Bir kitap gibidir hayat. Her sayfasında, her cümlesinde bir gizilik vardır. Bizim geleceğimizi değiştirecek kadar güçlüdür bu cümleler. Tabi herkesin hayatı farklıdır. Bazıları bu yalancı hayatta mutlu mesut yaşarken, bazıları kaderlerine razı olup mutsuzlukları ile hapis olur bir ömür boyu... Bu adaletsizlik falan değil aslında. Sadece bizim sınavımız. Sanki bir kağıt ve bir kalem üzerinde olan sınav... Eğer bu sınavda güzel sonuçlar alırsak, belki şans bize de gülecek, bizim de kapımızı çalacak fakat kötü bir sonuç gelirse hapis olduğumuz küre ve aynı hayat bizi bekliyor olacak. İşte herkesin bir sınavı var bu hayatta. Şevval'in, Azad'ın, Armina'nın sınavı da bu işte. Birisinin çocuğu olmazken, diğeri ise sevdiği adamın kardeşine kuma olarak gidiyor. Azad ise dengede tutmaya çalıştığı bir terazide eşitliği sağlamak için tüm gayretini gösteriyor. İster başarılı olsun, ister başarısız... Peki bu hikayenin mutlu bir anı, mutlu bir güne başlangıcı, mutluluklarla gülümsemeleri olacak mı? Bu hikaye de mutlu bir son olacak mı? Eğer mutlu bir sonun olup olmayacağını merak ediyorsan, hadi durma Kuma kitabı senin onu okuman için sabırsızlıkla seni bekliyor... KEYİFLİ OKUMALAR....

Tamam... Korkuyorum kabul... Ne yapacağımı bilmiyorum... O zaman şu yola ne dersin iç ses sonucu gördüğümde korkarsam yada üzülürsem aldıracağım ama mutlu olursam doğuracağım kabul mü?

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞

Türkiyeden ayrılmak üzerelerken karşına dikilmişti Yusuf ve sadece "Neden?" demişti. Nereden haber almış, onu nasıl bulmuştu hiç bir fikri yoktu. Yonca'nın cevabı ise tüm köprüleri yıkmıştı "Artık seni istemiyorum!" Yusuf boncuk gözlü kadını değiştiren şeyi deli gibi merak etti ama sustu. Serdar yüzünde saygılı ama pis bir gülümseme eşliğinde onları birbiriyle tanıştırmaya kalktı. "Merhaba Yusuf bey, düğünüme beklemiştim ama gelmediniz. Babanızdan iyi dilek ve temenni haberlerinizi aldım, çok teşekkürler..." O an Yusuf neye uğradığını şaşırmışsa da üstelememişti. Onu ne hakla pansiyondan aldığı, nereye götürdüğü ve neler konuşulduğunu sorgulamak aklına dahi gelmedi. O dilek ve temennileri, Yonca ile Serdar'ın resmini görmeden ettiğini söyleme gereği de duymamıştı. "Tekrar tebrikler Serdar. Allah bir yastıkta kocatsın!" deyip, arkasına bile bakmadan dönüp gitmişti. Tüm Hakkı Saklıdır ©

Silahın namlusu usulca genç kızın alnını bulurken geri sayım başlamıştı. Hayatının son dakikalarını yaşıyordu, belki de son saniyelerini... Bütün düşünceler genç kızın zihnine hücum etti. Ölüme bu kadar yakınken, hayatında ilk defa yaşadığını hissetmesi normal miydi? Avcısının gözlerine baktı. Avının gözlerine bakıyordu. Elleri mi titriyordu? Titrememeliydi, bunu eninde sonunda yapacaktı. Genç kız daha biraz önce yaşamak için çırpınıyordu. Ani duygu değişimiyle ölümün o kadar kötü bir şey olmadığını düşündü. Belki de ölüm, onun için bir kurtuluş olurdu. Gözlerini kapatmıştı genç kız. Katilinin gözleri, onu silahtan önce öldürüyordu. Ortamda ölüm sessizliği vardı, zihinleriyse hiç olmadığı kadar gürültülüydü. Genç kızın birazdan söyleyeceği sözler çaresizliğin son basamağıydı, vazgeçmişliğin kanıtıydı. Gözlerini açacak cesareti kendinde bulamadı, yeniden o kurşun gibi gözlere bakamadı. Ve söyledi: "Tamam, öldür."

