Gözlerinde ki hayranlığı gizlemeden kurduğu tek bir, "Kusursuz.." kelimesi ile kaşım hayavaya kalktığında o da, daha açık bir şekilde anlatmak istercesine "Kusursuz kelimesinin tam karşılığısın her şeyinle.." dediğinde onun yaptığı gibi sırıtarak ona doğru bir adım attım. Vücutlarımız birbirine değdiği anda belime dolanan kolu ile gülümsemem iyice yayılmış ağzımı açmadan, "Hımm.." diye mırıldanışım rüzgar yüzünden ses çıkaran ağaç yaprakları arasında kaybolmuştu. Gözlerini asla çekmediği gözlerimden bende ona aynı karşılığı verirken belimdeki eli biraz daha sıkılaşmış, vücudumu sanki aramızda mesafeler varmışçasına daha da kendine bastırmıştı. Dudaklarımı aralayarak devam ettirdiğim, "Zamanı geldiğinde.. Bu sözünü sana hatırlatırım Kandemir.." cümlem ile kaşları çatıldığında onun daha fazla bir şey demesine müsaade etmeyerek kolları arasından çıkarak arkamı döndüm. ...

Ana karakter değil, hani diğer kız. Kötü olan. Sarışın mı? Hayır, klişe. Çakma kızıl o zaman. Hayır. Tahminde bulunmayı bırakın. O zeki bir diğer kadın.

Maya'ya göre: O sıradan bir zekaya, sıradan bir görüntüye, sıradan bir hayata sahip basit bir genç kızdı; insanlar gereksizdi, az insan çok huzuru beraberinde getirirdi. O halinden memnundu ve mutluydu. Hayatının hep böyle devam etmesini isterdi... Fakat bilirsiniz hayatın bizim için, her zaman, bizim dilediğimizden çok daha farklı planları vardır. Zengin bir iş adamı tarafından tesadüf eseri bulunan bir kaynak, her şeyden habersiz bir genç kızın başına ne kadar bela açabilirdi? *** Bilimkurgu #3 / 29.12.2018 Fantastik #11 / 11.02.2018 *** © Tüm Hakları Saklıdır.

Kadınlara,çocuklara, hayvanlara şiddet uygulayan onlara taciz ya da tecavüz eden insan ya da insanların kimliklerini kişisel bilgilerini sosyal medya üzerinden hacker kimliği ile yayan son sınıf hukuk öğrencisi Lina Atay'ın yaşadağı şehir Havas'ın sahibi ve aynı zamanda gizli kimliği ile mafya olan Korel Güçlü ile iş birliği yapmasının hikayesi.

"İstersen Arya'yı ben alayım. Kucağındayken merdivenlerden inmen zor olur." dedi kollarını Arya'yı almak için uzatmıştı. "Ben taşırım." "Bu zamana kadar sen taşımışsın zaten. Bırak biraz da ben taşıyayım."

|Tamamlandı| Yirmi üç yaşındaydı. Okulunu yeni bitirse de iş bulamamış, evden kovulmuştu. Evden çıkarken annesinin ona yalan söylediğini, dedesinin yaşadığını öğrenmişti. Yıllardır sakladığı kitaplarını satarak kazandığı parayla dedesinin yanına giderken bulmuştu kendisini. Dedesinin onu istemesi için dua etmişti, kucağında etrafı seyreden kardeşiyle. Dayanacak, yardım isteyecek birine ihtiyacı vardı. Yıllardır Isparta da onu özleyen iki adamı bilemeden. Yol boyu endişe içinde kardeşini izleyerek rahatlamaya çalıştı. Biri torununun özlemi ile bir gün belki gelir diye mahallenin kahvehanesinde köyün girişini izlerken bir diğeri onu unutmaya çalışmıştı. Gelmeyeceğine emindi artık. Küçükken onu beklemişti. On dört yaşındayken ona veda bile etmeden giden küçük kıza kızgındı, kırgındı. En çok kendisine kızgındı. Abisi gibi sahiplendiği kız gittikten sonra onu düşünmekten vaz geçmediği, ona olan duygularını yanlış yerlere çektiği için kendisine kızgındı.

Melek kahkaha attı, "Bir Başmeleğe nefilim demek ne kadar büyük bir hakaret biliyor musun?" Başmelek mi? Melek kendini beğenmiş bir şekilde gülümsüyordu. Dev kanatlarını, sanki tüm dünya görmesini istiyormuş gibi gururla açtı. Gözleri, tıpkı kanatları gibi alev alev yanıyordu. "Ben, Cehennemin Hükümdarı Başmelek Lucifer'ın ilk ve tek çocuğu Luxius'um. Ben sana konuşma hakkı vermeden konuşamazsın İnsanoğlu." Konuşması bittiğinde titrediğimi hissettim. Neria için her şey yolunda gitmektedir. İnsan bölgesinde yaşıyor, alışveriş yapıyor, arkadaşlarıyla geziyor ve melekleri görmüyordur bile. Ta ki bir gün, Başmelek Lux'la karşılaşana kadar. -Başlangıç Tarihi: 7 Ocak 2018

"Yanlış anlamayın lütfen, bir anneye göre çok gençsiniz, bekar mısınız?" Kucağımda ki bebeğin bana ait olduğunu düşünmesine karşılık, utançla dudaklarımı birbirine bastırmıştım. "Aslında bakarsanız-" Yanlış anlaşılmayı açığa kavuşturacakken, belime sarılan kol bana mani olmuş ve aşinası olduğum o ses varlığını belli etmişti. Gözlerim, yanımda beliren Cihangir'e kaydığında o hiç bana bakmadan karşımızdaki adamın omzuna sert olabilecek şekilde iki kere vurmuş ve ölüm bahşeden tehditvari bir sesle konuşmuştu. "Yok koçum, bekar değil..." Lacivert gözleri bir savaş habercisi gibi bana döndüğünde, varlığımı ahraz kılmak için yemin etmişti. "Kendisi adını söylerken, yanına soyadımı eklemeyi unuttu." ~Tüm hakları gözü kara, kalbi yara olanlarda saklıdır.

Gerçek aile hikayesidir. Bu sefer ana karakter bir kız değil, erkek. Yirmi altı yaşında başarılı bir yöneticiydi o. Herkes kadar kendi kuralları ve sınırları olan bir adamdı. Ama, onun kalbi dünyada ki çocukların saflığıyla eşitti. O kim mi? Kenan. Evet, o sadece Kenan'dı. Ona yapılan şeylerden sonra ne bir Soyada ihtiyacı vardı. Ne de bir aileye. Günlerin sınırlı olduğu bir hikayeydi bu. Ve, Sayılı gün çabuk gelir, geçerdi.

"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **