"Kayıp Krallık Serisi" İkinci Hikaye. Adının bile geçmesiyle korkulan, aynı zamanda da nefret edilen Prenses geri döndü. Halkının ihanetiyle tüm yaşamı alt üst olan Prenses koruması tarafından bulundu. Birçok özelliği sayesinde ırkının tarihine adını kazıyan Prenses, efsane bir ırkla ortak olma yolunda. İlaçları sayesinde artık bedeninin onda kalacağı kesinleşti; en azından şimdilik. Prenses, sırlarla dolu olan korumasıyla birlikte. Ama bu birliktelikle hiç olmadığı kadar birbirlerinden ayrılar. Gücün Laneti; Yalnızca Prenses için anlam taşıyan yan yana bu iki kelime artık bir kitap halinde. Prensesin baltaları keskin, zırhı sağlam; en kanlı savaşlar için hazır. Prenses, durdurulamayan bir dengesiz. Prenses kurallardan nefret eden bir soylu. Prenses kurtarılmaya değer olanları kurtarmaya kararlı. Her zaman yanında olan ve onun güvenli, soğuk sığınağı olan Soğuk Savaşçı'nın buzdan kalbinin en derinlerine gizlediği acılar arasında, asla bahsetmediği bir ailesi var. Ejderhalar prenses ve onun öfkesi için kükrüyor. Prenses kimseye güvenmemeli.

O, ejderha ırkının prensesi. Halkı tarafından ihanete uğrayarak tüm değişen yaşamı ve kaybettiklerinin intikamını almaya yemin etmiş bir Element Savaşçısı. Korumasına olan düşkünlüğü ve asiliği başına bir çok kez bela olmuş bir üçkağıtçı. Doğduğu andan beri korumakla yükümlü olduğu yaşamlar tehdit altında. O yalnız değil. Element Savaşçısı olan Koruması ve güvenebileceği muhafızları var. Karanlık bir muhafıza ve karanlık bir kişiliğe sahip. Güçlü ama kontrol edemediğinden gücü onun laneti. Savaştan hiç kaçınmayan; ırkının tüm ihtişamlı güzelliğiyle parlayan bir psikopat. İçindeki ejderhaları ve enerjisiyle başı dertte. Düşmanları güçlü. Düşmanlarının sayısı fazla. Prenses vazgeçemeyecek kadar gururlu. Prenses zarar vermek için var. Prenses intikama aç. Prenses intikamını alana kadarsa durmayacak. Prenses Isabella'nın içindeki öfke her şeyi bitirebileceği gibi... her şeyi gerçekten bitirebilir.

Başına buyruk insandım, kabul! Fakat son yaptığım tahmin edilemez bir olayın kapısını aralamıştı. Ben bir inşaatta çıkan yangının, sevdiğim adamın başına gelen talihsiz olayların sebebiydim. Ama her şeyi en başa sarabilseydim, yine aynısını yapardım! Çünkü aşkımı, bu başına buyruklukla kabullendirebilmiştim! *** Ilgın&Orkun'un hikayesine hoş geldiniz! Onlar Sağlam Ailesinin üyesi olmadığından ayrı bir kitapmış gibi okuyun, lütfen! Umarım beğenirsiniz.

Ölü bir oğlanın üzgün bir kız ile kalp kırıklığı ve muammanın arasında katilini bulmak için birlikte çalışmaları ve belki de ölümün bir son olmadığını öğrenmelerinin trajik hikayesi. (Harry Styles Fanfic AU) author: seasidestyles

Bir kasabadaki en renksiz kişi nasıl olunabilir ki?

"Selvi boylum,turuncu kafalım benim."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Ben öbürleri gibi değilim," dedi Joce ona doğru tehditkar adamlarla yaklaşırken, Jane titriyordu ama bu soğuktan değildi, çocuk ürkütücü görünüyordu sadece. "Sorgusuz sualsiz hiç tanımadığım birine yardım etmem." "O zaman etme," dedi Jane ifadesiz bir sesle. Çocuk, kızın sesini ikinci defa duyduğunda tepkisiz kalmıştı. Joce, birden kızın havlusunu çektiğinde Jane engel olamadı ve ıslak elbisesiyle kaldı. Elbisesi vücuduna yapışmıştı, ince beyaz kumaşından dolayı teni bile görünüyor olabilirdi. "Kimse burada böyle bir elbise giymez. Çok pahalı olduğu her halinden belli," sonra gözlerini kıstı, "sen nereden geldin?" "Cennetten," dedi Jane çocukla dalga geçercesine, "ben bir meleğim." Ama dalga geçme fikri iyi bir fikir olmayabilirdi. Joce kızmış gibi kızın dirseğinden tuttu ve kendine çekti. "O zaman kanatların nerede küçük melek?" Jane, her an korkudan bayılabilirmiş gibi hissediyordu. Karşısındaki çocuğun ölümcül bir güzelliği vardı. Kızarken, sinirlenirken bile tapılasıydı. "Düşerken kırıldılar," dedi Jane titrek bir sesle.