Aslı bileğimden tutup beni kaldırdı ve gözlerime baktı. "Sude, ne oldu lan sana? Neyin var?" Hıçkırıklarımı hiçe sayarak bileğimi elinden kurtardım. Karşısına geçtim ve kelimeleri yan yana getirmeye çalıştım. "İyiyim ben. Hiç bir şeyim yok." Elmacık kemiklerimden süzülen yaşlara yağmur damlacıkları da eklenince tenimi...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...