Her şey insan oğluna Feda iken Insan oğlu kendine Cefa olmuştur "Imkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek, Yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek? Zor mudur gözlerine bakarken sevgiyi görmek Yoksa sevgi midir gözlerindeki tek gerçek? Kolay mıdır vazgeçip gitmek, Yoksa gitmekten vazgeçip, sevmek mi gerek ? Ben cevap veremedim ? Sen? Birbirlerini gerçekten çok sevdiler ve söz verdiler asla almayacaklardı o kelimeyi ağızlarına ama adam mecbur kaldı " ayrılalım "kadın gitmek zorunda kaldı... "Ben bir ölüyüm" adamın söyleyip durduğu bu kelime onların sonu oldu dur bir dakika belkide sonun başlangıcı...

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."

Merti beklerken biraz zaman geçmişti. Emre'nin sesi kesildi kapıya yaklaşıp dinledikten sonra orda olmadığını anladım. Gerekli olan eşyalarımı çantama koymuştum. Yavaşca kapıyı açtım Emre yoktu. Tekrar yavaş yavaş adımlarla dış kapıya doğru ilerliyor bir yandanda etrafa göz atıyordum. Telefonum çalınca panikledim ve kapıyıda hızlı bir şekilde açtım. Tam kurtuldum derken Emre kolumdan tutup içeriye sürüklemeye başladı. "Bir yeremi gidiyorsun? Gece yeni başlıyor bizim için Ayşin.! Güzellikle istedim olmadı zorla olacak ozaman.!" Elinden kurtulamıyor sadece yalvarıyordum yanağıma doğru süzülen yaşlarla. Emre bırak lütfen yapmaa bırak..!