"Bak oğlum..." dedim derin bir nefes alıp "bazen bazı şeyler için gitmemiz gerekir. Bu seni kötü biri yapmaz. Hem sen Ece'yi herkesten çok sevdin değil mi?" Arhan usulca kafasını sallayınca sözlerime devam ettim. "Peki oğlum onu bu kadar sevdiysen senin bir suçun yoktur o seni yeterince sevmemiş hem, hem bence kötü olan o bak hemen başkasını bulmuş." Diyerek kaşlarımı çatmıştım. "Hayıy anne! Ece kötü deyil öyle deme ona. O cok güzel ben onu şeviyom. Bi daha benim aşıklıma kötü deysen sana küşerim." Dudaklarımı büküp konuşmama devam ettim "Gelelim diğer soruna. Aşıklar birbirinden kolay vazgeçemezler ama hayatın önüne de geçemezler. İki insan birbirine aşık diye kavuşacaklar diye bir kural yok. Aşkın iki sonu vardır biri mutlu biter diğeri mutsuz. Ama mutsuz biterken bile öyle duygular barındırır ki içinde insan benim aşkım mutsuz demez, diyemez. Dili varmaz. Benim aşkım yarım bitti der." Derin bir nefes alıp gözlerimi cama sabitledim. "Her insan aşık olur ama her insan aşık olduğu insanla hayatına devam edemez. Çünkü biri birinden ya daha az seviyordur ya da hırsları daha fazladır. Az seviyorsa sorun yok, yani çok seven sorun etmez ama sorun hırssa sorun büyüktür oğlum neden biliyor musun?" Mayışmış sesiyle "neden anne?" Diye sordu. "Çünkü hırsla sevgi aynı yolda yürüyemez. Zamanla hırsın yerini nefret, kazanma arzusu alır. Bu duygular aşkı yoldan iter, yarım bırakırlar. Yani annecim diyeceğim o ki, iki insanın birbirine aşıklı olması yetmez bir ömür geçirmek için." Ses gelmeyince oğluma dönüp baktım kız kardeşine sarılmış uyuyordu. Ikisinin de saçlarından öpüp gözümü tekrar cama çevirmiştim. Bu hikayenin Ece'si bensem, Arhan'ı Uras'tı. Ben vazgeçen, o uğraşandı. Ben hırsla harmanlanan, o aşkla. Ama bu hikayenin sonunda kaybeden ben olmayacaktım. Çünkü burası gerçek hayat; kötü olan kazanır. Bizim hikayemiz

Bütün yollar çıkmaza giriyordu. Hayallerim,umutlarım siyaha dönüşürken pes edemiyordum. Vazgeçemiyordum. Kurtulmak istiyordum. Yaşamak,nefes almak istiyordum TÖRE SERİSİNİN İKİNCİ KİTABİ İLK ONU OKUMANİZİ TAVSİYE EDİYORUM

Anlaşmalı Evlilik... Yasak İlişki.... Eşinin abisine aşık olan kadın... Kardeşinin eşini elde etmek isteyen adam... Sizce bu bir AŞK üçgeni mi? Yoksa kimsenin bilmediği bir olaylar mı dönüyor ortalıkta? Tutkunu olacağınız bir hikaye... Onların AŞK'ı sevgi sözcükleri ile süslü, pembe düşlerle çevrili değildi. Onların AŞK'ı cehennem ateşinde kavrulmuş, tutku ile harmanlanmıştı. Sarhan Şahzade ilk görüşte zehirli yeşillerinin tohumlarını ekmişti Ömür Doğan'ın kalbine. Ömür Doğan ruhunu ele geçiren karanlık orman yeşilinden kurtulabilecek mi? Yasak aşka doğru yola çıkan kalbine engel olabilecek mi? ****** "Prensip meselesi ufaklık. Başkasının dokunduğu tene dokunmuyorum" dedi bakışlarını üzerimde dolaştırarak. Yanaklarım al al olurken başımı eğdim. Fısıltı ile "Ben bakireyim" dedim. Arzu Khayal Sarhanlı.... Tüm hakları saklıdır!!!! 16.12.2015 ~ 10.07.2018 Kitabın çıkış tarihi: 23.05.2019

Babamın Vasiyeti adlı kitabım www.bkmkitap.com/babamin-vasiyeti sitesinde sadece 7,90 TL ❤️ Yağmur, doğduğu gün hiç görmediği annesini kaybettiğinden dolayı, babasına çok bağlıdır. Tek dileği ise, üniversiteden mezun olup, babası ile birlikte şirketi yönetmekti. Ahmet Bey, kızının mezuniyet gününde fenalaşır ve hastaneye kaldırılır. Genç kız, o gün babasının kanser hastası olduğunu öğrenir ve aldığı bu kötü haberden sonra dünyası başına yıkılır ve hayata karşı olan tüm neşesini yitirir. Kızının geleceğinden endişelenen baba, bir gün Yağmur'a son isteğini açıklar. . Genç kız, babasının zorlu son isteğini kabul edecek miydi; yoksa hayal ettiği hayatı mı yaşayacaktı? Sorularınız için iletişim noktam: İnstagram: dlrgue Başlangıç tarihi : 21 Eylül 2014

Lal, üç senedir deliler gibi aşık olduğu oğlanı, başka bir kızla basmıştı. Hem de mezuniyet gecelerinde. Hem de barın temizlik malzemelerinin saklandığı odada! Gözyaşları içinde en yakın dostu Yiğit'in evine gitti. Ama başına gelecekleri bilseydi, o malzeme deposunun kapısını asla açmaz, o eve adımını asla atmazdı. Çünkü kader tüm cilvelerini tek bir geceye sığdırıp, Lal'i dilsiz yapacaktı ve de kalpsiz.