" Bana vereceğin son hediyeyi istiyorum Demirhan." yutkunup, "Hediyemi verecek misin?" diye sordu. Elinde olmadan sesi titremişti. Kömür karası gözleri de titrek bakıyordu. Aslında tüm bedeni titriyordu. Adam kızın titreyen vücuduna baktıkça kalbinin acıyla sıkıştığını fark etti. İstediği neyse tabii ki yapacaktı. Onun kendisinden son isteğini yerine getirecekti. "Vereceğim." dedi kendinden emin bir ses tonuyla. "Nasıl bir hediye istiyorsun?" Kızın titremesi biraz geçmişti. Karşısındaki adamın ne olursa olsun sözlerinin arkasında durduğunu bilmesi içine bir ferahlık verdi. Omuzlarını dikleştirdi. Kendisi de kararlarının arkasında durduğunu belirtmek istiyordu. "Senin olmak istiyorum. " * * * * * Yasemin Mercan & Ares Demirhan Küçük bir hediyenin, acı veren unutulmamış bir aşkın yeniden doğmasına vesile olacağı bir hikaye; SON HEDİYE... *** 05.07.2015*** Son Durak Serisi 2. kitabı olup, serinin ilk kitabından bağımsızdır. Tüm hakları tarafımca saklıdır. ***

"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

KARAKTER TANITIMI ÖMÜR AYDEN Kitabımızın baş karakteri olan kızımız ünlü bir avukatın kızı. Her kitapta biraz dram olur bu yüzden anne ve babası bir dava sonucunda öldü. Neyse asıl konu Ömür, eğitimini yurt dışında tamamlar tabi burda başına klişe bir olay gelir: kitabını okuyunca öğrenmeniz dileğiyle:) Sonrasında Türkiye'de aldığı bir dava sonrasında kendini hem aşkın hem de büyük sorunların ortasında bulacak... Gelelim bizim yakışıklı ama ilginç bir kişiliğe sahip olan ÇAĞIN IŞIKHAN Babasından kalan şirketin üstüne konmak yerine kendi başına dev bir imparatorluk kuran bu yakışıklı aslında ailesi yüzünden yaralı, ona pek iyi davranmadıkları için ailesine karşı hala büyük ve bitmeyen bir nefreti var. Üstelik ailesi çoktan ölmüş sıradan bir trafik kazası yüzünden hem de. İşte bu yakışıklı Çağın'ın karşısında bizim başarılı avukat var. BAKALIM DAVA SONRASIN KİM PİŞMAN OLACAK...

Amerikadan Yunanistana uzayan bir aşkın hikayesi. Korkun, tutkunun ve aşkın dansına hazır olun.. Belki de yalnızca kendi hayat gayesiyle yaşadığı için öyleydi Kate. Babasının göz bebeği, Amerikanın parmakla gösterdiği bir sosyetik güzelken kendisini aniden bir mafyanın yanında bulur. Alex için Kate katlanması zor ve imkansızsa Kate içinde Alex oydu. Kate sınırsız kredi kartları, kart ekstreleriyle oldukça mutluydu ta ki hayatına hiç olmadık bir zamanda giren adamla.. "Beni bir şeye zorlayamazsın!" diye haykırdı genç kız öfkeyle. Adam yalnızca gülümsedi.. "Seni neler zorlaya bileceğimi bilmiyorsun bile.." Kate ona imayla gülen adam kaşlarını çattı. "Ah tanrım! Bundan sonra bir daha Prada markasını görmek nasip olmasın ama bu deliyi al başımda!!" Alex'in dudaklarında alaycı bir gülümseme daha peydahlandı. "Kızıl nasıl bu kadar çabuk beni deli ediyorsun!" "Ah sen zaten delisin!" Adam dudaklarını yavaşça ısıran kıza baktı. Belli korktu dedi içinden. Ah bu iyiydi, hemde oldukça iyi..

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

Gül ve onun baş gardiyanıyla tanışın. Gül için Mardin artık bir kafes haline gelmiştir ve bu kafesin baş gardiyanı Azat'tır. Peki ya Gül yanılıyorsa ya Azat kafesin değil de kalbinin efendisiyse? Azat Gül için özgürlüğünde olmuştu. O artık Mardin'e tutsaktı, abisi yüzünden ağalık ona dayatılmıştı. Azat bu kadar fedakarlık yaparken Gül ne yapmıştı? Bazı aşklar büyük nefretler eşiğinde başlar bazıları ise hayallerle. Ama kimseler bilmez nefretin bıraktığı o keskin bıçak darbeleri hayallerden ile daha fazla insan da etki bırakır. Tıpkı Azat gibi, ve tabi ki de Gül. Onların aşkın da büyük hayaller yok. Onlar hiçbir zaman yaşayamadı özgürce, kurtulamadılar zincirlerden ve gölgelerden. Azat kalbini sonsuza kadar Gül'e bırakabilirdi, onun için her şeyi yapabilirdi peki ya Gül? Yabani bir gülü bilir misiniz? Dikenleri yüzünden kimseler ulaşamaz onun o güzel görüntüsüne, lakin o dikenleri aşmak için her bir dikenin yüreğinize bakması gerekir. Azat'ta onu yaptı işte, Gül'ün bütün o zehirli dikenlerini bir bir batırdı kalbine, oradan beynine ve tekrar kalbine..

