BU KİTAPLAR BİR HARİKA

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Lacivert ve gri... Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırlarında dans etmeye; kelimeleri ilmek ilmek işlemeye başlamışlardı. Baskınlıkları akrebin ilerleyişine göre değişen iki rengin hikâyesini okumaya hazır mısınız? Onlar ara renklerdi. Onlar arafın rengiydi. Onlar birdi. Onlar hiçti. Ve hiçliğe karışıp sayfalarda yok olma yolculuğunda birbirlerinin kader ortaklarıydılar. Haydi, sayfaları çevirin ve kelimelerin birbirleriyle valsını izlemeye başlayın. K&K

Selam! •-•💃🏻 Yaz tatilindeyiz ve herkes benim gibi sıkılmaktan sıkılıyodur herhalde. Ben de sıkılmamanız için fikirler yazdım işte umarım biraz olsun işinize yarar^^🌈 ✨Okuduktan sonra oy vermeyi ve yorumlarda görüşlerinizi bildirmeyi unutmayın!✨ ✌2. Kitap da çıktı✌️ #19 in Random( 30/06/17)

Kitap 1 hafta içinde yayından kaldırılacaktır burdaki bölümleri silip başka bir kitap yazmayı düşünüyordum ama bu kitabı dönüştürmeye karar verdim kitap şiddet içerikli ve oldukça tutarsız bir kitap kitabı ilk 2016 yılında yazmaya başlamıştım ve son güncellemeyi 2019 yılında yapmışım ve bu sürede büyüdüm ve değiştim ve böyle bir şeyin yazılmaması gerektiğine karar verdim.

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Hayran kurgu #1 Exo #2 RedVelvet #2 Kai #1 Kore #1 Adam bugün ihaneti tattı. Kadın adamın zalim sözleri karşısında kırgınlıkla tanıştı. Adam bir daha kimseye güvenemeyeceğini anladı. Kadın ise gelmemek üzere gitmeyi seçti. Kerem ile Aslı misali kadın adamı ateşiyle yaktı, adam bu ateşte yanarak kül haline geldi. Kadın o küllerin başında ağlarken tutuşarak o da hiçliğe karıştı. Bu iki beden artık geri dönmemek üzere birbirinden uzaklaştı...

Komşuluk yiğidin kamçısı derler yiğidim...yok yok seksili bir giriş yapmalıyım. ben azra, nutellanın sadık yari, halaybaşlarının kralićesi. Ukala vr yakışıklı bir komşu herkesin hayali olmalıydı. hele bu komşu ünlü bir oyuncuysa. midem halay çekmeye başladığında bir haltlar dönmeye başladığına emindim. Tek takibim ADANA MERKEZ PATLIYOR HERKES.

*** "Seni öpmek istiyorum." midem tatlı bir hisle kasılırken devam etmesini bekledim. "Ama..." dedi ve yine sustu. Yavaş yavaş konuşarak beni delirtemeye çalışıyor olmalıydı. "Senin istemediğini biliyorum." diye devam etti. Şu an aramızda ki yarım santimetreyi kapatmamak için kendimle savaş verdiğimi bilmeden konuşuyordu. Konuşurken dudakları dudağıma çarpıyordu ve, ve Tanrım! Bu edepsizce şeylerin hayalini kurmama neden oluyordu! "Sen de istediğinde ancak bu karanlıktan kurtulmak için bir yol bulabileceğiz." Durdu ve özellikle dudağını yaladıktan sonra devam etti. "Ve yine ancak sende istediğinde bu dudaklar tekrar birbiri ile kavuşacak." Dedi ve dudaklarının yönünü değiştirerek alnımı öptü ve bileklerimi bırakarak arkasını dönüp yürümeye başladı. Dediği her şey hücrelerime işlerken duymayacağını bile bile arkasından fısıldadım. "Ben karanlıktan korkarım.." ve bu karanlık bizi boğmadan önce seninle buradan çıkmak istiyorum.