Bundan tam 9 yıl önce birbirlerine deli gibi aşık olan yüzbaşı Kadir Doğan ve doktor Efsu Barçın çifti vardı. Ailelerinin rızası ile evlenen çift evliliklerinin ilk yılları mutluyken bir anda aralarına soğukluk girer ve aşk dolu evlilikleri, katlanılmaz bir evliliğe dönüşür. °•° "Yine o kadına gitdin değil mi?" Boş gözler ve hiçbir duygu barındırmayan sesim ile elimdeki katalogumda gözlerimi gezdirdim. Asker üniformasını çıkararak bıkkın bir nefes verip, sorumu es geçerek üstü çıplak bir şekilde sürgülü dolaba doğru adımladı. Hayal kırıklığı ile ellerimi yumruk haline getirip katalogu masaya sertçe bırakıp ayağa kalktım. Açmak üzere olduğu dolabın kapağına elimi koydum ve onunda yüzüme bakmasını sağladım. "Neden cevap vermiyorsun?" Alayvari sesim ile gözlerimi kısıp yüzünü inceledim. Bıkkınlıkla gözlerini kapatıp yeniden açarak mavi ve yeşilin ahenki olan gözlerime öfkeyle bakdı. "Ne istiyorsun kadın!" Diye tısladı dişleri arasından. Kalbim yeniden kırılsa bile istifnimi bozmadan kollarımı göğsümde bağladım. 9 yıldır evliydik ve bu dokuz yılın sadece 3 yılı iyi geçmişti. Diğer kalan 7 yıl ise bir yabancı gibiydik. Aynı yatakda uyumuyor ve aynı oda da kalmıyorduk. Ben midesiz bir kadın olmadığım için, başka kadının koynundan çıkan adamla aynı yatakta yatamazdım ve ya bana dokunmasına izin veremezdim. Sadece evliydik ve evli kalmaya mecburduk. Kadir kaşlarını çatarak tam yeniden ağzını açıp konuşacakken odanın kapısı bir anda açıldı ve "anne, baba!" Diyerek 7 yaşındaki oğlum Deniz bize taraf koşup Kadirin bacağına sarıldı. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

Bir Çınar ve Sanem Hikayesi.... "Sen bana aşkı değil zehir gibi bir vedayı layık gördün. Şimdi karşıma çıkmış olsan da, ben geri döndüm affet desen de, dünyaları önüme sersen de son nefesimi verene kadar SENİ AFFETMEYECEĞİM. Hesabımı bu dünyada görmeyeceğim. İki elim yakanda olacak, diğer tarafta kalbime yaşattığın acıların bedelini en ağır şekilde sana ödeteceğim."

Aşıktı toprak gözlüsü. Güzel gözleri, aşık olduğu kişiyi görünce ışıl ışıl parlardı. Bakmaya, tutmaya kıyamadığı o erkeksi, güçlü, sıcak elleri başka bir kızın elini tutardı. Canı yanardı o zaman genç kızın. Canından bile çok sevdiği toprak gözlüsü, başka bir kızın elini tutarken, nasıl canı yanmasındı ki? Her şeyini bilirdi Aslı, O'nun. Neyi sever, neye kızar, çayına kaç şeker atar, kahvesini nasıl içer, en çok hangi kitabı sever, neyi ister ..hepsini bilirdi. Mehmet'in kendisinden bile daha yakındı Aslı, O'na. Bebeklikleri, çocuklukları, gençlikleri birdi onların. Kalpleri birdi. Ama Aslı, seviyordu işte çocukluk arkadaşını. Çok seviyordu hem de. İçi gidiyordu Mehmet'ine bakarken. Mehmet ona dostça sarılıp, öperken içi gidiyordu genç kızın. Titriyordu elleri, eriyordu kalbi. Öyle güzel bakardı ki Mehmet kendisine...toprak gözlerini öyle güzel gezdirirdi ki Aslı'nın üzerinde. Bir de tatlı tatlı gülümserdi ya hani! İşte Aslı, kaybederdi kendini. Mehmet'i onu sevse, onu görse, onu bilse, onu öpse, onun elini tutsa olmaz mıydı? Ne gerek vardı yabancı ellere? Onun için titreyen, onun tenine değecek olmanın heyecanıyla terleyen kendi elleri dururken, neden başka bir kızın elini tutardı ki Mehmet? Kalbi onun için delicesine çarparken, nasıl da fark etmezdi bunu genç adam? Peki ya Mehmet? Horoz ibiğini(Öyle derdi Aslı'sına Mehmet) paylaşabilir miydi kimseyle? Fark etmeden içine yerleşen o tarifi mümkün olmayan duygularla nasıl baş edebilirdi? --- Aslı ve Mehmet, Nefretten Gelen Aşk(NGA) hikayesindeki Elif ile Ali ve Kenan ile Hayal'in çocuklarıdır. Bu hikaye NGA'nın devam hikayesidir. NGA'daki Aslı ve Mehmet kısımlarını okumak için son bölüm ve özel bölümlere bakın. Hadi, başlayalım.

