Onu 5 yaşımdan beri tanıyordum. Birbirimizi gördüğümüz ilk andan beri kavga ediyorduk. Sanki her kavgamız da daha da bağlanıyorduk. Birbirimize her laf sokuşumuz bizi daha da yakınlaştırıyordu. Birbirimize ettiğimiz hakaretler sanki aslında söylemek isteyipte söyleyemediğimiz hisleri barındırıyordu. Yada sadece bana öyle geliyordu. Yaptığı öküzlükler bana değer vermediğini gösterirken yaptığı iyilikler bana değer verdiğini gösteriyordu. Ne yapmaya çalışıyordu? Peki ben ne yapıyordum? Ona değer veriyormuydum?

On üçüncü bölüme kadar düzenlenmiştir. Diğer bölümler yavaş yavaş düzenlenip tekrar yayınlanacaktır.

Bırakın, kessin kağıtlar parmaklarınızı. Bu uçsuz bucaksız dünyada, kim sorardı ki hesabını? Tam mutluluğu buldum derken, yıkılır tüm duvarlarınız. Siz acınızı yaşarken kim kurtarır ki karşılıksız? Bırakın, bırakın gelsin bu gece beyaz. Bırakın uzayı, bırakın yıldızları, bırakın bu geceyi, Uzayın Gecesi'ni. Sevinsin tüm çocuklar, yağsın bu yıl kar. Yağmazsa da, biz yağalım kara. Aslında, çocukça bir dilekti bizimkisi. Bir kar dilemiştik, birde Uzay. Ha bir de, Uzayın Gecesi'ni diledik. Yetimhanede yaşamıştım ben, tek dostum uçsuz bucaksız Gece'nin kollarındaki Uzay. Ve şimdi ise, Uzay'ın kollarındaydı Beyaz, uçsuz bucaksız bu gecede. Beyazın içinde başlayıp, beyazın içinde bitti masal. Bin kesikle başlayıp, bir kesikle bitirdi Uzay. . "Uzay'dan Gece'ye, Gece'den yıldızlara. Yıldızlardan Beyaz'a, Beyaz'dan ise Tunay'a." . Özenle seçtiğimiz müzikler medyada yer alıyor. Onlar ile beraber hikâyemizde kaybolmanızı şiddetle tavsiye ediyoruz. . Bu hikayenin kapaklarını normalde kendim yapardım ama şuanki kapak mükemmel okuyucularımızdan birinin yapımıdır. Kendisinin kullanıcı adı @acizay . Yeniden teşekkürler.

Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hikayesi. Genç kız yeniden bir umuda gebe kaldı. * 23/06/2015 tarihinde yayınlandı.

Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum, her ne kadar aydınlıkla lanetlensem de. Ve ben, Nefes'im. Her ne kadar nefes aldığımı hissedemiyor olsam bile.

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Bilinmeyen bir şehre ait yıkık dökük evlerden birinde, eskimiş bir karyolanın altında, siyah kaplı bir defter yaşar...Üzerine yazılan bütün dilekleri gerçekleştirdiği halde, her defasında uğursuz bir nesne gibi fırlatılıp yalnızlığa mahkum edilen bir defterdir bu. Bir gün öylesine biri çıkar gelir uzaklardaki bir şehirden, siyah kaplı defteri sahiplenir ve üzerine şöyle yazar: "Bana hikayeler anlat, içinde mutluluklarım ve mutsuzluklarım, ümitlerim ve ümitsizliklerim olsun..." Ve böylelikle dilek defteri ömründe ilk kez dile gelir... ✽ Keşfedilmemiş Cevherler '15 En İyi Kısa Hikaye

Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?