mükemmel olmak için çabalayanların ve olanların dünyasına, huzurun ülkesine, iyiliklerin başkentine hoş geldiniz" denildi bir masalda... beklentisiz sevenlerin, samimiyetle gülümseyen yüzlerin inandırdığı birinin masalıydı... "dokunmasınlar, bozmasınlar bu büyüyü" diyen sessizliğiyle izlerdi dünyayı... yaşadığı, hüzünle karışık mutluluktu... mutluluğu sevdiklerine, hüznüyse kaybetme korkusuna dairdi. kimi zaman anlamsızlıklarından, hissetiklerinden ve en önemlisi hissedemediklerinden yorulan kendisine, hüzünden geriye kalan mutlulukları hatırlatırdı. anıları, sevinçleri ve yanında olduğunu bildiği melekleri bir anda yok ederdi ümitsizliğini... bu çocukca bir avuntu muydu? belki evet belki de hayır... ama bir kere kendisini bu masala inandırmıştı... yaşadıkları; incitenlerin, kıranların, sevmeyen ve sevilmeyen insanların dünyasında bir masaldı...

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤

HERKES BAKSIN BİR :)