Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Sanki zamanı ayarlamışız gibi Poyraz'ın beni öpmeye başlamasıyla gökyüzüne havai fişeklerin atılması bir olmuştu. Poyraz'ın dudakları beni işgal ederken aklımdaki düşünceyle birlikte gülümsedim. Çok klişeydi bu. Kız sevdiği çocukla ayrılma evresine gelir. Çocuk kıza sürpriz yapar. Ne tesadüf yılbaşı akşamı hem de. Kız ve çocuk yalnız kalır. Çocuk kıza içini döker, kız çocuğa içini döker. Ardından öpüşerek yeni yıla girerler. Ardından hikayeleri burdan devam eder. Her şey böyle gibiydi dışarından bakıldığında. Ama o kız bendim, o çocuk Poyraz. Biz klişe değildik. Başlı başına ilginçli bir hikayemiz vardı bizim. Bizim klişelere yer yoktu hayatımızda. Biz sadece Dolunay ve Poyraz'dık. Birbirini tamamlayan gökteki yıldızlardan sadece ikisiydik. Biz eşsizdik. Bu koca evrendeki birbirini bulmuş iki yalnız yıldız kadar eşsizdik hem de... *** Onların dünyasında Poyraz esmeden Dolunay gökyüzüne çıkmıyordu. Dolunay'sız Poyraz esmez, Poyraz'sız Dolunay o gökyüzünde en tepedeki yerini almazdı.... xxxxxx Onların dünyası diye bir şey yoktu artık. Poyraz eserken gökyüzünde Dolunay olmayacaktı. Dolunay da o sonsuz gökyüzünün en tepesinde yalnızdı. Etrafta ne Poyraz eserdi artık onlar için, ne de Dolunay o en tepedeki yerini alırdı... *** *Kapak yapımı için @_Denizimsi_ ye çook teşekkür ederizz❤️* *Eğlence amaçlı yazılmıştır!!*

İnsanoğlu merak duygusunun etkisi ile gerekli veya gereksiz bir çok konuda bilgiler elde etmeye çalışmaktadır. Kitabımdaki bilgiler içinde faydalı olabilecek bilgilerin yanında çoğunluk olarak bilinmese de pek bir şey kaybetmeyeceğiniz tuhaf, şaşırtıcı bir o kadar da merak uyandırabilecek ilginç bilgiler yer almaktadır.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Uçağın kalkış saatini beklemek işkence gibiydi. Bu şehirde, bu ülkede nefes alamıyor gibiydim. Başka bir ülke bu durumu düzeltir miydi, yoksa işler daha çok karışır mıydı? Denemeden bilemezdim sanırım. İşte bu yüzden yanımda valizim, karnımda bebeğim tek başıma bir havaalanında bekliyordum. Kol çantamdan bir şişe su çıkarıp içmeye başladım. Bu sırada etrafımdaki insanları izlemeye devam ediyordum. Herkes acelesi varmış gibi davranıyordu. Oradan oraya koşup, uçağına yetişmeye çalışan insanlar, vedalaşırken kendini tutamayan insanlar... Bana neden kimse veda etmiyordu? Ah, doğru ya; benim kimsem yok. Bebeğim dışında.

Hırsızınız cüzdanınız yerine kalbinizi çalarsa? Bir süre daha sessiz durduktan sonra Akın'ın sorusuyla sessizliğimiz bozuldu. "İdil hiç aşık oldun mu?" Neydi bu şimdi? Ben ve aşk... Asla bu ikisini bir arada düşünmemiştim. Aşkı tanımıyordum. Zamanım yoktu tanımaya. Başıma gelen bu olaylarla nasıl aşık olabilirdim ki zaten. "B-Ben aşk hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Hiç aşık olmadım ki buna zamanım da yoktu." dedim kurumuş dudağımı dilimle nemlendirdikten sonra. İkimizde sessizdik. Odadaki tek ses saatin tik taklarıydı. "Sen?" dedim sesime merakımı yansıtmamaya çabalayarak. Bir süre parmağıyla dizime daireler çizdikten sonra sorumu yanıtladı. "Ben de hiç aşık olmadım." "Neden peki?" Neden aşık olmamıştı ki? Çok yakışıklıydı. Başarılıydı. Zengindi. İyi biriydi. Büyük ihtimalle de romantikti. "Dış görünüşüm param için yanımdaydılar. Klişe olabilir fakat öyleydi. Yokluğumda özlemek yerine daha iyisini bulmaya çalışıyorlardı." dedikten sonra derin bir nefes alıp biçimli dudaklarını ıslattı. "Aşk çok güzel bir duygu İdil. Sevmek, sevilmek, özlemek, kıskanılmak... Hepsi öyle güzel ki. Aşkı yaşamadan bilmek imkansız. Anlatmak için kelimeler gerçekten yetmez. Biri gelir bakarsın o olmuşsun ona karışmışsın. Uykularını kaçırır olmuş. Kokusunu ezberlersin. Sana yazılmış her kelimesinde duygu yüklü bir şiirdir o kişi. Aşka sahip çıkabilmek inanmak gerekir mutluluk için. Acılarına da mutluluğu gibi katlandığında hissettiğin şey aşktır." "Sanırım aşık olsam bile anlamam. Sonra da unutur giderim." Bu sözlerime alaylayıcı bir şekilde kıkırdadı. "Merak etme güzelim o zaman anlarsın işte. O an öğrenirsin aşkı."

Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna olduğunu görürüz. Hayatı, planladığının çok dışında bir yola girdiğinde, ne yapacağını bilmiyordu Yağmur... Hiç beklemediği bir anda, çok önemli bir haber alınca ne yapacağını şaşırdı Efe... Ve zaman, her ikisi için de en doğrusuna karar verdi

Bizim hikayemizin olağanüstü bir güzelliği yoktu. Olağanüstü kişiler, olağanüstü olaylar... Hiçbiri. Ama bizim hikayemizdi ya... Bu en güzeliydi. Bu, o gülünce kalbimin deli gibi çırpınışının, ne kadar kırılırsak kırılalım dönüşümüzün hikayesiydi. Bu bir kızın aşkı öğrenişinin, bir oğlanın aşkın ta kendisine tutulmasının hikayesiydi. Bu, bizim hikayemizdi. -- Bu hikaye, iki komşunun hikayesi. İki aşığın hikayesi. İnsanların severken yaptığı saçmalıkları anlatan bir hikaye. Koltuklarınıza kurulun, çünkü vakit, âşık olma vakti. -- Telif hakları tuvaletimizin klozetindedir. Bu hikayeyi başka bir yerde görürseniz uyarın lütfen. Not: Şu an düzenlenmektedir. Bu yüzden olaylar arasında bağlantı kuramazsanız şaşırmayınız.