moja dusza żyje na powierzchni, podczas gdy ciało umiera pod wodą [ 2019 ]

No pięknie! Wrocławska kamienica zamienia się niespodziewanie w scenę zbrodni, z żelazkiem w roli głównej. Spokojny wieczór, o ironio!, nabiera życia właśnie, gdy pojawia się trup. Zupełnym przypadkiem Eleonora znajduje swoją współlokatorkę w stanie zgonu i to niestety nie poalkoholowego, a przecież chciała jedynie odnieść jej żelazko. Za to teraz ma na głowie histeryzujące koleżanki, szał ciał (tych bardziej żywych i tych mniej), ponurego policjanta z brodą i ciasto marchewkowe. Ela, wspomagana nieoficjalnie przez podkomisarza Brodeckiego, zabiera się za prywatne śledztwo i z determinacją islamskiego terrorysty szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania: Co się, do jasnej ciasnej, wydarzyło? Czy Matyldę ukatrupił ktoś z jej studenckich przyjaciół? I najważniejsze - jak tu nie przytyć, kiedy pojawia się coraz więcej stresów do pozajadania? Okładka wykonana przez wspaniałą @fenoloftaleine (dziękuję jeszcze raz!) :) 30.05.2017 - #3 w tajemnica i thriller; 03.06.2017 - #2 w tajemnica i thriller; 07.06.2017 - nie mogę w to uwierzyć, ale #1 w tajemnica/thriller! Rany, Dziękuję Wam! Jesteście super! :) Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa"! :) Copyright ©2016 by Sabinach_1993. All rights reserved.

Czy można ufać własnej pamięci? A może to wszystko jest tylko złudzeniem. D ł u b a n i e m w czymś, co nie istnieje.

Trywializując, socjopaci mogą być nawet szczęśliwi, o czym poświadczają różne osobistości na wysokich stanowiskach w firmach, urzędach i korporacjach. Ale to nie jest przypadek naszej bohaterki. Ona ma uszkodzone mechanizmy obronne, widzi otoczenie bez tych wszystkich zasłon ‒ utkanych z kultury, przyzwyczajeń, rytuałów czy stereotypów. Jej wrażliwość, ba, nadwrażliwość sprawia, że zanika, zapada się w sobie, kurczy do postaci niemal spirytualnej. - Leszek Pipka, WeryForma(t)

Osiągnięcia - 3. miejsce w konkursie grupy Wattpad Polska, w temacie [NIEBO]

ŚWIĄTECZNY WIERSZ Praca w 2018 r. została wyróżniona w «Wiersz, Splątane Święta», konkursie organizowanym przez @GLNożyce. Chociaż wiersze są już formą niemalże do granic zapomnianą, ja postanowiłam jeszcze raz przystąpić do wstępnego RKO. Piosenka z dzieciństwa, głucha melodia i nieznany tekst - i pisałam. Później były już tylko owoce. Cudowna okładka wykonana przez cudowną @chimmysgraphics

CHŁOPAKI, NIE SKOŃCZĘ TEGO, PRZEPRASZAM. Czterech bohaterów, cztery rodzaje miłości i cztery rodzaje cierpień. Pośród nich: dym papierosowy, łzy, leki na bezsenność oraz kot. Oto przepis na kolejną tkliwą historyjkę.

Byli jak dwa kryształy wtopione w różne metale i choć tak odmienni barwą duszy, razem stanowili piękne, zachwycające połączenie. Ale żeby coś połączyć, najpierw trzeba to roztopić aż do ostatniego twardego elementu, a ta rola przypadła ich wspólnemu złotnikowi. W tej historii żaden z bohaterów nie ucierpi przez zdradę partnera ani nikt nie zarumieni się przy niestosownym żarcie. To po prostu zdania połączone czymś, czego nie dostrzeżesz, żyjąc wciąż tymi samymi przekonaniami. *Piękną okładkę zawdzięczam @Kanapkazpomidorem *Praca zdobyła I miejsce w kategorii General Fiction w edycji zimowej 2017/2018 konkursu „Splątane Nici" organizowanego przez @glnozyce *Krótkie, łączna długość: 4 rozdziały (ok. 2500 słów) *Ukończona w październiku 2017 roku *Inspiracja: "Falling" Jamestown Story

Czy jedna książka może zmienić czyjeś życie? Jedni powiedzą, że tak. Inni będą upierać się przy tym, że to tylko kolejna nic nieznacząca pozycja na liście lektur. Może mają rację. Czy gdybyś znalazł tę, która opisuje Twoje życie - wszystko, co dotąd Cię spotkało - przeczytałbyś ją do samego końca? Zapewne chciałbyś, lecz to nie takie łatwe. Nie dowiesz się tego, co ma dopiero nastąpić. Nie będziesz wiedział, kiedy się zakochasz, bądź też umrzesz. Nie możesz wiedzieć. Ona tworzy się w miarę upływu czasu. Strona po stronie. Rozdział po rozdziale. Dzień po dniu. Rok po roku. Dorasta i dojrzewa wraz z Tobą. Ethan znalazł taką właśnie książkę. Musiał pomóc jej bohaterce. Musiał ją znaleźć. Musiał? A może chciał? Nie wiedział, co go czeka. Nie wiedział nawet, czego się spodziewać. Mimo wszystko podjął ryzyko. Zrezygnował z własnego życia na jej rzecz. Czy Ty zrobiłbyś to samo?

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)