Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Beklenmedik, trajik bir kaza... Kazadan sonra ruhunu teslim etmiş genç bir kız... Yitirilmiş umutlar... Toprak altına gömülmüş hayaller... Ve ansızın, mucize gibi doğan küçücük bir umut... Kusurları yüzünden kendinden nefret eden Ecmel'in, hayata dair tüm umudunu yitirmişken, hiç beklemediği bir anda İsimsiz adlı kişiden aldığı bir mesajla kaybettiği her şeyi yeniden kazanışının hikâyesi. İsimsiz: Hayatın sadece ölümden, acıdan, korkudan ve bunaltıdan ibaret olmadığını anlayacaksın. Her şey yoluna girecek, bücür. İnan bana. ( 14.36 ) İsimsiz: Kısa bir süre sonra yeniden görüşeceğiz. Kendine iyi bak. ( 14.36 ) ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Bir gün gelir içindeki her şey ölür. Canlı beden mezara yerleştirilmez.

Kızın başına gelmesinden korktuğu kötü durum senaryosu gerçekleşmişti: kasvetli bir hava, tanımadığı biri ve bozuk bir kapı. [ Kısa Hikaye #8 ] ©TributeJessieJ

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Herkesin karanlık bir geçmişi olabilirdi, hem de herkesin. Ama onunki pembe bir geçmişti. Düştün elime PAMUK PRENS! Alya: Elimde çok güzel fotoğrafların var Anıl. Alya: Ve sen onları kimseye atmamam için bana yalvaracaksın.

Bilinmeyen Numara: ne olur kurtar beni Bilinmeyen Numara: bak, bu Bilinmeyen Numara: bu çok tuhaf bir his Bilinmeyen Numara: kalbimi senin ellerine bıraktım, istediğin her şeyi yapabilirsin Bilinmeyen Numara: ve ben boğuluyorum Bilinmeyen Numara: kalbim senin ellerinde, onca şey yapabilecekken sen o kalbi sıkmayı tercih ediyorsun Bilinmeyen Numara: sonra nefesim kesiliyor Bilinmeyen Numara: daha sonra ne oluyor, biliyor musun Bilinmeyen Numara: karşıma bir fotoğraf çıkıyor Bilinmeyen Numara: sen gülmüşsün, sen çok güzel gülmüşsün Bilinmeyen Numara: öyle güzel gülmüşsün ki hem de Bilinmeyen Numara: o an diyorum ki, iyi ki sevmişim seni Bilinmeyen Numara: iyi ki çekiyorum ben bu acıyı Bilinmeyen Numara: ben senin acını bile seviyorum, kadın Bilinmeyen Numara: ben senin bana verdiğin acıyı bile seviyorum Bilinmeyen Numara: ne olur sen de bana elini uzat Bilinmeyen Numara: battığım bu bok çukurundan çıkart beni, ne olur Bilinmeyen Numara: ne olur kurtar beni Bilinmeyen Numara: nefret etme benden, ne olur Bilinmeyen Numara: sev demiyorum ki sana, yardım et diyorum Bilinmeyen Numara: ne olursun yardım et bana

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Birileri düşüyor ve birileri kalkıyor.Bazıları en dibe batıyor, bir o kadar yükseliyor.Bazılarının ayağı kayıyor,yoluna devam ediyor.Bazıları ağlıyor ama eninde sonunda gülümsüyor.Bazıları herşeyini kaybediyor ve ertesi gün kendine bir 'her şey ' arıyor.Bazıları herşeyin farkında ama yaşamak istiyorsa her şeyi görmezden gelmek zorunda. Bazıları bütün gece ağlıyor, bazıları ise artık ağlayamıyor ama ertesi günü kalkıp herkese gülümsemek zorunda kalıyor. Yağmur yağıyor ama eninde sonunda gökkuşağı gözüküyor.Kimse kimseyi anlamıyor belki ama olsun,nasılsa kimse kimseyi önemsemiyor. Herkes bir şekilde yollarına devam ediyor ve geçen süreci kimse önemsemiyor. İnsanlar birilerini dinlermiş gibi yaptıkları süre zarfında "sıra ne zaman bana gelecek" diye düşünüp duruyor.Bu dünya yaşanılır bir yer değil,herkes hayata yenildi ve kimse bunu umursamıyor.Takınılmış olan her bir maske hayatın mutlu olmasını sağlıyor,ama aslı altında.