Bir insanın gökyüzü bu denli karanlık olabilir miydi?Fakat yağmurdan ya da mevsim nedeniyle değildi bu karanlık.Güneş'i söndürülmüştü.Tozlanmaya makhum edilmiş kullanmayan hatta varlığı unutulan eşyalar gibiydi hayatı.Kim olsa pes eder,dolardı bir ipi boynuna,çekerdi ayaklarının altına sandalyeyi sonra da itiverirdi gecenin düğümlenmiş karanlığında.Bazen de gönül limanına çekilmiş yorgun gövdeler için katlanmaya değerdi. Giden olmak ne demektir bilmezler zorunluluğu olmayanlar.Aslında terk edilmekten daha can alıcıdır.Severek ayrılmak kötüdür hiç kavuşamamaktan.En kötüsü de yarım bıraktığını başkası tamamlayınca düğümlenir boğazın,kurur gözyaşların.Belki arkadan söylenen herşeyi hakediyor olmak kesiyordu nefesi ama zorunluluk dedim ya... Derler ya gülü seven dikenine katlanır diye gülü sevmemize mazeret olan şeyler sayesinde dikenine de katlandık.Bizi mahveden de buydu.

Yıl 1997, aynı iple intihar etmiş bir çift. Bulunduklarında yanlarında sadece bir not. Evde ise tek bir ses, bir ağlama. Ama normal bir ağlama değil, bir bebek. Ölen çiftin bebeği. Sanki ailesinin intiharını, ölümünü farketmişçesine ağlıyor. Sokaklarda ise evdekinin aksine bir kalabalık. Ambulans ve polislerin siren sesleri, meraklı ve acılı bir kalabalık. Yıl 2001, 5 yaşında bir çocuk. Annesi ve babası yok. Çocuk esirgemede kalıyor. Tamamiyle yanlız. Yanına gelen bakıcıdan habersiz, camdan dışarıyı seyrediyor. "Mrs. Lizz" "Efendim canım?" "Dışarıda bir kadın var, ama bacakları yok." Yıl 2003, küçüklüğünden bu yana yaşadıkları yüzünden psikolojik sorunları olan 8 yaşında bir kız. Akıl hastanesinde. Garip şeyler görüyor ve duyuyor. Doktorlara göre durumu çok kötü. Yıl 2007, o kız şimdi 12 yaşında. 4 yıllık tedavi süreci sona ermiş. Ve bu kız bir aile tarafından evlat edinilmiş. Alice ailesinin neden intihar ettiğini bulabilecek mi ? Gelin bunu beraber öğrenelim...

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

Zoraki bir evlilik, masum bir kız, aşka küsmüş bir adam. Aras ve Nefes. Biri kalbinden olmuş biri hayallerinden. Zorla evlenen bu iki insan için aşk yeniden varolabilecek mi? Nefes Karahan ve Aras Taşkıran'ın yollarını birleştiren kaderdi. Kalplerini birleştiren ise kendileri oldu. 26.11.2015'te tamamlanmıştır.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...