Nihayetinde öğrenmişti elbet kaderden kaçılamayacağını ama ne fayda... Zira ruhu paramparça olmuştu gerçeği idrak ettiği vakit.. Herşey Son a erdiğinde; Güneşle, üzerine yapışmış katran karanlığını yok edeceği bir kalbi kalmamıştı. Kimdi? diye soracak olursanız O, Ömr' ü Hazin bir Dağ çiçeği' ydi. Ve bu da onun öyküsüydü.

" Eflatunun her tonu güzeldir, en belalısından gök kubbeli rüyalısına kadar... " diyen bir kadına gün gelipte o şiiri okuyacağı hiç aklına gelmemişti adamın. Ama şairin de dediği gibiydi, bundan kaçılmıyordu. Göğe kaldırdı bir akşam üstü başını Celal, derince bir iç çekti önce. Ardından elleri cebinde ağır adımlarla durdu denizin karşısında. Ve gözlerine bakıp da diline dökemediği o kısacık dörtlüğü hayaline söyledi kadının; Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin... Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin! Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin. Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın... * Hikaye dini veya tasavvufi bir hikaye değildir. " * Hikayede yer alan bazı karakterler, mekanlar ve anılar dışında kalan her şey KURGU'DUR... * Hikaye Antakya ve İskenderun 'da geçmektedir 🌿