Zapraszam do czytania.

Ścieżka mojego życia biegła równolegle do ich, a potem obie się przecięły. Lipiec 2015r - "Louis Tomlinson z One Direction zostanie ojcem?!" Wtedy poznałam "miłość mojego życia". Styczeń 2016r. - "Louis Tomlinson ma synka!" Wtedy zamieszkałam z "miłością mojego życia". Czerwiec 2016r. - "One Direction rozwijają własne zainteresowania" "One Direction idzie w różnych kierunkach!"Ja i "miłość mojego życia" przeprowadzamy się. Marzec 2017r. - "Briana Jungwirth uciekła z pieniędzmi!" "Briana zostawiła syna!" Wtedy "miłość mojego życia" złamała moje serce. Kto by przewidział, że obce i sławne osoby pomogą mi odnaleźć nową drogę i wyleczyć serce? " - Kto to? - spytał ze zmarszczonymi brwiami. - Powiedziała, że przyszła po zamówienie pana Louisa." #108 w Fanfiction - 29.04.2017r. #95 - 26.06.2017r. #57 - 08.07.2017r. 80tys. wyświetleń - 5.04.2018r. 90tys. - 9.08.2018r. 100tys. - 02.06.2019r.

'Burn With You' to DRUGA część mojego opowiadania o Harrym! Pierwszą część (Turn To Stone) znajdziecie na moim profilu! "Dzieli nas dosłownie metr a w jego oczach widzę wszystko, każdą pojedynczą emocję. Nie rozumiem dlaczego zamiast go ominąć i iść przed siebie po prostu stoję i patrzę w jego oczy. Nie rozumiem dlaczego nie mogę pohamować uśmiechu, który pojawia się na mojej twarzy. Nie rozumiem tego dziwnego ukłucia w brzuchu kiedy on niepewnie odwzajemnia mój uśmiech. Nie rozumiem co się właśnie dzieje ani dlaczego czuję to co czuję. A czuję wszystko. Patrzę na niego i wiem, że jest tak samo zaskoczony i zdezorientowany jak ja. Nie mogę zrozumieć dlaczego jego spojrzenie i jego uśmiech wywołują we mnie tak wiele emocji. Nie rozumiem dlaczego w ogóle się uśmiecham. Żadne z nas nie wie co zrobić, żadne z nas się tego nie spodziewało. Mieliśmy się już nigdy nie zobaczyć... Dopilnowałam tego tak samo jak on. Oboje nie chcieliśmy się już nigdy w życiu spotkać jednak zamiast tego stoimy na środku Nowego Jorku, patrzymy na siebie a ja wiem, że to nie jest sen. To rzeczywistość. Stoję, patrzę na niego i czuję się zagubiona jak jeszcze nigdy w życiu. A wszystko przez jedno spojrzenie w te zielone oczy, wszystko przez jeden uśmiech tego pięknego chłopaka z motylem na brzuchu..." Okładkę wykonała @cvpcakestyles! Dziękuję!

'Nazywam się Harry Styles i od dzisiaj będę Twoim instruktorem'.

Świąteczne cuda ujęte w kilku słowach.

Robiłem wszystko. Przytulałem, całowałem, głaskałem, troszczyłem się, wspierałem, uczyłem, wychowywałem, wspinałem się na drzewa, puszczałem latawce, kupowałem zabawki, biegałem po łąkach, obserwowałem gwiazdy, wymyślałem historie, byłem dumny. Przestałem bawić się w powagę. Uczyłem siły miłości. Wszystko po to, by zobaczyć jej uśmiech. Ten najpiękniejszy na świecie, dzięki któremu wszystkie problemy odchodziły na dalszy plan. Ten, który był największą nagrodą. ~*~ To opowiadanie jest kontynuacją "Pokochaj nas". Przed przeczytaniem zachęcam do zapoznania się z pierwszą częścią, gdyż pojawi się kilka kwestii, które były tam poruszane!