©️Tüm Hakları Saklıdır "Cehenneme giden yollar,iyi niyetli taşlarla dizilidir" Yağmurun kanla karışık kokusu,toprağın rüzgarla havalandığı çiseleri yüzüme vuruyor. Saçlarım ,uçurumun kenarında alev alev dalgalanıyor. Bir uğultu kopar kulaklarımdan,kirpiklerim sevdalanmış yağmurun aşkından sırılsıklam oluyor. Yüzüm uzaklara daldıkça yurdumdan uzaklaşıyorum. Kendimden,sevdiklerimden,aşkımdan,yolumdan.. Kısacası herşeyim. Derin bir çukurun iz bırakmayan çizgilerimin derinliklerinde kaybolmuş. Bir kol belimden tutup çekiyor. "Bunu nasıl yaparsın!" Diye soruyor güçlü bir ses. "Beni de mi öldürmeye çalışıyorsun!" ****** Tasarım @DesignKnights'a aittir.Teşekkürler...

Tutku muydu onların arasındaki? Yoksa nefretten aşka dönüşen bir bağ mı vardı aralarında.? Genç bayanının iki sözüyle hayatı değişti ''Pardon Bayım!'' ******* ''Her seferinde içmekten vazgeç!'' diye çıkıştı kadın.Günlerdir onu arzuyla istediği bedeni kasılmıştı. Adam histerik bir kahkaha attı ve elindeki içki şişesini yere fırlattı. Cam kırıklıkları ve dayanılmaz o koyu sıvı yerle buluşunca,genç kadın korkmuştu Ama ondan.. Genç adam kıza iyice yaklaşıp ciğerlerine derince çekti kokusunu. Evet bu kokuya ölebilirdi. ''Seni kim israf ediyor?'' dedi adam.Eli yavaşça kızın elbisenin arka fermuarına ulaşınca genç kız dayanamayıp derin bir nefes aldı.Kalbi atmıyordu,durmuştu sanki.. ''Ben her zerrene muhtaçken? ### 27.12.2016 Genç kız edebiyatı 2.sıra 28 Nisan 2017 genç kız edebiyatı 1. Sırada

©Tüm Hakları Saklıdır. O renklerle karanlık bir biçimde ahenkle dans etmiş adamdı. O her zaman hayatında gökkuşağının yerini bulundurmamış,içi kadar hayal kırıklığıyla doluşmuş,acılı bir kadındı. Hep mi adamlar karanlık olurdu? ''Renklerime karıştığın an hoş geldin hayatıma be kadın..'' Kadın,genç adamın gözlerine büyük bir aşkla baktı. ''Karanlığımı aydınlattığın için teşekkür ederim be adam.,''

İçerisi karanlıktı. Sadece belli belirsiz bedenleri görebiliyordu. Arkası kendisine dönük biri sandalyede oturuyordu. Sandalyeye yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı... Ellerini sandalye kollarına yaslayıp öne doğru eğildiğinde aklını başından alan koku genzine doldu. Eli ateşe değmiş gibi geri çekildi. Hızla etrafına bakındı. "Işıkları açın!" "Abi mahzendeyiz." "Siktirme lan mahzenini! Işık bul şuraya!" Yaklaşık on tane adamın sağa sola koşturma sesleri kulağına dolarken yumruk yaptığı elini alnına vuruyordu. Sonunda içeri giren adamlar ellerindeki sanayi tipi feneri içeri soktular. Oda birden bire aydınlandı. Fırat derin bir nefes alıp sandalyenin önüne dolaştı. Sandalyede oturan kızı gördüğü an kalbi atmayı bıraktı. Baygındı, karamel rengi saçları sandalyeden aşağı sarkıyordu. Öfkeden delirdiğini hissetti. Hele ki, dudağının kenarında kurumuş olan kanı fark edince kan beynine sıçradı. "Ezgi!" diye hırladı dişlerinin arasından. Gözlerini kızın üzerinden ayırmadan dişlerini sinirden sıkmaya devam ederek sordu. "Kim getirdi onu?" Çetin, göğsü kabararak öne çıktı. "Ben getirdim abi." Fırat bu kez kızın yüzünü işaret etti. "Bunu da sen mi yaptın?" "Rahat durmadı abi, ne yapayım? Yani bayıltmak için-" Ancak cümlesi yüzüne inen yumrukla birlikte yarıda kaldı. "Dokunma demedim mi lan!" İçindeki tüm nefreti, öfkeyi ve binlerce tarifsiz duyguyu atmak için defalarca yumrukladı adamı. "Dokunma dedim! Dokunma! Dokunma!" Her dokunma deyişinde bir yumruk atıyordu. Adam bayılınca bile durmadı. İlk yayım tarihi- 05/09/2018

#1 hatırla #2 doktor Her şey bir iddiayla başlamıştı... Ya da çevresindekiler öyle söylüyordu... Önemi yoktu çünkü genç kadın hiçbir şeyi hatırlamıyordu! Peki bu iyi miydi, yoksa kötü mü? Her şeye yeni bir başlangıç yapmak isteyen genç bir adam için hiç kuşkusuz ki iyiydi... Peki ya genç kadın bir şeyleri hatırlamaya başlarsa? Bunu göze alabilecek miydi?

İHANET Yıllar önce kendisini bir başkasıyla aldatan eski karısının yeniden İstanbul'a döndüğünü tesadüfen öğrenen ünlü iş adamı Ali Haznedar, büyük bir öfkeyle onun peşine düşer. Bu defa onu bırakmayacaktır ve intikamını almaya kararlıdır.

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.