Crystal 13 yaşına girdiğinde büyük annesinden kalma bir hediye almıştı. Artık 16 yaşındaydı ve bu hediyenin yıllar sonra başına büyük işler açacağından haberi yoktu. En çok güvendiklerinin ondan en büyük sırları sakladığını bilmiyordu. Yavaş yavaş sırları öğrenmişti ve artık parçalar yerine oturmaya başlamıştı. Bu olaylar sırasında kime güvenebilirdi ki? Tek başınaydı. Peki ya tek başına bütün bunların üstesinden gelebilir miydi?

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Çok tehlikeli, ama o kadar da ukala. Ne hissettiğini anlayamayacağın kadar gizemli, bir o kadar da sevilmeye Muhtaç... Geçmişin karanlığına sıkı bir duvar örüp, artık kimseye güvenmeyeceğine yemin eden küçük bir erkek çocuk büyüdüğünde tüm bunların intikamını almaya ant içmiştir. Ta ki çok sevinceye kadar. "Önemli olan çok sevmek değil, güzel sevmek !" ** "Çok sevmek önemli değil, güzel sevmek önemli be güzelim. Ben güzel sevemedim, kabul. Canını yaktım, oradan oraya sürükledim, ağlattım. Peki güzel seven ağlatır mı ?" Dedi artık bana bakarken. "Sevilmek nedir ben ilk senden öğreniyorum, Masal. İlk defa bir insana güvendiğimde beni yüzüstü bırakmıyor, ilk defa bu kadar çok sevildiğimi hissediyorum. Ilk defa bu kadar çok seviyorum." Dedi ve sanki yerde gülünecek birşey varmış gibi başını yere indirip ruhsuzca Güldü. "Beni bırakma, senin sevgine muhtacım."