Coś we mnie pękło... a może to wokół mnie wszystko pęka? Moje marzenia kolorowe jak bańki mydlane wznosiły się do nieba, lecz szybko prysły i straciły swą siłę. Odeszły w zapomnienie... nie, nie tylko one. Ja też odeszłam z nimi. Życie jest przecież ulotne. _____________________________________________________ Zdjęcie z okładki/ photo used for book's cover © was found on Pinterest Copyright ©2016 by Paulinellina. All rights reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody autorki żaden fragment niniejszego utworu nie może być reprodukowany ani przesyłany za pośrednictwem urządzeń elektronicznych. Niniejsze zastrzeżenie obejmuje także fotokopiowanie oraz przechowywanie w systemach gromadzenia i odtwarzania informacji. Niniejsza powieść stanowi wytwór wyobraźni, a wszelkie podobieństwo do osób żyjących lub zmarłych, wydarzeń i miejsc jest całkowicie przypadkowe.

@jackgilinsky liked your photo @jackgilinsky started following you + lowercase intended all my own work highest rank: 1 in fanfiction copyright © 2017 by kthotline

⭐sequel do "02:24", ale raczej można czytać bez znajomości tego fanfica⭐ Ją nawiedzały koszmary, jego dręczyła bezsenność, a zapadająca noc i jedno życzenie do spadającej gwiazdy połączyło ich losy. "Seijuurou: Nie ma nocy tak ciemnej, żeby nie można było odnaleźć ani jednej gwiazdy. Amaterasu: Od kiedy z ciebie taki optymista? Seijuurou: Odkąd poznałem ciebie". ⭐"but are we all lost stars trying to light up the dark"⭐

// zbiór historii na sto słów // najwyższe notowanie to #8 w kategorii opowiadania, 21.05.2017; #7, 11.07.2017; #3, 12.07.2017

"02:26 Kohachi: przestałam słodzić herbatę. Kohachi: zawsze słodziłam 3 łyżeczki, a teraz 0. Kohachi: dziękuję, Midorin. ♥ 02:27 Shintarou: Dlaczego mi dziękujesz? 02:28 Kohachi: bo twoja słodkość mnie powala. Kohachi: chyba dostanę przez ciebie cukrzycy". © vencaslen; 2015/2016/2017