Mizah#1 Romantizm#2 "Balın ne uyduruk isim, anlamı ne?" Demek ismim ilgisini çekmişti ama aslında utangaç bir adam olduğu için beğenisini böyle dile getiriyordu. Kıyamam. "Bal işte, baldan türemiş." "Bal... Çok severim." O an kafamdaki her şey yerli yerine oturmuş ve zihnimi aydınlatan koca bir ampul yanmıştı. Hep hissettiğim o tanıdıklık hissi... Bitmeyen öfke, doymayan mide, sempatik bir canavarlık ve bal aşkı. "Kim olduğunu sonunda buldum! Sen Bal Porsuğusun!" ** Romantik Komedi'nin en tatlı en tutkulu hali olan Bal Porsuğu'na hoşgeldiniz. ** © Tüm hakları saklıdır! "BAL PORSUĞU'NUN KURGUSU TAMAMIYLA BİZE YANİ CİDDİKEDİLER'E AİTTİR. İNTİHALDE BULUNANLAR VE FİKİR HIRSIZLIĞI YAPANLAR HAKKINDA HER TÜRLÜ HUKUKİ YOLA BAŞVURULACAKTIR."

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Sevdiği kadını kaybeden bir adam. Sevdiği adam tarafından asla sevilmeyen bir kadın. İki yaralı ruh.. Umutsuzluk ve acıyla harmanlaşmış yaşamlar... Not : Mavi Kelebek Hikayesinin devamıdır. Lakin Mavi Kelebek'i okumak şart değildir.

Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

KİTAP OLDU! Araf Serisi 1. Kitabı. Ateşli, çılgın, kuralsız bir dünya ve bu dünyanın sahibi olan ROCK yıldızlarının hayatına misafir olup en gizli tutkular ile tanışmaya, bu kural tanımazlığa ortak olmaya ne dersiniz? ''Müzik benim her şeyimin sebebi anlıyor musun? Gözyaşımın, gülüşümün her şeyin sebebi! Ben Rock söylemek istiyorsam söylerim. Aptal şarkı sözleri yazmak istiyorsam yazarım ve senin gibi kendini beğenmiş bir Rock yıldızı müsveddesi bana bunu yapamayacağımı söyleyemez.'' +18 ÖGELER İÇERMEKTEDİR! 01/09/2016 Tarihinde yayınlanmaya başlamıştır. 14/01/2017 Tarihinde tamamlanmıştır.

" Sen bizi değil Uygaroğlu, sen kazanmayı özlemişsin ama artık kabullenmen gerek bu savaşta kazananlar yerine kaybedenler oldu. Şimdi çık git hayatımızdan" Sesinin titrememesi için sert bir tonda söylemişti genç kadın. Ne kadar zordu sevdiği birine böylesine git demek hâlbuki kafasından onlarca kez ne affetme sahneleri geçirmişti, şimdi neden cayıyordu gönlü sanırım bu gecede pişmanlık ile gözlerini yumucaktı. " Sizi asla bırakmıcam " dedi adam. İçimden ise binlerce kez devam etti ' sizi asla bırakmam bırakamam nefes almam için siz lazımsınız bana' kim bilir kaç kere kırmıştı o kalbi şimdi onarması gerekiyordu ayağa kalktı genç adam sarsak adımlarla karanlık sokaktan çıktı ' şimdilik, şimdilik gidiyorum ' dedi kendi kendine . ***** Adam ellerine bırakılan cenneti, kaldırıp parçaladı. Kadın ellerine bırakılan cehennemi, sarıp sarmaladı.

Polisiye roman yazmak için kendini tüm dünyadan soyutlayan bir kız, bir gün karşısındaki apartman dairesine taşınan fazlasıyla tuhaf olan adamdan ilhamla bir dedektif karakter yaratır ve bu sebeple adamı her gün izlemeye başlar. Ve bu, peşinden fazlasıyla ilginç, komik ve romantik olayları da peşi sıra getirecektir. "Masalın başında, zehirli elmayı onun avucuna bırakıp, kendi masalımı terk edeceğim." TÜM HAKLARI, EPSİLON YAYIN EVİ TARAFINDAN KORUNMAKTADIR. ÇALINTI DURUMUNDA, YASAL HAKLARA BAŞVURULACAKTIR.

O, Su'ydu. Bense, Su'ya âşık olan deniz kızıydım. Mavide boğulmamız kaçınılmaz, sakınılamaz ve men edilemezdi. NOT: RUHUMDAKİ İMZA'YI OKUMAK İÇİN TENİMDEKİ İMZA'YI OKUMANIZ GEREKMEZ.

"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dünler feda ettim. Bugünüm yarında, umudum onda kaldı." Sözlerimi bitirdikten sonra başımı eğdim ve bakışlarımı oynadığım parmaklarıma indirdim. Önce bir sessizlik oldu, sonra iç çektiğini duydum. "O gemi bir gün gelecek. Biliyorsun, değil mi?" dediğinde dudaklarım yorgun bir gülümsemeye ev sahipliği yaptı. "O gemi karaya oturdu be Deniz." "Otursun. Biz Fatih'in torunlarıyız, karadan da yürütürüz." Hiç beklemediğim bir şekilde kurduğu bu cümlesi, ona hayranlıkla bakmama neden olmuştu. Nerede ne söyleyeceğini her daim biliyordu. Görmekten umudunu kesmiş birine gökkuşağı vadeden biriydi o, benim gözümde. Daha önce tüm güzelliklere kördüm, şimdi gözümü açmıştı. Onun böyle umut dolu oluşu, bana da umut veriyordu. Ne kadar karamsarlığa düşersem düşeyim; söylediği her cümleyle en olmaz şey olacakmış gibi geliyordu sanki. Bakışları, inancımı körüklüyordu. İlk yayınlanma tarihi: 12 Nisan 2015 İkinci yayınlanma tarihi: 29 Mayıs 2016

"Hissediyor musun ölümün nefesini?"diye sorduğunda ılık nefesi köprücük kemiğimin çukurunda uğulduyordu. "Hayır. "diye geveledim ağzımın içinde. Korkuyla birlikte tenim karanlığın avucunda geriliyor,göğüs iniş çıkışlarım saniyeler geçtikçe derinleşiyordu. Bekledi. Biraz daha. Ve biraz daha. Bu kısa bekleyişin ardından güzel dudaklarının arasından fısıltıyla çıkan kelimeler kulağımın içinde yankılandı ve canımı acıttı. "Ben hissediyorum..."dediğinde geri çekilerek kaba parmaklarını uzun boynuna doladı ve tamamını çevreledi. "Tamda.. ."diye devam ettiğinde ise sesi ortamda hapsoluyormuşcasına kırık ve cansızdı. Bir şeylere son vermek ister gibi parmaklarını, doladığı boynunda iz bırakacak kadar sıktı ve sağ gözünden akan bir yaş çenesini keşfetti. "Şahdamarımın üzerinde. " Hikayeye dair her şey bizzat noterden üzerime zimmetlidir.