''Benim bir mucizeye ihtiyacım vardı ve hayat karşıma seni çıkardı.'' Umut, bizim aşkımızı güçlendiren en büyük şeydi. Elle tutulmaz, gözle görülmez ama kalbin en derinlerde hissedilir. Bunca zaman Kağan'ın sabrı olmasaydı nasıl yaşardım bilmiyordum. Hayatında ne kadar kötülük varsa ben yaşatmıştım. Hepsi benim yüzümdendi. Fakat bana olan sevgisinde bir gram azalma yoktu. Sadıktı. Her şeyimle seviyordu beni. Belalarımla, acımla, sevincimle... Kısacası yaptığım herşey onun için bir mutluluk sebebiydi. Bugüne kadar ne yaşattıysam, ne kadar acı çektirdiysem bin katını ben yaşamıştım. Onun gözlerinden akan her damla bana kor olarak yağmıştı. Şimdi onunlaydım. Herkese ve her şeye rağmen. Bizimkisi diğer aşklar gibi değildi. Basit bir adam ve kadın değildik. Çektiğimiz acılar kelimerlerle ifade edilemezdi. Sevdiğim adam ölümün pençesindeydi bir zamanlar. Hastaydı. Kanserdi. Ben yoktum. Kırmıştım, kırılmıştım. Zor zamanlarında bile destek olamamıştım. Acısına ortak olamamıştım. Yaptığım en büyük hatayda buydu zaten. Her daim yanımda olan adam düştüğünde elini tutup kaldıramamıştım. O kendi azmiyle ayaktaydı. Güçlüydü. O, benim öğretmenimdi. Bana hayatı, acıyı, aşkı, mutluluğu, sevinci ve az da olsa ölümü tattırmıştı. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissetmiştim. Gözlerinde koyu kahverengi beni duygudan duyguya sürüklemiş, bazen acıma tuz basmış bazense sevincime ortak olmuştu. O, benim pusulamdı. Kendimden kaçıp kaybolduğumda yolumu gösterenimdi. Karanlık bir sokağa gireceğimde kolumdan tutup çeken, ateşe atlarken elimi sıkı sıkı tutup benimle gelenimdi. Geçmişimi kayıtsız şartsız kabul edenim, yaptığım her şeyin arkasında duranımdı. O, benim babamdı. Onca yıl hissetmediğim şefkati bana gösteren, sarıp sarmalayandı. Hatalarımı korkmadan, bağıra çağ

"Sen hastahanedeyken hiç yanımda yattın mı?" Genç adam karşısında ki asi kadına,karısına baktı. Cevabı gerçekten merak ediyordu. "-Oo ağam bunu o kadar mı düşündünüz?" O ağam lafını... "Aksine sana dair bir şey düşünmüyorum ama gözlerine ne zaman baksam çok tanıdık geliyor. Silüetin de öyle..." Genç kız buna alaylı bir şekilde güldükten sonra açmıştı yine o mübarek ağzını. "Bunlar hepsi beyninizin bir oyunu ağam " dedi kinayeli bir şekilde. Bedirhan ağa sinirlerini zar zor zapt ettikten sonra kızın arkasına geçti. Şuan nefesi kızın saçına vuruyordu. Bir elini kızın beline yerleştirip kendine çekti. Burnunu kızın bahar gibi kokan saçlarına daldırdıktan sonra mırıldandı... "Peki bu koku? Bu kokuyu da mı beynim uydurdu ?"

Hayat bir rüzgardır. Öyle bir rüzgardır ki, estiğinde hiçbir şey yerinde kalmaz, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Sizin o rüzgarı durdurmaya gücünüz yetmez. O rüzgarda savrulan bir yaprak olur, konacağınız veya düşeceğiniz yeri beklersiniz. Hayat size güzel bir süpriz yapar, konarsınız. Hayat size acı bir oyun oynar, düşersiniz. Ben düştüm. * Aşık olan insanlar ne yaparlardı? Alacakları karşılıktan bihaber, gidip sevdikleri kişiye duygularını açmazlar mıydı? Duyguları onlara deli bir cesaret verir, korkmadan geçerlerdi sevdiklerinin karşısına. Anlatırlardı her şeyi. Olumsuz bir karşılık alma ihtimali onları caydırmazdı. Korkusuzlardı, korkmazlardı. Ben korkaktım. Serinin ilk kitabı yoğun istek üzerine tekrar sizlerle. Keyifli okumalar :)