" Ruhu yanan bir insanın ruhuna üflersen, ateşini etrafa saçarsın. Su dökersen ateşini söndürür, onu kül edersin ve o insana sarılırsan... O insanla birlikte sende yanarsın. Aşkın kanunu varsa eğer ilk maddesi bu olmalıydı bence. Ya bir taraf yanardı, ya da ikisi birlikte yanar ve acı çekmemek için ateşi söndürmeye gerek duymazlardı çünkü yürekteki o ateş sönerse hisler bir daha eskisi gibi olmayabilir... " Böyleydi ya hayat biri gelir, içindeki dünyayı yakıp yıkardı ve seni söndürebilecek, yağmurunu akıtabilecek tek bir bulut bile bırakmazdı o dünyada. Ama ben yenilmeyecektim. Senin kara bulutunu, sisini hepsini dağıtıp gökkuşağımı bulacağım. Elbet yakında bana da gösterecek o utangaç yüzünü bu rengarenk gökkuşağı...

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."