Ben, Mahsenem Yazal İzmir/Karşıyaka' da yaşıyorum.Sevdaların unutulduğu.Acıların can alıcısı yanı başımızdan akıp geçerken körebe oynayanlara inat , şair oldum. Hayatın kıyısından köşesinden hepimizden bir parça hikaye tadında. somut şiirlerimle merhaba Şiirlerimde Senden Ondan Çoğu kendimden Yaşanmışlıkların Yürek...
Adam gitti bir gece yarısı.. Ve sabahında, denizin dibinde ölü bulundu deniz kızı..
.:｡✿*ﾟ'ﾟ･✿.｡.: Kays olup hatırına, katran çalayım alın yazıma Kaderin en ufak giz katmanına, safsata salayım kaybım uğruna Kendinden geçmişliğin, yol yordam bilmez yazgısına Kocaman harflerle, kan ter içinde canımı öle yazayım Kaybolayım gülüşündeki gamzenin ömürlük figanında Karartısına ışık tutayım se...
İçten geçirilenler, dışa aktarılamayıp da sözcüklere dönüşerek sayfalarda yerini bulan konularla edebiyat yapmak veya yapmaya çalışmanın pamuk şekerden bir ısırık almaktan farkının olmadığını öğrendi yazar. Duyguların, fikirlerin her ne kadar başkaları tarafından kabul görmese bile ele avuca sığmaz düşüncelerin belki...
Kırılmış, yarım kalmış bir kalbin hikayesi bu. Unutulmuş bir kalp. Bir yanı hep eksik. Gözleri, elleri hep yalnız. Sahip olduğu tek şey AŞK..
Ölesiye unuttum seni Bütün kötü sözleri sesimde topladım Bütün suçları içime işledim Demirciler çarşısında gezdim de Sessizce dövüldüm Kemiklerim savruldu etrafa İliklerimden gelene kadar acım Ölesiye unuttum seni #kestanebahari
