Θα μπορούσες να επιβιώσεις σε μια πόλη χωρίς να μιλάς.Να επικοινωνείς.Να περπατάς ελεύθερος. Κι όμως η Rebel έτσι ζεί. Θα καταφέρει να επιβιώσει καθώς έχει παραβιάσει τον πιο αυστηρό νόμο.Να μιλά σε κάποιον εκτός από την οικογένεια της.

Τι συμβαίνει όταν αρχίζεις να βλέπεις τρομερούς εφιάλτες και μέσα σε αυτούς είναι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι; Και τι θα κάνεις όταν αυτοι οι εφιάλτες βγαίνουν αληθινοί; Εξώφυλλο απο ForiNasi

Είσαι η Έλενα και είσαι 18 χρόνων. Φέτος τελείωσες το σχολείο και σπουδάζεις χορό ( δεν ξέρω αν γίνετε αυτό αλλά ας υποθέσουμε!). Έχεις μια κολλητή την Χαρά που σπουδάζει και αυτή χορό. Είσαι πολύ όμορφη με τέλειο σώμα. Είσαι ψιλή με καστανόξανθα μαλλιά και μελί μάτια. Έχεις εναν κολλητό τον Άρη ο οποίος τα έχει με την Χαρά. Είναι 18 και σπουδάζει ψυχολογία. Από το σχολείο σας μέχρι και σήμερα κάνει παρέα με τον Βαγγέλη που είναι 19 και πήγαιναν στην ίδια τάξη, γιατί έμεινε. Είναι ψιλός με ωραίο σώμα, μελαχρινός με φράτζα και καφέ μάτια. Νομίζει πως μπορεί να τις έχει όλες. Παλιά τα είχατε για πολύ καιρό αλλά χωρίσατε. Τώρα σπουδάζει μουσική. ** Το βιβλίο αυτό είναι συνέχεια του βιβλίου μου "Έρωτες στα σχολεία" και θα σας πρότεινα να την διαβάσετε πριν ξεκινήσετε να διαβάζεται την ιστορία αυτή, ώστε να την καταλάβετε καλύτερα.**

Η Ζωή, μια νέα κοπέλα, σπουδάζει εδώ και λίγο καιρό σε μια μεγάλη πόλη. Η ζωή της είναι ήρεμη μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Μάρκο. Όμορφος, άκρως επικίνδυνος και ο μεγαλύτερος φόβος όλων, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Κανείς... Εκτός από τη Ζωή. Ανακοίνωση: έχουν γίνει αλλαγές στα κεφάλαια, λόγω γερής δόσης cringe που έλαβε η συγγραφέας όταν τη ξανά διάβασε μετά από 10 χρόνια.

Η νικολετα πηγαινει για 2 μηνες να δουλεψει στη ταβερνα του θειου της στην κρητη μετα τις παννελινιες...τι θα γινει εμσα σε δυο μηνες θα γνωρισει τον απολυτο ερωτα ή τον απολυτο εχθρο...

Ο Tyler ηταν παντα εκει για την Κωνσταντίνα. Ολα αλλάζουν απο τη μερα που μαθαίνει πως ειναι υιοθετημένη. Αρχίζει να γίνεται περίεργος και μυστηριώδης. Τι κρύβει; Θα μπορέσουν να γίνουν τα πραγματα όπως πριν;

...Δεν είχε καταλάβει πόση ώρα περπατούσε, όταν έφτασε σε ένα μικρό ποτάμι όπου τελείωνε ο δρόμος. Τα νερά του ήταν καταγάλανα και τόσο καθαρά που μπορούσες να διακρίνεις ακόμα και τα μικρά ψαράκια που κολυμπούσαν κατά μήκος του ρεύματος. Η Μαρίζα δρόσισε το πρόσωπο της με λίγο νερό από το ποτάμι και ήταν έτοιμη να γυρίσει πίσω όταν άκουσε έναν μικρό κρότο, σαν πετάρισμα φύλλων. Κοίταξε στην απέναντι όχθη του ποταμού και αυτό που αντίκρισε την έκανε να πισωπατήσει.. Ήταν ένας τεράστιος μαύρος λύκος που την κοίταζε με τα κατακίτρινα μάτια του. Καθώς η φωνή της λογικής αντηχούσε μέσα στο κεφάλι της προειδοποιώντας την, λέγοντας της να φύγει, η κοπέλα παρέμενε εκεί, με τα πόδια καρφωμένα στο έδαφος ανίκανη να αντιδράσει. Το βλέμμα του είχε μια παράξενη επίδραση πάνω της, ένιωθε σαν να απλώνονταν αόρατα σχοινιά και να την τραβούσαν προς το μέρος του...