Bazen sevdiğinin kalbini bile bile kırarsın. Tıpkı onun kalemini kırar gibi... Oysa bunun bedeli adalet değildir çünkü CEZANIN YARISI DA SENİNDİR...

"Nehirler aslında denizlere aittir. Denizler onları kendisine, dokunmadan, zorlamadan sadece çağırır. Nehirler de bazen coşarak, bazen de kurumaya yüz tuta tuta denizlere akarlar ama," demiş ve gözlerimin içine bakmıştı. "Eninde sonunda ait olduğu yere giderler. Aynı senin bana geldiğin gibi Nehir," demişti bana. Şimdiyse tersine akmaya ve denizden uzaklaşmaya çalışan bir nehir gibiydim. ÇOK BÜYÜK BİR AŞKI TALİHSİZ BİR GECE YOK EDEBİLİR Mİ?

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

"Ansızın ve haksız yere terk edilen tüm kadınların adına kılıçlarımı kuşandım; zafer yakındır!" Muni, üniversitedeki aşkı tarafından okul biter bitmez terk edilmiştir ve kendini kariyerine vermiştir. Ama asla eski mutlu hayatına dönememiş, hep bir yanı eksik kalmıştır. Müdire olduğu gün, ona atanan asistanın eski sevgilisi Ezel çıkmasıyla işler hayli karışır.

Hayalleri yıkılan ve gelecekten bir beklentisi kalmayan bir adam ne yapar? Yankı gitmeyi seçti. Bir sabah ardında ailesini, doğduğu şehri ve ülkesini bırakarak kimselere haber vermeden çekip gitti. Aradan geçen yıllar geçmiş hayal kırıklıklarını, pişmanlıklarını ve özlemini ortaya çıkardı. Gitmek kolaydı, peki ya dönmek? Yıllar sonra sevdiği şehre geri döndüğünde onu bir sürpriz bekliyordu. Üstelik giderken ardında bıraktığı hiç kimse eskisi gibi değildi. Yıllar herkesi değiştirmiş, pişmanlıklar ve acılar bir kez daha gün yüzüne çıkmıştı. Yankı'nın önünde hatalarını telafi edecek günler mi vardı yoksa eski hatalarına yenilerini mi ekleyecekti?

Henüz beş yaşındayken kaybettiği anne ve babasının ardından büyük bir yalnızlığa gömülen Ada, içinde biriktirdiği binlerce defterlere yazarak ve tek bir kişiye karşı duyduğu imkânsız aşkını anlatarak geçirdi çocukluk yıllarını. Ta ki bir gün o imkânsız aşkına kavuşuncaya kadar. Ancak gözlerini açtığında, yıllar sonra kavuştuğu çocukluk aşkını kaybedeceğini bilemezdi. Aradan geçen yıllar kimsesiz Ada'nın küllerinden yeniden doğmasını sağlayıp onu güçlü bir kadın mı yapacaktı yoksa çocukluğundan beri içinde debelendiği yıkıntıların altında mı kalacaktı? Günün birinde her giden geri gelirdi ve o gün geldiğinde Ada'yı önemli bir karar bekliyordu.

Hiç beklemediğiniz anda önünüzde açılıveren bir kapı, sizi aşkın hayatınız boyunca kaçtığınız acılar ve sevinçlerle döşeli yollarında yürümeye zorlayabilir. O gün geldiğinde yaşayacaklarınıza hazır mısınız?

Kalbini aşka, sevgiye, mutluluğa, en önemlisi de yaşamaya kapatmış bir adam ve kendi mazbut dünyasından bir anda alınarak, ışıltılı bir hayata mahkum edilen genç bir kadın. Dıştan peri masallarına özendiren, gerçekte ise nefretle bezenmiş bir hayat... Ömer Atay, yıllar önce kalbini aşka dair her şeye kapatmıştı. Sevgi, aşk, mutluluk gibi duygular onun için birer basit kelime halini alırken, sadece iş odaklı yaşamından ve süre gelen hayatından oldukça memnun bir adamdı. Ta ki dedesinin ani ölümü ile kendini bir anda istemediği bir evliliğin içinde bulana kadar. Buket Say, kendi halinde yaşayan sessiz, sakin bir genç kızdı. Hayat onun için ailesinden ve sakinlikten ibaretti. Bir gün, evine gelen iki adamla tüm hayatı bir anda değişmiş, kendini ait olmadığı bir evde ve ait olmadığı bir toplumun içinde bulmuştu. Bir adamın güç ve sevgi arasındaki bocalayışı... Bir kadının gurur ve sevgi arasındaki imtihanı... İki gönülde filizlenen sevgi... Gurur ve gücü yok etmeye yeter miydi?

Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...