ULU ÖNDER MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'LE İLGİLİ HERŞEY... Bu kitap gerçekten vatanını seven , Atatürk'çü kardeşlerim'e yazılmıştır !

"O,ne düşüp dizi kanayınca ağlayan,ne pembeyi seven, ne de fare görünce kaçan bir kız değildi... Tüm çığlıkarı içinde bir fırtına şeklinde esen ve karanlığında yalnız kalmak isteyen bir kızdı."

Kızlarımız tam bir bela evet bildiğiniz bela! Hiç başları derten kurtulmaz hepsi sanki bilerek birbirini bulmuş gibi uyumlu bir grub bunlar; BELA MIKNATISI ARYA çete başı BEGÜM EZGİ CANSU BİLGE GÜLİZAR AYÇA ve SUDE Bu kitap hiç bir yerde okumadım ve bilmiyorum sadece hayal gücümle yazılmıştır...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Önce ruhundaki lekeyi temizle! Tüm yaptığın yanlışlar için bir mum yaksaydın alev olur muydu tüm hayatın? Ancak kalpten kötü olanlar onların arasına katılır. Ya da zamanında kötü kalpli birilerine rastlayanlar. Hayatın hep acımasız yüzünü gösterdiği kızların iyi tarafı yoktur. Bir karanlık en fazla ne kadar sürebilir?

Arkadaşlar ilk denemem fakat iyi olduğunu düşünüyorum umarım beğenirsiniz. Geçmişteki olaylarla yüzleşmeye hazır ol.Hazır mısın ? O zaman kapat gözlerini oyun başlıyor...

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

Nasıl bir dostluktu onların ki. Birbirleri için karşılarına alamayacakları kimse yoktu ve yine ölüme meydan okuyacak kadar çok seviyorlardı birbirlerini. Biri üşengenç biri kavgacı biri süslü biri sakar biri uykucu biri de aç ayı. Ee bunların hepsi varsa başları beladan kurtulur mu? Gelin beraber bakalım. Pelin, İlknur, Sevcan, Gizem, Berna, Mert...

"Oyunlarında kullanılıp atılan bir parça olmayacağız, kendi oyunlarında onları hükmeden parça olacağız." dedi Patron karar ve intikam dolu gözlerle. İşte o an anladım ki oyun daha yeni başlıyor. ~~ Bir genç kızın, babası ve arkadaşlarına yapılanların intikamını alma hikayesi. "İntikam peşine düşünüyorsan iki tane mezar kaz." Bir sözün doğruluğu ancak bu kadar can yakabilirdi.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------