Laf yarışları için birebir laflar...

Yeni bir şehre taşındığınızı hayal edin. Yeni bir okula başlayacaksınız. Yeni insanlarla da tanışacaksınız elbette. Peki ya insan olmayanlara tanışırsanız? Kime güveneceğinizi, kimden korkacağınızı, kimi seveceğinizi seçmekte özgürsünüz. Olağanüstü durumlarla karşılaştığınızda inkâr mı edeceksiniz yoksa korkularınızla yüzleşerek olanları kabullenecek misiniz? Lex'in yeni okulunda, açtığı temiz sayfayı daha ilk günden kirletebilecek yaratıklar var. Ama kim bilir? Belki de açılan yeni sayfa defterin son sayfasıdır, ha? Belki de artık yeni bir deftere geçme vakti gelmiştir. Sadece masallarda yaşanabilecek türden bir gerilim ve aşk hikayesi. " SEVGİLİM BİR VAMPİR ! ♥ "

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Papatya kokusuna sığdır hayallerini.... Sabret tıpkı papatyaların baharı beklediği gibi.. . Çiçek bakmayı bilmeyen birine , Ne Gül ne papatya hatta ot bile emanet edilmez....

Günler geçer, yeni hayatlar kurulur. Haftalar geçer, başarılar çoğalır. Mevsimler geçer, umut bağladığımız fidanlar büyür. Yıllar geçer, ömür biter. Mutlu olamaz sonlar ve hep mutlu olamaz insan. Kim bilebilir içimizde dolup taşan nefreti, kini? Kim bilebilir hayal ettiğimiz geleceği? Ve yine, kim bilebilir geçmişi? Geçmişte ki yalnızlıkları? Unutmak istemek siler mi geride kalmış geçmişi? Bilemeyiz, bilebildiğimiz tek şey geçmişin asla bırakmayacağıdır!