Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!

Aşk ve gurur iki ayri kavram işte bizim Genç ikili . Aşk yerine gururlarini seçiyorlar . Hadi bakalim ne olacak Sizi seviyorum !!!!!!! :)) :)))

(Kitap düzenleneceği için bölümler kaldırıldı) Ankara her zaman gözümde hayallerimin şehriydi, şimdiyse ona pekte iyi gözlerle bakmıyordum doğrusu. Antalya'da hayatım çok daha sadeydi. Yalnızdım öncelikle, annem bile fark etmezdi bazen evin içinde beni. Hayaletten farkım yoktu. Ve hayatımdaki tek sorun en sevdiğim kitap serisinin bitmiş olmasıydı. Ankara'ysa benim için dönüm noktası olmuştu. Aslında '' İlk '' lerimin şehri de denebilir. İlk dostlarım, ilk aşkım, ilk öpücüğüm, ilk partim, ilk içkim, ilk düşmanım, hatta son olmasını umduğum ilk kaçırılmam. Antalya'daki halime bakıyorumda o zamanlar tüm bunlar başıma gelmiş olsa yerle bir olmuştum, yıkılmıştım şimdiye. Oysa şuan her darbeye rağmen ayaktaydım. Güçlenmiştim belki, büyümüştüm. O benim '' İlk'' lerimin baş rolüydü. Ona dair her şey hafızama kazınmıştı. Keşke kötü olanları silebilseydim. diye mırıldandı içimden bir ses. Ona hak verdim. En mutlu anlarım onunlaydı belki ama en mutsuz anlarımda onun yüzündendi. Sanki beni bir yandan öldürüyor bir yandan hayatta tutuyordu O. Bildiğim tek şeyse o olmadığında tamamen öleceğimdi.

"Elif galiba karşıda parti var" dedim. Yayıldığı yerde aniden dikleşip bana baktı. Gözleri parlıyodu. Elif partilere bayılır. "Gidip bir baksak..." "Hayır kesinlikle olmaz" diye sözünü kestim. Şimdiyse bana yavru köpek gibi bakıyordu. Buna dayanamadığımı bildiği için hep bunu kullanırdı. "İyi peki ama sadece gece yarısına kadar sonra külkedisine dönüşmeden eve dönelim. Tamam?" diye sordum dayanamamıştım. En sonunda bir sevinç çığlığı attı. "Oolleeeyyyy" "O zaman ne giyiceğimi seçmeme yardım eder misin?" diye sordum. "Tabi ki zevkle sen partiye gitmeyi kabul ettikten sonra"

Adım Aslı. Hayatım çok güzeldi taaki babamın tayini çıkana kadar. Başka şehir, başka bir okul. Hiç tanımadığım yere zorla getirtilmiştim. Bura beni ne kadar değiştirebilir??

okulları tadilatta olan ecrin mecburen aktaş kolejine gidiyor . acaba ordaki kolej zübbeleriyle baş edebilecek mi yada onlardan birine kalbini teslim mi edicek okuyalım görelim...

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duygularını daima sakladı siyaha çalan koyu kahverengi harelerinden hiçbir duygu okuyamadılar. Ruhunun rengini kimse bilmedi Herkes onu siyah sandı Ama o griydi. Ne fazlasıyla karanlık ne fazlasıyla aydınlıktı. O griydi. Kimse anlamadı öfkelendi adam kırıp döktü sonra sustu bir kez daha tüm seslere inat sessizliğini konuşturdu. Sessizliği bir yardım çığlığıydı ve herkes sağırdı. Sadece o duydu Korayı. Sadece ufaklık Ufaklık yaralı adamâ merhem olabilecek miydi? Kabuslarının ve geçmişin içinde boğulup nefes alamayan Tilkiye Ufaklık nasıl yardım edecekti? Umudun Sesini duyabilecekler miydi? Tüm umutsuzluklara inat umudun sesini duymak istiyor musunuz? Öyleyse gelin beraber dinleyelim duyacağımız çok şey var...

Merhaba ben meyra lise4 de gidiyorum. Öneceden aşka hiç inanmazdım ama bu yeni lise yeni okul düşüncelerimi hayatımı çok değiştirdi..