Dumanlar kaplıyor ölmüş sabahı Çıplak omuzlarında*

Tabancanın gürültüsü, onun ilk ses getiren çığlığıydı.

Arafta değilim. Araf,benim. Ruhumu görebiliyorsan eğer, Cehenneme Hoşgeldin!

Tünelin sonundaki ışığı görene kadar nasıl bir karanlığın içinde hapsolmuş olduğunuzu anlamazsınız. Umut, içinizdeki güçsüzlüğü doğurur. Işık en büyük zaafınız olur. Tünelin içi mayın dolu ve bataklıklar varken, ışığa ulaşmak mümkün müdür? Peki ya ışığa karanlık bulaşırsa O zaman ne olur? 09.10.15