Aşk en trajik hayatlarda bile kendine yer bulabilir. Hatta bazen trajedinin kendisi bile olabilir. Aşıkken mutlu da olabilirsin, ölüme yakın da. Bunun tersi de geçerli elbette. Mutluyken de aşık olabilirsin, ölüme yakınken de. Peşinde geçmişini öldürmüş, bugününü yaralamış ve geleceğini tehdit eden bir katil varken de gülümsetebilir aşk seni. İşte Hayal'in şaşırdığı nokta da buydu. O hayatın içinde gülümsemesine neden olabilecek bir şeyin oluşu. Tabii bunun ardından da çok önemli bir soru geliyordu: Kerem'e aşık mı oluyordu?

En büyük arzusu kız kardeşiyle birlikte okuyabilmek olan sıra dışı bir genç kızın, hayali sevgilisi ya gerçekse!.. Bütün sesler sustuğunda, dünyanın bu yakası uykuya daldığında, görmemek için karanlıkta, ellerimi birbirine kenetliyorum. Parmaklarımı birbirine sarıp, sol elimin sevdiğimi hayal ettiğim erkeğe ait olduğunu düşünüyor, sımsıkı kendiminkine geçiriyorum. Avuçlarımı birbirine sürtüp, yine kenetliyorum. Sonra o sol el kalkıp yanağımı okşuyor, dudaklarıma gözlerine dokunuyor, verdiği duygunun tadını almaya çalışıyorum. En çok da saçlarımı okşaması hoşuma gidiyor. Başımı hayali sevgilimin kucağına koymuş, parktaki ağaçların altında uzanırken görüyorum. Bu bile kalbimin hızlanmasına, yanaklarımın kızarmasına, heyecanlanmama sebep oluyor. diye kısık sesle yazılanları tekrarladı. Söz veriyorum Elizabeth, o kendinden bile saklamaya çalıştığın, görmemek için karanlığı beklediğin duyguların hepsini sana yaşatacağım. El ele, sokaklarda göğsünü gere gere gezdireceğim. Saçlarını, yanaklarını, o güzel dudakları sevgiyle okşayacak, kendinden utanmana izin vermeyeceğim. Tırtılım... Bir tanem...

Buyuk bi aska, buyuk bir maceraya hazirmisiniz? Herkes bir baksin © tum haklari saklidir

Aşkı yaşamadım ben Aptal bir adama takıldım Sevmeyi sevilmeyi sevişmeyi unuttum ben Mutlu olamadım ben Kararttım dünyamı İnsanların dediklerini çok umursadım çok taktım Başaramadım ben Bu dünyada başarılı olamadım Herkesi herşeyi o kadar içime aldımki o kadar benimsedimki herşeyi. Şimdiyse onların pişmanlıklarını yaşıyorum Bu yazdığım yazılarıda yaşayamadığım hayatıma arkamağan ediyorum...

Sert bir duvara çarpıp kendimi yerde bulurken sessizce bir küfür mırıldandım. Telefonum bir köşede ben bir köşede birbirimize çaresiz bakışlar atarken anın şokundan çıkmaya çalışıyordum, canım acımıştı. Toparlanıp ne olduğunu anlamak için kafamı kaldırdığımda bir duvara çarpmadığımı fark ettim. Gözlerimi hızla bir kaç kez kırpıştırıp tekrar baktığımda ne yazık ki gördüğüm manzara değişmemişti. Kendinden emin duruşu kaşlarımın çatılmasına sebep oldu, gözlerimiz buluştuğunda kesinlikle o gözlerde dalga kırıntıları bulmamalıydım ama durum tam olarak öyleydi. Hani şu egoist, bencil, gıcık, zengin, yakışıklı Uraz. Yakışıklı olduğunu düşünmüyordum tabiki, bunlar hep bilinç altımın oyunları olmalıydı. Uraz Karaman? Kahretsin!

TÜM KİTAP + İKİNCİ KİTAP YAYINDA!

Zorla evlilikten çok güzel bir aşka dönüşen hikaye...

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

-Sen kiminsin, -Senin, -Duyamadım, -Müstakbel kocam melihin'mişim onun değimiyle, -Bunu söyleyen müstakbel kocan melih bey haklılar küçük hanım bu konuda kocaniza katılıyorum, -Sizce haklımı, -Tabikide haklı, -Sizde müstakbel kocam melih gibi ukalasiniz, -Hmm müstakbel kocaniz melih hakkinda böyle düşünüyorsunuz bunu hak ettiniz, -Neyi hak ettim bay ukala, -Bunu hakettin güzelim bunu....

[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015