- Czy będzie to z mojej strony wielkim faux pas, jeśli spytam, co ty właściwie robisz? - Odparłem, opierając się łokciami o metalową barierkę Mostu Brooklińskiego. - Jeśli już musisz wiedzieć, to usiłuję popełnić samobójstwo - Odparła pewnym siebie głosem, patrząc w dół. Spokojnie ją obserwowałem. Jej krótkie, blond włosy powiewały na wietrze. Niebezpiecznie przechylała się w stronę przepaści, ale nic mnie to nie obchodziło. Dzisiejsza noc była jedną z najgorszych w moim życiu. Nie byłem w nastroju na zabawę w supermana. - Masz jakiś konkretny powód? - Rzuciłem od niechcenia odpalając papierosa. - Straciłam sens życia. - A co nim było? - Wyciągnąłem w jej stronę paczkę z moimi ulubionymi fajkami. Wyjęła jedną z nich i odpaliła. Od razu zakrztusiła się jej dymem, wywołując na moich ustach cień uśmiechu. - Mój narzeczony zdradził mnie z moją własną matką. Straciłam pracę, nie mam gdzie mieszkać i ogólnie uważam, że życie to jedno wielkie gówno. Patrząc na nią pomyślałem o dziewczynie, która mnie dzisiaj rzuciła. Pomyślałem także o pierścionku zaręczynowym nadal spoczywającym w kieszeni moich spodni. O pracy, której nienawidziłem i wszystkich powodach dla, których od tak dawna zmagałem się z depresją. - Przesuń się - Powiedziałem do niej, wyrzucając resztkę papierosa do rzeki. - Kochanie, skaczę z tobą. OST do opowiadania na Spotify: https://open.spotify.com/playlist/77iOISRhzyMjHUybKfBWUy?si=To6mXNHkQPmeIVlVKCfPaA

Tego się nikt nie spodziewał! Prawda wyszła na jaw! Dwudziestosześcioletni Harry Styles, były członek One Direction i częsty bywalec imprez, ukrywał przed całym światem sekret- narzeczoną oraz półroczną córeczkę! Fani są w szoku, a my zastanawiamy się, jak taki imprezowicz sprawdza się w roli męża i ojca. A może te wszystkie wyjścia to tylko przykrywki?

"Kołysałam się w przód i w tył, głowę miałam spuszczoną. Było mi zimno, wybiegłam z pokoju ubrana jedynie w cienką piżamę, bez skarpetek, kapci, szlafroka... czegokolwiek. Byłam zdenerwowana, cała się trzęsłam i mimo, że próbowałam pohamować łzy one ciągle spływały po mojej twarzy mocząc mi piżamę. Tak bardzo bolało mnie to, że on tam jest z jakąś kobietą... A mnie miał w dupie do tego stopnia, że nie martwił się czy usłyszę jak się pieprzy czy nie. Minuty wydawały mi się być wiecznością... Nawet nie wiedziałam ile już tak siedziałam, nie wzięłam telefonu, nie umiałam przestać słyszeć tych dźwięków... Miałam wrażenie, że wpadłam w jakiś amok. Siedziałam, kołysałam się i bezustannie płakałam. Cała dygotałam, żadne bodźce z zewnątrz do mnie nie dochodziły, nie zorientowałam się nawet, że Styles wszedł do salonu i gapi się na mnie. Ocknęłam się dopiero gdy wyłączył telewizor. Wtedy jak za pomocą magicznego pstryczka poderwałam się na równe nogi, szybko się rozejrzałam i nie dojrzałam nikogo oprócz jego..."

Życie w małżeństwie wcale nie jest takie łatwe i kolorowe jak we wszystkich filmach. Przecież w filmach nie rzucają talerzami przy porannej wymianie zdań. Ale nikt nie powiedział, że miłość jest łatwa. Nie, ona wymaga poświęcenia i prawdziwego, głębokiego uczucia. Wchodzę do kuchni głośno ziewając. - Znowu nie dopił kawy - wzdycham i wylewam zimną ciecz do zlewu, a kubek wstawiam do zmywarki. Codziennie to samo. On wstaje o szóstej trzydzieści i po cichu drepcze do łazienki, później szybko się ubiera i w kuchni parzy sobie mocną kawę. Szybko ją wypija (ale zawsze zostawia choć dwa łyki), bierze swoją czarną teczkę i wychodzi, zabierając jednym ruchem swój płaszcz z wieszaka w przedpokoju i kluczyki z auta. Ja wstaję zazwyczaj o ósmej. Przeciągam się głośno ziewając, biorę szlafrok z wieszaka i idę do kuchni zrobić sobie śniadanie. Przechodząc obok stołu, biorę zimną już resztę kawy i wylewam ją. Tylko raz odruchowo się jej napiłam i od razu pożałowałam. Gorzka, zimna i mocna kawa. #123 w Fanfiction - 25.06.2016 #108 - 26.06.2016 #50 - 11.07.2016 #31 - 17.07.2016 #20 - 19.07.2016 #18 - 23.07.2016 #9 - 01.08.2016 #8 - 11.08.2016 #5 - 14.08.2016 | 24.08.2016 #4 - 30.08.2016 | 01.09.2016 #3 - 02.09.2016