❛Dünyada ki en kötü adamın babam olduğunu sanırdım ama çok yanılmışım...❜ ❛Sen babamdan da kötüsün!❜

"Buradan kaçamazsın Mislina! Yuvandan kaçamazsın!" Arkamdan gelen sert ses beni korkuttu ama durmadım. Ağaçaların içerisinden geçerken bir çıkış arıyordum. Kahrolası bir çıkış! "Bırak beni lanet olası!" Diye bağırdım karşılık olarak. Aldığım nefes bana yetmiyordu. Dinlenmeye ihtiyacım vardı ama dinlenemezdim. Onun beni bulmasına izin veremezdim. Bana karşılık vermediğinde arkamı döndüm ve peşimde diye mi baktım. Ancak on dakikadır olduğu gibi yine yoktu. "Beni mi arıyordun?" Önümden gelen sesle korkuyla önüme dönerken bir anda nasıl önüme çıktığını sorguladım. "Bırak beni!" Derken geriye doğru adımlar atmaya başlamıştım. O da bana doğru gelirken yeniden kaçmaya hazırlanıp arkamı döndüm ama arkam koskoca bir ordu adamla sarılmıştı bile. "Benden kaçamazsın Mislina. Buna izin vermem."

BU HİKAYENİN BİR ÇOK KISMINDA RAHATSIZ EDİCİ İÇERİK BULUNMAKTADIR. "Teninde bir ilkbahar havası ama için kar kış. Gözlerin yorgun, ruhun darmadağın. Korkuyla baktığın bu yollar senin kaderin, bu gözler senin katilin." Bakışlarında bir kasvet, kehanet vardı. "Heja," dedi tenimi ürperten bir ses tonuyla. "Bu adam senin katilin."

(Tamamen kendi özgün çalışmamdır. Çalmayın.) Kan yağmuruna tutulduğum bir gün gördüm onu. Bana fısıldadığı ölümdü. Anladım ki bir daha da çıkmayacak hayatımdan. Mezarlarımız bile yan yana olacakmış meğer. UYARI: Hikâyemin çoğu kısmında olumsuz içerik (kan,şiddet,+18) bulunmaktadır. Bunu göze alarak seçim yapmanız önerilir.

KİTAP FİNALE YAKIN DÜZENLENECEKTİR! (İlk kitabım olduğu için acemice yazılmış ve mantık hataları barındırabilir, daha sonradan değiştireceğim düzenleyeceğim yerler olacaktır.) ☀️ İki kalbi sonsuza dek mühürleyecek olan kan düğümü atıldığında, bu kararın karşısında duracak herkesin dili lâl olacaktı. Kahve gözlü adam, elini güneşe uzatmaya cesaret ettiğinde, kalbinde yanmaya başlayacak kor ateşten kaçamayacaktı. "Öyleyse, kendi ellerinle bana ölüm fermanını mı veriyorsun, Axin kızı?" "O ferman çok uzun bir zamandır senin ellerinde zaten, Veznedar." Günahların bedeli iki cana mal oldu. Biri ela gözlü kadın oldu, diğeri ise kahve gözlü adam. Evin'in beklenmeyeni Azer oldu. Azer'in bir haber olduğu ise Evin... 🔥 Dikkat!🔨 Bu hikaye tamamen hayal ürünü olup, gerçek kişi, yer veya olaylarla herhangi bir ilişkisi yoktur. Ayrıca, hikaye içerisinde küfür ve şiddet gibi unsurlar yer alabilir. Uygun olmayan içeriklere karşı hassas olan okuyucuların dikkatine sunulur. (Konu ve olay örgüsü tamamen bana aittir!) 🌪️-KAN DÜĞÜMÜ adına sahip ilk kurgudur-🌪️

"Ela, sabrımı sınıyorsun. Yapma... Canını yakarım!" Onu sinir edecek şekilde, dudaklarımın kenarıyla alaycı bir şekilde gülümsedim. "Ne yapacaksın, Massimo? Söylesene..." Biraz sustuktan sonra, bir şey hatırlıyormuş gibi yaptım. Gözlerimi kısarak, en zehirli sözlerimi hazırladım. "Ah, doğru! Benimle sevişirken intikam planı düşüneceksin, değil mi?" Onu gerçek anlamda sinirlendirmek istiyordum. Hiç beklemediği bir şey söyledim ve gerçek anlamda onu sinir etmeyi başarmıştım. "Tüh, şansına küs. Çünkü ben senin dışında herkesle sevişebilirim. Ama seninle asla." Ve böylece istediğimi elde etmiştim. Onu kışkırtmayı başarmıştım. "Bir daha söyle! Hadi söylesene!" Kafamı kaldırdığımda, göz göze gelmiştik. "SÖYLE DEDİM!" Beklenmedik bir anda sesi bütün evin içinde yankılandı. İlk defa ondan korkmamıştım. "Tekrar duymak istiyorsun, pekala o zaman söyleyeyim... Diyorum ki, senin dışında-" Lafımı bitirmeden, dudaklarımın üstünde hissettiğim baskıyla öylece kalakaldım.

