Εκδίκηση. Η μόνη λέξη που του ερχόταν στο μυαλό του όταν την έβλεπε. Δεν ήξερε όμως ότι οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκίνησαν με μίσος...

Μια μικρή περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο.

"Λοιπόν..με θέλει σήμερα η γυναίκα της καταστροφής; "

"Τελευταία φορά. Το ορκίζομαι!"

Πόσο εύκολα μεταμορφώνεται ένας άνθρωπος από την απόλυτη αγνότητα, στο απόλυτο τέρας; Αρκεί μια στιγμή.... Αρκούν λίγες λέξεις... Λίγες πράξεις... Η Ελίζαμπεθ , θα παιξει με τη τύχη της και θα προκαλέσει κάθε σκοτεινή πτυχή του εαυτού του να βγει στην επιφάνεια... Πόσο εύκολα θα μπορέσει να διαχειριστεί όμως, το τέρας που εκείνη έπλασε , όταν επιστρέψει από τις σπουδές της, στη μικρή πόλη από όπου μεγάλωσε; Και το πιο σημαντικό.... Πόσο εύκολα θα μπορέσει εκείνος να τιθασευσει το θυμό για να μην τη σκοτώσει; Εκείνη τον κατέστρεψε... Κι αυτός είναι έτοιμος να της παρουσιάσει το δημιούργημα της... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Εκείνος νόμιζε οτι τα είχε ζήσει όλα. Μέχρι που την γνώρισε.

Μόλις στα εικοσιδύο της χρόνια η Μπέλα Γκριν νόμιζε πως είχε την τέλεια ζωή, παντρεμένη με τον δισεκατομμυριούχο Φίλιπ Ντάιαμοντ- τον άντρα που όλες οι γυναίκες θα ήθελαν δικό τους και φυσικά τον άντρα με τον οποίο ήταν ερωτευμένη από το λύκειο. Τι γίνεται όμως όταν μια μέρα γυρνώντας σπίτι βρει τον σύζυγό της σε έξαλλη κατάσταση; Όταν πετάει μπροστά της διάφορες φωτογραφίες που δείχνουν εκείνη να τον απατάει; Παρά τις προσπάθειες της να του εξηγήσει, εκείνος δεν την ακούει και την πετάει έξω από το σπίτι του και την ζωή του. Εκείνη και το αγέννητο μωρό τους για το οποίο δεν έχει ιδέα. Τι θα γίνει λοιπόν όταν μετά από πέντε χρόνια, όταν η Μπέλα επιτέλους αποφασίζει να ξαναφτιάξει την ζωή της, την συναντάει τυχαία σε ένα κλαμπ; Όταν μαθαίνει για την ύπαρξη του γιου του; Φαίνεται αποφασισμένος να την διεκδικήσει ξανά, θα τα καταφέρει όμως; ~•~•~ «ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ!» μου φωνάζει έχοντας χάσει την υπομονή του. ~•~•~ «Είμαι έγκυος στο παιδί σου, Φίλιπ» ψιθυρίζω, τόσο σιγανά που αμφιβάλλω αν με άκουσε και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Ανηθικότητα...Βιασμοί... Ανθρώπινα κτηνοι και σπαρακτικες κραυγές. Αυτά που είδαν τα μάτια μου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ... Τώρα καταλαβαίνω πόσα πέρασε η μάνα μου. Τώρα καταλαβαίνω τι εστί να σε μετατρέπουν σε ένα κομμάτι κρέας. Θα παλέψω. Θα την βρω... Κι όταν τη βρω , θα εύχονται να μην είχαν γεννηθεί όλοι τους ! "Άνοιξε τα ποδαράκια σου μωρό μου...." μου λέει και υπακούω...Εμπρός ρε πουστη. Πάρε αυτό που θέλεις. Δοκίμασε με και έπειτα πάνε με κοντά της. Θα σας σκοτώσω όλους...Όλους...έναν προς έναν ... "Εεεετσι....Έτσι μωρό μου σφιξε με ..." "Σ'αρέσει;" "Πολύ..." Εμένα να δεις παλιογαμημενε....εμένα... Αν δεν έχετε διαβάσει το Scar ξεκινήστε εκείνο πρώτα. Ζέτα Ορφανού ©2019 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

"Θέλεις να σου μάθω τι πραγματικά εστί έρωτας;" τη ρώτησε κι εκείνη παρέμεινε στατική να κοιτάζει βαθειά μέσα στα μάτια του . Είναι τρελός ; αναρωτήθηκε μετακινώντας το κορμί της λίγους πόντους μακριά. "Καλημέρα !" η φωνή της μητέρας της έφτασε στα αφτιά της και εκείνος γύρισε αμέριμνα προς τη καφετιέρα. Ο Κάσιεν δεν άργησε να μπει κι εκείνος στη κουζίνα και κοιτάζοντας τους να κάθονται στο τραπέζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα ένιωσε να πνίγεται "Όλα καλά Σκαρ;" τη ρώτησε ο Ίαν με ένα πονηρό μειδίαμα στο πρόσωπο του. Εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πρώτα στη μάνα της, μετά στο γιο του, και αφήνοντας τον τελευταίο άρπαξε τη τσάντα της και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι ... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Τύλιξε τα μακρια της δάχτυλα γύρω από το ύφασμα της γραβάτας του , σίγουρα θα κερδιζε το στοίχημα... Έβλεπε στο μυστηριο βλέμμα του τον πόθο και αυτό της ηταν αρκετό... Τον τράβηξε προς το μέρος της, έκατσε πανω στο γραφείο και άνοιξε τα πόδια της. Εκείνος την κοιτούσε ανέκφραστος. Η φούστα της είχε ανέβει αρκετά δίνοντας του όση θέα ήθελε αλλά δεν μπήκε καν στο κόπο να κοιτάξει. "Πιστεύω πως μπορούμε να βρούμε μια μέση λύση ανάμεσα μας κύριε καθηγητά,δεν συμφωνείτε;" τον τύλιξε με τα πόδια της, ένιωσε στα μπούτια της το μόριο του . Πίστευε πως κέρδισε... Τοποθέτησε όμορφα το χερι του στο λαιμό της και το έσφιξε, τόσο οσο χρειαζοταν για να την κάνει να καταλάβει πως δεν πρέπει να παίζει μαζί του . "Αν στα επόμενα 10 δευτερόλεπτα δεν εξαφανιστείς...." είπε και με το αλλο χέρι ξεκουμπωσε το πουκάμισο του. Το κλειστό μάτι με το καρφωμένο στιλέτο που υπήρχε σχεδιασμένο στο στήθος του έφτανε για να την τρομοκρατήσει .... 5 δευτερόλεπτα αργότερα βρεθηκε εξω από την αίθουσα.... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα