6 μέρες... Δεν είναι πολλές, ε; 6 μέρες σε ένα ξενοδοχείο, που έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί... Θα τα καταφέρουν οι ήρωες τις ιστορίας μας, ή θα βρουν τον θάνατο; Μια ιστορία μικρού μήκους, γεμάτη σασπένς, τρόμο και αδρεναλίνη. •Please don't copy• •All rights reserved•

Ένα μυστηριώδες τούνελ βρίσκεται στην πόλη της Carter. Από όταν ήταν μικρό κορίτσι, της λέγανε να μείνει μακριά από αυτό το τούνελ. Ο κίνδυνος παραμόνευε μέσα του και αυτό φόβιζε την Carter. Κανείς δεν ήταν αρκετά ικανός για να δει το τέλος αυτού του τούνελ, ακόμα και το φώς της ημέρας δεν μπορούσε να λάμψει μέσα του. Τώρα, 19 χρονών με τόση περιέργεια, οι φίλοι της Carter την εμπόδισαν να θυμηθεί τα παιδικά της χρόνια, τραβώντας την μέσα με καταπίεση και την αναγκάζουν να δει τι υπάρχει στ αλήθεια σ' αυτό ντο τούνελ. Αλλά λίγα ήταν αυτά που ήξερε η Carter, σ' αυτό το τούνελ έμενε ένα αγόρι που περιμένει για τον επόμενο. *Πολλά φανταστικά και ανατριχιαστικά πλάσματα. Μην διαβάσετε στα σκοτεινά ή αν δεν σας αρέσει ο τρόμος. Καλύτερη θέση: #1 τρομου

Φαντάσου ότι παγιδεύτηκες σε ένα νησί. Δεν ξέρεις πως βρέθηκες εκεί και δεν ξέρεις πως να φύγεις. Δεν ξέρεις τον λόγο και ούτε πρόκειτε να τον μάθεις. Εκτός κι αν θυμηθείς... Αυτό που ποτέ δεν γνώρισες. - Κανείς δεν μπορεί να φύγει από εδώ. - Κανείς δεν με σταματάει από το να προσπαθήσω. (Υπό διόρθωση ) Υψηλοτερη θεση: 1# Φαντασιας [Wattys2016 Winner] (^_^) -DO NOT COPY THIS STORY-

[ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ]-ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με κοιτούσε υποτιμητικά και με εκανε να αισθάνομαι ακομη πιο άβολα.Ειναι η στιγμή να του πω αυτο που ηθελα εξαρχής; Μετα απο πολυ σκέψη πηρα το θάρρος να του μιλησω ξανά και να του προτείνω αυτο που ειχα βάλει στο μυαλό μου απο την ώρα που το σκέφτηκα. 'Αυτο π-που ηθελα ν-να σου π-πω...'το τραύλισμα μου δεν βοηθούσε καθολου!Με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω και αρχισε να προχωράει κοντα μου κανοντας μου νόημα να συνεχισω. 'Χ-χρειάζομαι την β-βοηθεια σου.'τραυλισα πηγαίνοντας ολο και πιο πισω καθως η στενή επαφή επισης δεν με βοηθούσε καθολου. 'Και εγω γιατι πρεπει να στην δωσω;'ρωτησε σηκώνοντας το φρυδι του και εχοντας το γνωστό του μισο χαμογελο στο υπέροχο προσωπο του. 'Και οι δυο ξ-ξερουμε το γιατι.'απαντησα χτυπώντας στον τοιχο και κοιταξα τα καταγάλανα σαν την θάλασσα ματια του,έντονα. 7/1/16-31/10/16 © All rights reserved Please don't copy the story

[ΥΠΟ ΔΙΌΡΘΩΣΗ] {Book 2 of trilogy; Doomed} «Το κάνεις τόσο δύσκολο να σε αγαπάω» «Τότε, μη» «Είπα ότι είναι δύσκολο, δεν είπα ότι θα τα παρατήσω ποτέ» /Ευχαριστώ την υπέροχη guwon- για το εξώφυλλο❤️/ 2016-2019