Tenimi okşayan soğuk rüzgar saçlarımın arasından girip soğuk bir ürperti yaratıyordu. Karanlık denizin sığ sularına bakmaktan kendimi alıkoyamıyordum. Gecenin ayazı çıplak tenimde hâkimiyet kurmuştu. Üşüme hissiyatını iliklerime kadar hissediyordum ancak geri dönmek istemiyordum. Bana söz vermiş olması zerre kadar rahatlatmaya yetmiyordu içimi. İnsanlar ona inanacaktı bana değil. Onun tek bir kelimesi benim cümlelerime denkti insanların gözünde. Aniden omuzlarımı kaplayan sıcaklık ile irkilerek arkama döndüm. O gelmişti. Koskocaman bu yerde nasıl bulmuştu beni?Omuzlarıma yerleştirdiği ceketini çekip alacak iken durdurdu beni. "Beni nasıl buldun?" Dudaklarının arasına koyduğu sigara ile benden birkaç adım uzaklaştı. Gözlerini yüzümde gezdirerek gözlerime tutsak etti. "Beni seni hiç kaybetmedim ki Adal." ... Tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kullanılamaz. Kapak tasarımı için @dreamerofuranus'a çokça sevgiler ve teşekkürler.🤍

"Sana sabır gösterdikçe başına buyruk davranıyorsun kim olduğumu,kim olduğunu unutuyorsun." demesi ile korkum arttı yanıma yaklaşarak beni dolap ile arasına aldı "merak etme karıcığım hatırlamanda yardımcı olacağım." Sözlerinin ağırlığını sindiremeden üzerimdeki pijama takımını ikiye ayrıması bir oldu elini sütyenime götürmesi ile hızla elini tuttum "bir daha olmayacak lütfen" yalvarırcasına gözlerine bakmam ile çenesini sıktı. "Sen benimsin yanlızca benim bunu sana büyük bir zevkle anlatacağım."

Deniz Korkmaz Issız bir sokak olur, ıssız bir bina olur da ıssız bir insan olabilir miydi? Kalbi birinin sevgisiyle ısınmayalı tam 6 sene oluyordu. Sayısız kabuslu gece, sayısız buruk ân. Yaman Varis Yiğitoğlu İnsan doğduğu evin kaderini yaşamaya mahkum değil miydi? Her yanlışa dur denir miydi? Cananı olduğu can'ıyla araftaydı. Yanıp küllerine kavuşmuş bir kibrit ve harlanan kor bir ateş... ♟️ Öldürmüştü... Gözünü bile kırpmadan celladı olmuştu o adamın! O gencecik adamı hiç düşünmeden vurmuştu. Ve ben bu olaya şahit olmuştum. Durmayacaktım. Durmamalıydım! Allah kahretsin neden durmuştum ki! Aniden önüme çıkan birisine çarpınca panikle geri çekildim. "Pardon! Pardon, çok özür dilerim." Başımı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Gözlerimiz buluştuğu gibi gecenin karanlığına karışmış koyu kahve gözlerin sahibi adama baktım titreyen bedenimle. Bu... Bu o'ydu. Az önceki adamı öldüren katil! "Sen.." Koyu kahveleri gözlerim arasında mekik dokurken karşısında korkudan titriyordum. "Yolunu mu kaybettin?" diye sordu tok sesiyle. Bir adım geri çekildim. Tek kaşı usulca havaya kalktı bu hareketime karşılık. Bir umut yanından hızla kaçmaya çalıştığım anda bir kolu belime sarıldığı gibi beni sertçe yanımdaki duvara yasladı. "Bırak beni, imd-" Bir eli kaçmamı engellerken diğerini de dudaklarımın üzerine kapattı. Kolları arasında çırpındığımda belimdeki eli sıklaştı. Duvarla arasına hapsederken bedeniyle yerimi iyice azalttı. "Uslu bir çocuk olursan daha iyi anlaşırız." Cevap vermek yerine gözlerine bakmaya devam ettim. Ama öyle bir bakıyordu gözbebeklerim bile titriyordum karşısında. Gözleri gözlerimi esir almışken yan tarafta bir hareketlilik oldu. Gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu. "Arabaları hazırlayın misafirimiz var." ♟️ *Kitap yetişkin içerikli olacaktır!*

Yanlış zamanda yanlış yerde bulunan tek beden... "O adama ne olacak? Kim bu insanlar?" meraklı bakışlarımı kıza çevirdim. Bana endişeli gözlerle bakıyordu. Hızla yaklaştı. Sanki gizli bir iş çeviriyormuş gibi davranıyordu. "Sen bu adamların kim olduğunu bilmiyor musun?" başımı olumsuz anlamda salladım. Kızın omuzları düştü. "Nasıl düştün ellerine?" bende tıpkı onun gibi fısıltıyla konuştum. "Ben sadece vurulan adama yardım ettim." kız dudağını dişledi. "Hayatında hiç birine yardım ettiğin için pişman oldun mu eğer olmadıysan çok ama çok pişman olacaksın. Ahh be kızım genceciksin çok güzelsin." dediklerinden hiçbir şey anlamıyordum. "Bu adamlar hayatında görebileceğin en tehlikeli en korkunç insanlar. İnsan demeye bin şahit ister. Bıraksaydın ölseydi oracıkta." şok içinde kıza baktım. Neler söylüyordu böyle. "Eğer içerideki adamı yaşatamazsak. Buradaki tüm doktorlar hemşireler ölür. Sende dahil." *Tüm hakları bana aittir. Çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.*