Soymak için girdiği evde Duygu'yu beklemediği bir sürpriz karşıladı. Elinde gösterdiği telefonda yazılı numara 155 olan ev sahibinin başparmağı arama tuşunda, ateş eden gözleri kadındaydı. Yapması gereken seçim basitti. Ya yıllar boyu sürecek hapishane, ya zenginlik içinde ev hapsi. Seçim basit, seçmek zordu. Duygu için özgürlük tanımadığı bir adamın boyunduruğuna girmek olabilir miydi?

Bu bildiğiniz aşk hikayelerinden değil... Peri masalı mı istiyorsunuz? SİNDRELLA'YI OKUYUN! Bu hikaye size göre değil...

Canı acıyordu... Aşkı bu kadar erken tatması yetmezmiş gibi bir de acısını tadıyordu. Aşık olduğu adam tarafından bir hiçmiş gibi görülmesi gururuna dokunuyordu... Belki de canının yanması bundandı... Sevdiği adam tarafından sevilmemekti acı... Ya da belki de onun gözlerinde görmek isteyip de göremediği duygular yüzündendi. Kendisi kadar acı çektiğini bilmediği bir adamı sevmekti onunkisi... Hayatında aşk nedir bilmeyen İstanbul'un ödüllü mimarı Cenk Tandoğan'a aşık bir kadındı İrem Uluzar. Küçük dediği koca yürekli bir kızı sevmekten kaçınan adam bilmiyordu o küçük kızın onun aşkıyla büyüyeceğini... Ve bilmiyordu bilmediği aşkın kendisini tutsak alacağını... Küçük bir kadının büyüsüne kapıldığı an hayatında ki tüm düzeni alt üst olacaktı... *** (12.12.2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz.

1. Kitap ; BAĞIMLI - Yeşilin Siyahı 2. Kitap ; TUTUKLU - Yeşilin Matemi Ben, Efser. Efser Gece Şen. Zehre bulanmış bir aşkın damarlarımda kaynayan öldürücü varlığıyla sonsuzluğun pençesinde kıvranıyorum. Ölüyorum, aynı zamanda yaşıyorum da. Yaşıyorum, aynı zamanda ölüyorum da. Efser, benim adım bu. Yakıcı bir aşkın matemi filizleniyor içimde. Öldürücü bir yara bu. Öldürüyor beni gün geçtikçe. Çığlıklarım sönük ama sağır eder seni, beni dinleme. Acım, mutluluğumu yırtar ama sakın küçümseme. Az gittim, uz gittim, dere tepe düz gittim. Bir yolun sonunda, bir uçurumun varlığını fark ettim. Ve o uçuruma bir el tarafından itildim. Şimdi düşüşümü izleyin. 05.09.16

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Ben Onun edep ve haya gömleğinin iliklerinde takılı kalmıştım. Seviyorum dediği kadar var, gidiyorum dediği kadar yok olmuştum... ***** Boğazımı yakan yumru ile kitabevinin uzun rafları arasına diz çöktüm. Sesim çıkabildiği kadar bağırmaya başladım. "Bir yaz akşamı tanıştığım adam; bedenim huzurun hüzünleri ile sarsılırken, avuçlarımı yakan yokluğun mu boğazıma dizilen? Kalbim, göğüs kafesimin terasında, senin yokluğunu yudumlarken, hangi adaletsiz hareketin kararsız bekleyişi bu? Hakka giden yol, Hakk için "Ekim" olmuş olan yolların bana olan itaatsizliği neden? Bu kayboluşları, Rab'den sunulan saki gibi içen zihnim firar etti desem, dökülür mü gönlün benim olduğum çıkmazlara? Sensiz her ezan bir sessizlik... Gel desem, düşer mi o sergüzeşt ruhun, benim süslediğim mabedlere? Ey varlığı ile Hakka götüren, güzel gülüşlüm; çıkıver benim olduğum yollara aniden... Korkuyorum, belki aniden karşıma çıkarsın diye, sokaklarını hiç terk etmediğim Ankara'da bir daha karşıma çıkmayacaksın diye..." Uzun raflar arasında hıçkıra hıçkıra cenin pozisyonu aldım. İşte o an ilk kez çöktü üzerime, Ankara'nın bütün hüzün karanlıkları... (Telif hakları saklıdır. Kitabın bütün hakları şahsıma aittir. Alıntı yapılması, izinsiz kullanılması veya herhangi bir işlem yapılması takdirinde; 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'nda yer alan hukuk davaları kuralları devreye sokulacaktır.)

Sadece başkaları tarafından ona sunalan hayatı yaşamak zorunda kalan bir genç kızın.. Hayattan ümidini kestiği sırada zoraki bir durum sonucu sonunda mutluluğa eriştiği bir hayatın hikayesi... [ - Yaşanmış gerçek bir olaydan esinlenilmiştir. - ] NOT: Öncelikle bu hikayenin yazımı biraz eskiye dayandığından hatalarımızı ve kusurumuzu fark ederseniz mazur görün olur mu.Şimdiden teşekkür ederim :)) ''Eylül 2014''

GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum boşanmayı" dedim kararlı bir ses tonu ile. Aramızda ki onca mesafeye rağmen O'nun tuttuğu soluğu bıraktığını görmek bugün için kaldırabileceğimden fazlaydı ama ne olursa olsun O'na bunu göstermeyecektim. Hakim kafasını iki yana salladıktan sonra "Tamam istediğiniz gibi olsun bakalım" dedi ve altı yıllık evliliğimiz tek celsede bitti. Karar açıklandıktan sonra salon hızlı bir şekilde boşaldı.O'nun la karşılaşmamak için acele ile sıktım avukatımın elini. "Teşekkür ederim her şey için" dediğimde gözlerim akıtamadığım yaşlarla yanıyordu. Murat'ın arkamdan "Begüm bekle biraz" diye bağırmasına aldırmadan dışarı attım kendimi.Biraz daha havasız kalırsam bayılacağımı biliyordum . Murat arkamdan yetişip kolumu tutunca olduğum yerde kaldım.O'na karşı hala bu kadar aciz olduğum için kendimden nefret ediyordum ama şuan için elimden gelen buydu. Murat ne diyeceğini bilmez bir şekilde duruyordu karşımda. "Evet" dedim konuşmasını teşvik etmek istercesine.

Yüreğinizi açıp öyle okuyun. Ece'nin iç dünyasını anlamak için buna ihtiyacınız olacak. Ece hayatını kariyeri için yaşayan, ve hep düzenli bir hayatı amaçlayan bunca zaman bütün zorlukları başarıyla yenmiş bir kadın. Hiçbir şey'in onu yıkacağını zannetmiyordu. Taki karşısına o çıkana kadar. Bora, Ece'nin hem kabusları,hem de en güzel rüyalarıydı.