Bartu ve Mina... Hapishane de görevli olan stajyer hemşirenin karşısına bir gün hastalanarak çıkan ve asıl amacı hapishaneden kaçmak olan bir mahkumun stajyer hemşireyi kendisiyle işbirliği yapmaya zorlaması ve onu da kendiyle birlikte hapisten kaçırması ile ilgili bir hikaye... Peki aşk hayatları da bu denli sürükleyici olacak mı?? Merak edenler okumaya başlasın..

Bazı vedalar mezar taşına yazılmaz... Çünkü o ayrılık, hâlâ yaşayan bir şeydir. Bir kadının düğün günü kaybolması, sadece bir yok oluş değildir. Bir adamın ruhunu söken, kalbini zehirleyen, gözlerini karartan bir yaradır bu. Savaş, o gün öldü aslında. İçinde bir öfkeyle, sormaya cesaret edemediği sorularla kaldı. Ve cevapsızlık... Onu başka birine dönüştürdü. Sert, sessiz, acımasız... Yaralı bir adam artık. Üç yıl sonra... Kapanmamış defterler açılıyor. Ve karşısına çıkan o gözler... hâlâ aynı. Ama Savaş artık o eski adam değil. Ve onun sessizliği, bir intikamın ayak seslerini taşıyor. Gerçek, zannettiğinden çok daha karanlıksa ne yaparsın? Aşk geri dönerse... İhanet sandığın şeyin altında başka bir hikâye varsa... Ve gerçek, yüreğine saplanan en keskin bıçaksa... Ne yaparsın? İhanet mi? Aşk mı? Yoksa ikisinin arasında incecik, kanla yazılmış bir çizgi mi var? Hiçbir şey göründüğü gibi değil. Ve bu hikâyede, merhamet yok. Sadece bedel var.

İstanbul'un güzeli Asya ve Mardin'in en güçlü aşiretinin ağasınin oğlu Emir ve gerçekleşmek zorunda olan bir berdel ! İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesinde eğitim gören Asya'nın hayatı, Mardin'e tatile giden kardeşi Oğuz'un Atahan adli güçlü ve nam salmiş bir aşiretin kızı olan Aysu'yu kaçırmasıyla değişir. Kızlarının peşinden İstanbul'a gelen Atahanlar hükmü vermiştir.Ya berdel olacak! Yada ikisi de ölecek! İstanbul da kendi halinde yasayan Karaca ailesi karşı çıkar tabi önce bu karara.Bu ülkede polisin ,hukukun,adaletin olduğunu soylerler.Ne kadar konuşsalar da hüküm verilmistir ve anlattiklari Atahan Asiretininde umrunda degildir.Adamların fazlasıyla tehlikeli olduğunu anlayan Asya kardeşi için kendini Berdelin Kollarına Birakir. O artik Mardin Tutsağı İstanbullu Bir Gelin'dir.

" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Zeynep... Yüreğinde çok yaralar taşıyan, o yaralarla yaşamayı öğrenip her acıyı içinde yaşayan ve yaşadığı onca şeye rağmen yüzünden tebessümünü eksik etmeyen birisiydi. Oysa kimseye dillendiremediği çok acıları vardı içinde. Umutla baktığı aşk sonu olmuştu belki fakat hayata karşı umudunu koruyordu... Karşısında iki seçenek vardı, hangisini seçecekti?

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

-Caddeden karşıya geçeceğim sırada ,kaldırımda tekerlekli sandalyede oturan bir adam gördüm.Üstünde yırtık bir kazak ve boyalı bir pantolon vardı.Kaldırımda insanlardan bir şey için yardım istiyor ama kimse ona aldırış etmeden yürüyordu. -Caddeden karşıya geçip yere düşmüş olan cüzdanını gördüm.Sanırım insanlardan cüzdanına uzanamadığı için yardım istiyordu.Yere eğilip cüzdanını elime aldım.Ve ona doğru döndüm....... -Aşk insanı nerde ve nasıl bulurdu hiçbir fikrim yoktu ama yardım,insanı kalbe ulaştıran tek şey miydi?

"Elleriyle yüzünü sıvazlayıp tekrar işine konsantre olmayı denedi. Daha önce de annesi ona kız bulmuştu. O zamanda evlenmemiş, şimdi de evlenmezdi. Onu artık böyle kabul etmeleri gerekiyordu. Aşk denen şey herkesin başına gelmiyordu ki. O sevdiğini düşünmüş, yanılmıştı. Bir daha da hiçbir kadınla yakınlaşmamış, yaptığı hatayı tekrarlamamıştı. Kendine, bir kadının masum yüzüne aldanmayacağına dair söz vermişti. " Halit Bora ailesinin tek oğlu, tek çocuğu, gözbebeği. Başında onu evlendirmek isteyen bir adet annesi, tatlı cadıları, ve kardeşten öte sevdiği can dostları vardı. Bu sefer de tüm kararlığıyla annesinin karşısına geçmişti. Fakat beklemediği babasının kararlılığı olmuştu. Babasıyla gergin olan iplerin tamamen kopmasını göze alabilecek miydi? İşte onu Halit Bora bile bilmiyordu!