Louis başını arkaya atıp bir süre tavanı izledi ve sonra biraz mola için kendisine izin verdi. Kalkıp rafların arasında dolaşmaya başladı. Kütüphaneye bir kaç kişi geliyor, onlarda girişte ilk sırada dizilmiş bilgisayarlarda bir şeylere bakıyor ve içeride kolera salgını varmış gibi en fazla yarım saatte kaçıyorlardı...
"bazen tüm acıyı hatırlıyorum. bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor. merak ediyorum, daha ne olabileceğini. kalabalık bir odada, yapayalnız hissediyorum. kendi kendime düşünüyorum, korku, pişmanlık, yalnızlık... benim bundan kaçışım yok." "hâlâ kalan yaralarını görüyorum. seni görüyorum louis, bakıyorum..."
" Öleceğimin farkındasın değil mi? " " Sana Manhattan'ın dondurucu soğuğunda bir geceyi dışarıda geçirmek zorunda olduğumuz günü anlatmış mıydım? " Aisha, Luke'u dinledikçe Manhattan'a aşık olurken Luke'un da ona aşık olmaya başladığının farkında değildi.
Michael bir sinestezi hastasıdır ve bir gün, onun hakkında "mavi" hisseden bir çocukla tanışır. {Adam Fawer'ın Empati adlı kitabından esinlenilmiştir.} {13.12.2015 11:22 PM - 16.02.2016 10:01 PM}
Bay Ego : Neden bana mesaj atmayı kesmiyorsun? Vanessa : Çünkü seninle yaşadığımı hissediyorum. #2 *03.10.2015*
'' 'Cause all of me Çünkü her bir yanım Loves all of you Aşık her bir yanına Love your curves and all your edges Tüm çıkışlarını ve uç noktalarını seviyorum senin All your perfect imperfections Tüm o mükemmel kusurlarını'' Hayatımı adadığım, kış güneşim ve nefesim diye nitelendirebileceğim ama bunlardan daha fa...
