''Belki hayat bana iyi davransaydı iyi birisi olabilirdim'' dedim karşımda oturan şeytana. Onaylar gözlerle bana doğru bakıyordu. ''O zaman bende olmazdım ama'' dedi bıkkın bir sesle. ''Olmasan daha iyi olurdu'' dedim. Her zaman ki gibi yine umursamamıştı. Şimdi diyorum, belki de sanrılarla yaşamazdım o zaman. Geçmişimin Sanrılarıyla. "Beyaz odalarda kendi karanlığını buldu küçük çocuk. Öyle ki, zaman yitrdiklerine çare olmadı. Her gece kendi anılarında boguluyordu. İçini saran intikam duygusu her geçen gün ruhunun kaybolmuşluğundan beslenerek benliğini esir alıyordu. Çünkü o hem şeytanın ateşini insan bedenine hapseden bir aciz hem de şeytanı yakabilecek tek güçtü." COPYRİGHT ©

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

♠️Epsilon Yayınları ile raflarda yerini alacak. ♠️ /Tüm hakları Epsilon Yayınları'a devredilmiştir. İsim, konu çalıntısında yasal işlem başlatılacaktır. / Dudakları dudaklarıma değerken ikimizinde gözleri hafif aralıktı. Ben pes edip gözlerimi kapattığım zaman hayatımdaki en tehlikeli şeyi yaptım. Hissettim. Araladığım dudaklarımı ele geçirdi , ellerini yavaşça bedenime sararken beni daha çok kendine çekti. Etrafımızda sadece saatin 'tik tak' sesleri ve heyecandan atan kalbimin sesi vardı. Titreyen ellerini ve dudaklarını benden çekince hafif yaşlı olan gözlerini yavaşça açtı ve beni kavuran o kelimeleri söyledi... "Seni öyle seveceğim ki kadın; Kalbimde ki mührü sana bahşeden melekler bile kıskanacak... " // " Bir karanfil gibi solma sevgilim." ♣Yazılma Tarihi : 21 Mayıs 2015♣ ♣Bitiş Tarihi : 09 Ağustos 2015 ♣ Not: Evet kapağımız bu ❤️

.

[Aşkın Tatları Serisi - 2] "Zannediyorduk ki tesadüfler, rastgele, plansız gerçekleşen olaylardı. Ama bilmiyorduk ki tesadüfleri aslında hayat özenle planlardı ve bizim aklımızın yetmeyeceği ince hesaplar yapardı. Diğer günlerden pek de farklı olmayan bir günde, yabancı bir adamın üzerine vişne suyu dökmüş olmam öylesine denk gelmiş gibi görünüyordu ama o kişi Onur Derman çıkmış, hayatımı baştan aşağı tekrar çizmişti. Ve şimdi düşünmeden edemiyordum. Kaç yüzyıldır karşılaşmamız planlanıyordu?"

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Bayır aşağı yuvarlanılan bir tepenin ardında, bacasından peri tozu yerine bildiğin kömür dumanı çıkan bir evde doğdum ben. Gecenin körü ebeyi zor yetiştiren bir adet babam ve sabahın körüne kadar beni bir türlü çıkartamayan annem var... Ha bir de 6 adet devim. Yani abim! Annemle babam seri üretime geçip 'sürümden kazanırız' kafasıyla bizi yapınca böyle futbol takımından hallice bir aile olmuşuz. Babam kendince takım kurma yolunda ilerlese de ben herife resmen ofsayt bayrağı gibi kalkmışım ve 'sürpriz adamım!" diyerek kız bekleniyor damgasını alnının ortasına çakmışım! Her ne kadar gelişim anne tarafında bir cümbüş edasıyla kutlansa da baba tarafım gayet sakin bir karşılama töreni ile bana merhaba demiş. Hal böyle olunca prensesimiz tam teçhizatlı bir ailenin pamuk değil yamuk prensesi olmuş... Burada yamuk olan ben oluyorum!