetli aşkı getirecekti. Bu kitapta genç bir hemşirenin kendisine saplantılı bir aşk besleyen adamdan kaçışını, özgürlüğü ve Karan'a olan aşkı uğruna verdiği mücadeleyi okuyacaksınız.

Ne olduğunu anlamadan havalanırken ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım. Belime sarılan kollar beni havalandırıp kendi kucağına çekerken utançla geri çekilmeye çalıştım. Araf, buna izin vermeyip ellerini sıkılaştırırken beni dizlerine otutturdu. Bu yakınlaşmaya alışkın olmayan vücudum titrerken gözlerimin kapanmasına engel olamadım. Fazlasıyla gerilen bedenim titrerken gözlerimi açıp onun kahverengi hareleriyle karşılaşmak istemiyordum. Onun yakınlığı bedenimi kavururken güzel ve dolgun dudakları birkaç santimetre uzağımdaydı. İçimdeki his kontrol edemeyeceğim bir boyuta ulaşırken ellerimi sürükledim ve onın yanağında durdurdum. Boğazıma oturan yumruyu sertçe yutkunurken elime batan sakalları usul usul okşayıp sevdim. Ellerim onun güzel suratındayken hayalimdeki sakallara dokunmanın verdiği heyecan kalbimi hızlandırmakla kalmıyor, nefesimi kesik kesik alıp vermemi sağlıyordu. Kendime hakim olamayarak ona yaklaşırken burunlarımızı birbirine bastırdım ve dudaklarımı dudaklarına sürttüm, öpmedim. Bana ters tepki vermeyişi hareketlenmemi sağlarken kucağında kıpırdanmadan edemedim. Dudaklarımın hizasında olan dudakları aralanıp boğuk inlemesini bırakırken kapanan gözlerimi araladım. Uzun ve biçimli kirpiklerinin ardına gizlenmiş kahverengi gözleri koyulaşmış, belimdeki elini sıkılaştırmıştı. Öylece birbirimizi izlerken Araf sertçe yutkundu. "Söylesene, bana böyle bakarken nasıl senden uzak kalmamı isteyebilirsin?" Ona cevap veremezken, dudaklarının değdiği dudaklarımı araladım. O konuşurken bana temas eden dudakları benim dudaklarıma daha fazlasını istetirken duygularıma engel olamayarak aramızdakş mesafeyi kapattım ve onun dolgun dudaklarını, izinsiz bir şekilde mühürledim. Bu hareketimle birlikte abi kavramı, çok uzaklara, izbe bir köşeye çekildi ve alayla bizi ve birleşen dudaklarımızı izledi.

Aldatılmanın verdiği hasarla sevilmeye dair olan inancını yitirmiş bir kız; yıllarca kavuşamamanın getirdiği yorgunluğa rağmen bir kez olsun sevmekten vazgeçmeyen bir adam. Hayat bu iki insanın yolunu nasıl kesiştirecek kim bilir... . . . Yolumuz umudun ve sevginin yolu... Kalbinizde umut çiçekleri açtırabilmek ümidiyle...

(Ilk bölümlerde saçmaladığımı biliyorum. Finalden sonra düzenleyeceğim.) Annesini ve babasını kaybettiği kazadan sadece kardeşi kalan bir kız; Melek YILMAZ Yaptığı kaza yüzünden ablasının anlaşmalı bir evlilik yapmasına neden olan bir çocuk; Ufuk YILMAZ Ve Melek'in altı aylık kocası,Ufuk'un çarptığı arabanın sahibi; Selçuk DALKIRAN Anlaşmalı bir evlilikle birleşen hayatlar;birbirine bağlanmış gönüller... Her şey- bunu öğrenmeniz için kitabı okumalısınız. (NOT: Kötü olmadığı takdirde eleştiriye açığım. İyi okumalar)