Geçmişinden ona kalan siyah, mat bir çakmak. Hatırlayamadığı, arada bir kabusa dönüşüp onu nefes nefese uyandıran anılarla büyüdü. İntikam, damarlarında soğuk bir kan gibi akarken onu kınayan gözler karşısında boyun eğmedi hiçbir zaman. Bir kedinin kıvraklığına, panterin sessiz adımlarındaki hırçınlığına sahip. O, Alya Altun. Geçmişi, bir çift gri göz aracılığıyla gelecekle birleşirken nefret ve intikam duygularından daha farklı hisler öğrenecektir. Aşk gibi. --- Tanıtım filmi hikayenin ilk bölümünde mevcuttur.

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

Bir dosta karşı yapılan fedakarlık, güneşli bir günün ortasına düşen bulutlara katlanmaktı. Aydınlığın enerjisini yok edip tüm pejmürdeliğin ve yıkımın bir arada olduğu duyguları bu koyuluğa gark eden bir renkti Gri. Eris Arıkan, siyahın ve beyazın netliğini içinde taşırken bu karışımdan oluşan Grinin karmaşasını da tüm benliğinde bulunduracaktı.O şimdi hizmetkarını içindeki gri bulutların altına hapsetmiş kötülüğün yağmurunda ıslatırken, istediği zaman ona beyazın aydınlığını bahşedecekti. Ve günün sonunda karanlık ikisinide ele geçirecekti. Eris Arıkan'ın aydınlığı ve karanlığı arasındaki o ince çizgi onları derin bir duygunun uçurumundan aşağıya sürükleyecek. ERİS ARIKAN O ne siyah ne de beyaz... O gri... Kapak Yapım : Fire Photoshop * Bölümler düzenlenmemiştir.*

Kalplerden Ritimler Serisi 2- Ünlü basketbolcu Uygar Türkmen'in kardeşi olmak elbette zordu. Umay Türkmen bunu çok iyi biliyordu. Bilmediği şey ise abisini hiçte sevmeyen, kibirli ve bir o kadar da bencil, yüzmede rekorlar kıran milli yüzücü Seçkin Altaylı'ya gönlünü kaptıracağıydı. Bağımsız olarak okunabilir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Kırk sekiz, kırk dokuz ve elli. Adım sesleri kesildiğinde yani ellinci adımın sonunda tam önündeydim. Bakışlarım ela gözlerine diktim. Yumruk yaptığım ellerimi daha da sıkarken dakikaların bizi esir almasına izin verdim. Sıcak nefesi suratıma çarparken dudaklarını ıslattı. "Gözlerime baktığında kimi görüyorsun?" dedi. Genelde rengi için odakladığım bakışlarımı bu sefer birini görmek için ayarladım. Gözlerimi hafifçe kıstım. Ela gözlerine yansıyan görüntü bendim. Onun gözlerine baktığımda kendimi görüyordum. "Gözlerimdeki haykırış dolu çocuğun yardıma ihtiyacı var." *Umudun gölgesini arayan ruhların hikayesi. Her arayışın bir buluşu vardır.*

Soğuyan hava yüzünden iliklerime kadar donuyordum. Üstümdeki ince hırkaya daha çok sarıldım ve ona doğru bir adım daha attım. ” Demek beni sevmiyorsun?" Bu sefer o bana bir adım geldi ve yeşillerini gözlerime dikti. ”Bildiğin şeylerin cevabını niye soruyorsun? O kadar soğuk bakıyorduki gözlerinde hiç bir duygu kırıntısı yoktu. ”O zaman niye her baktığım yerde seni görüyorum? Niye bana öyle gülümsüyorsun? " Gözlerimin dolmasını engellemek için arada bir yukarı bakıyordum. Söylediklerim yüzünden dudağının kenarı hafifçe ve alaycı bir şekilde kıvrıldı. Duyduğum o üç kelime beni yerle bir etti. ”Çünkü sana acıyorum."

Her şeyden habersiz bir genç kız. Ona deliler gibi aşık, onu uzaktan izleyen, onu koruyup kollayan psikopat bir aşık. Her şey artık Azra'nın yeni okula gitmesiyle başlar. Dengeler kurulur, düzen bozulur. ••• "İçme şunu." Dediğimde "Kısa giyme." Demişti. "Kokusu iğrenç. Rahatsız oluyorum." "Çok güzelsin. Deli oluyorum." İlk bölümlerde zayıf olan anlatım düzenlenicek olaylar daha ayrıntılı anlatılıcaktır. Kapak tasarımı lululau'ya aittir. 6 Nisan 2015 de yayımlanmaya başlamıştır.

"Biz seninle ölümün kıyısında tanıştık." dedim mavi gözlü katilime bakarak. "İşime karışmasaydın..." hafifce beni kendi etrafımda dönderdi. Sol kolunu belime yerleştirdikten sonra geriye doğru eğildim. Bir kar tanesi gökyüzünden dudaklarıma konduğunda, yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Sıcak nefesi dudaklarımla temas ettiğinde iliklerime kadar ısınmıştım. "Belkide daha farklı şekillerde karşılaşırdık." diyerek sözünü tamamladı. Ölümüme sebep olacak bir katilin kollarındaydım şuan. Etraf ölüm sessizliğine bürünürken, sokağın karanlığında dans ediyorduk. Sadece o ve ben...

Gökyüzünden düşen her bir yağmur damlası kan lekeleriyle kaplı avucumda izler bırakırdı. Kaybetmenin yoğun duygusuyla harmanlanmış hislerim ve emdiği büyük hüzünlerin neticesinde damarlarıma acı pompalayan bir kalbim vardı. Ellerime bulaşan genç kızın kanından kurtulmak için tek çarem tanımadığım bu adamın himayesine girmekti. Karga'nın. Yüzleştiği kalp kırıklarından, yarım kalmış intikamlardan katılaşmış bir kalbi vardı. Ne zaman ne yapacağı bilinmezdi, garipti. Acıları bulunduğu ortamın havasını boğuklaştırırdı, o dayanırdı ancak siz yavaş yavaş boğulurdunuz onun geçmişinde. Kaçmak isterdiniz ama siz kaçtıkça bu sefer kendi acılarınızın pençesine düşer ve ona geri dönerdiniz. O ise çoktan gitmiş olurdu. Bir de kardeşi vardı kendisine tamamen ters karakterli. Batın. Egosundan hiçbir zaman taviz vermezdi, herkes tarafından sevilen güler yüzlü, neşe saçan biriydi. Pozitif enerjisi solan papatyalara bile can verebilirken, duygusal ve hassas kişiliği ile bir müziğin en acı ezgisi gibiydi. Gözleri her zaman buğuluydu ve uzaklara dalardı, sanki gelmeyecek bir gideni bekliyordu. Kaybetmenin ekşi kokusu buram buram loş odaya dağılırken bir yazar daha satır çizgilerini boğazına dolayarak intihar etti.