Geçirdiği kazadan dolayı 1 ay komada kalan Giovanni Giordano gözlerini açtığında hiç beklemediği sürpriz bir eşle karşılaşır. Üstelik sürpriz eşi hamiledir.

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Bloglar sessiz tipler için en muhteşem günlüklerdir.Peki ya bu günlük bende geçmise dair bir anı olarak kalmaktan çok dünüm,bugünüm,yarınım, hayatımın tamamı olacaksa?

"Sesin nabzım, gülüşün nefesim olmuş." Tüm hakları saklıdır. © ™ •HİKAYE DÜZENLENMİŞTİR.• VEYL SERİSİNİN BİRİNCİ KİTABIDIR. Wattpad'de "Tehlikeli Kızıl" adıyla yayımlanan ilk ve tek hikayedir. ◆◇◆ HİKAYE ŞARKISI: Cihan Güçlü - Yalandır Güldüğüm.

Arabanın kaputuna yaslanmak için adımımı attığımda karanlık ve boş sokakta yankılanan sesleri duydum. "Sen kimsin lan? Ha kimsin söyle! Ne hakla bana böyle şeyler dersin?" Yönümü değiştirip kapının kolunu tuttum ama açmadım. İçimdeki dürtü beni durmaya teşvik ediyordu. "Ben benim, sen kimsin?" Bu adam da neydi böyle? Böyle espriler(!) hala var mıydı? Acıklı bir inleme sesi sokakta yankılandı. "Ciddi biri olduğumu öğrenemedin herhalde? Gerçi ben senin de ciddi biri olduğunu düşünürdüm. Peki, gösterelim biz sana!" Diğer adamın sert sesi kulaklarımı doldurduğunda tenimden bir ürperti geçti. Mantıklı yanım-ki ne kadar mantıklı bilmiyorum.- buradan derhal gitmemi söylerken süregelmiş şımarıklığım benim kimseden korkmadığımı söylüyordu. Koca bir çığlık sesi sokakta ve aynı anda beynimde yankılandığında ağzım şaşkınlıkla açıldı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Belki de sarhoş olduğum için böyle olmuştu. "Ee, ben kimmişim öğrenebildin mi bari?" "Kerem Sayer!" 29.11.2014 19.08.2017

Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir. Tesadüf değil, tevafuk vardır. İki kişi. İki kırık kalp. Biri kadın biri erkek. Birbirlerini hiç tanımayan bu ikilinin yolları Düşler Sokağında birleşirse n'olur? Ya düşleri gerçek olur ya da hayal kırıklığı ile sonuçlanır. Gerçek hayatları Düşler Sokağına zıt bu iki kişinin maceraları Düşler Sokağı No 7/24'te. Sıcacık bir sokak, dayanışma içinde yaşayan insanlar. Unutulan komşuluk dostluk ilişkileri hepsi Düşler Sokağında. Kahramanlarımızın yaşamaya başladıkları sokak gibi sıcacık bir aşk masalı başlıyor. Yine klişeden uzak yine gerçek aşkı, kara sevdayı anlatan bir hikaye. Aslında her şey bittiği yerden başlar denir ama her şey bu sıcak sokakta başlıyor. DÜŞLER SOKAĞI!

TEKLİF hikayesinin DEVAMIDIR. http://www.wattpad.com/myworks/21903058-teklif  Zeynep ve Kerem... "Çocuğumun babası olur musun?" cümlesiyle başladı her şey. Hayat onları beklemedikleri bir anda birleştirdi,bir bebekleri oldu. Bakalım bundan sonra hayatlarında neler olacak? Hikayede +18 unsurlara yer verilecektir. @priscagmznr 'ın katkılarıyla...

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

"Seni sevmiyorum" dedi. Bugüne kadar duyduğu en güzel sözdü... Kalbi deli gibi, doludizgin çarparken heyecanla nefes aldı. Kendi gözlerinin de söylediği, dilinden bağımsız o sözler döküldü. "Ben de" dedi, "ben de seni seviyorum." Genç adam siyah deri montunu istemsiz tutup gözlerini kısarak şaşkınlıkla baktı. Oysa bilmediği, kendinin görmediği, karşısındaki kızın görüp bildiği bir şey vardı. Dil başka göz başka konuşurdu. Kalpten dile aksederdi sözler, oradan gözlere. Kalpten gelen sözler tek çıkardı. Göze ayrı dile ayrı gitmezdi. Dil yalan söylese de gözler kalbin aynasıydı ve asla yalan söylemezdi. Şimdi sevdiği adamın söylediği gibi. Dili yalan söylüyordu ama bakışlarındaki sevdası kalbinin yansımasını gösteriyor sadece iki kelime söylüyordu. Seni Seviyorum... Canım arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla!

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...