Gözümdeki karanlık kalbime yetmez oldu,avcumdaki yalnızlık rüyada geçmez oldu. Sokaktaki nilüfer evine dönmez oldu,yok kayboldu.... Yaralı dudakların unuttuğu telaştan çok, kaybeden sokakların sonunda hiçbir masal yokmuş, saksıları devir evden yine gir içeri. Güğüsündeki son nefesi bulutlar görmedi ki, güçsüz şehirlerin dökülen dişleri gibi, baharın gelişini gidenler affetmedi, sızlayan günler gibi annesiz denizlerde, dalından tutmuş gibi babasız gülüşlerde, yeniden sevicekmiş gibi bitmeyen özleminle sen kayboldun.... kayboldum...

DÜZENLENMEYE BAŞLANDI. Kitaba başlamadan önce tüm klişeleri unutun. Çünkü farklı bir dünyaya yelken açıyoruz. Mahperi'nin dünyasına. Aşık Mahperi'nin dünyasına. 🌙🌙🌙🌙🌙 Mahperi Aydoğdu, çok küçük yaşlarda bir travma yaşar. Bu travma sonucunda babasını kafasına takar. Travma yaşarken sinir hücrelerinde bir kopukluk olur, bir sendroma yakalanır. O saf kalbi öfkeyle dolar. Artık Fregoli Sendromu, Mahperi'nin kader arkadaşıydı. Mahperi, gün geçtikçe sendromunu daha ağır yaşar. Kimseyle konuşamaz, kalabalığın içinde erir adeta. Sendromu yüzünden kalabalıktaki herkesin yüzünde babasını görür. Derken bir gün metroda biriyle tanışır. İşte o an hayatı değişir, Mahperi'nin. Çünkü, karşılaştığı kişi yani Deran'ın yüzünde babasının yüzünü görmemişti. Peki, Mahperi'nin bu çocuğa yaklaşımı nasıl olacaktı? Deran, Mahperi'nin hayatına girince neler olacaktı? O halde okuyun, birlikte görelim. '' O, o benim ilk arkadaşımdı. '' '' Burnuma huzur veren o okyanus kokusu dolmuştu. Güneş'in kıskanacağı koyu sarı rengindeki saçları omzuna dökülmüştü. Gözleri... Gözleri ise kokusu gibi okyanustu. '' * Aşkın en saf hali anlatılıyordur. İçiniz rahat olsun. Tecavüz veya ensest yoktur. İyi okumalar dilerim. * Ağır dram içerebilir, haberiniz olsun. Çok etkilenecekler okumasın. kapak tasarımı: @baharaladag_

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

"Bir adam sevdim. Ve sonsuz bir melankolinin koynuna düşüverdim." Okyanus Kadar Mavi adlı kitabın devamıdır.

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©