Ozan Deniz: Ne kadar aptalım değil mi? (Mesajınız gönderilemedi.) Ozan Deniz: Hâlâ sana tutunmak için bahaneler arıyorum. (Mesajınız gönderilemedi.) YOSUN |Texting adlı hikayenin devamıdır. Konuyu tam olarak anlamanız için ilk önce onu okumanızı tavsiye ederim.

Babasının Kızı adlı hikayenin devamı niteliğindedir.

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Kapıyı açıp karşımda onu görmem bile alev almama yetmişti. Neden gelmişti şimdi bu adam? "Yine dalga geçip eğlenmeye geldi tabi yoksa neden gelsin ki senden etkilendiği için falan mı?" diye beni kendime getirdi bilinçaltım. Kafamı sallayarak ona hak verdim. Karşımda çarpık gülüşüyle kapıya yaslanmışken sordu "Kafanı niye sallıyosun sen öyle?" Böyle şeyler yapmazdım ben normalde. Hiç kontrolümü kaybetmez kendime hakim olurdum. Ama bu adamı görünce aklım kanatlanıp uçuyor kalbim ise onun o güzel yüzüne kitlenmeyi tercih ediyordu. Zar zor kendimi toparlayıp cevapladım "Neden geldiğini söylemeni bekliyorum." Sert çıkan sesimi duyar duymaz yüzündeki gülümseme soldu. Ağır adımlarla üzerime gelmeye başladı. O her adım attığında ben geri gidiyordum. En sonunda sırtım duvarla buluştu ve o sert vücudunu benimkine bastırma şansı yakaladı. Fazla yakındık ve bundan biraz kurtulmak için kafamı yana çevirdim. Bu duruma engel olabildim mi peki?? Kocaman bir HAYIR. Çenemi tutup yüzümü yüzüne çevirdi. Sert bakışları birden yumuşadı ve gözlerinde muzip parıltılar gördüm. Gülümsemesi de hemen bu parıltıları takip edip yüzüne yayılırken kendime okkalı bir küfür savurdum. Tanrıımm yine lanet olasıca bir oyun peşindeydi ve ben buna izin vermiştim. Bu düşüncemin yanlış olduğunu anlamam için şu cümleleri sıralaması yeterli oldu. "Her şeyi biliyorum. Artık benden kaçamazsın güzelim. Şah mat."

Sana demlenen şiirler var

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

Çok komik fıkralar ve bilmeceler

Güzel Fıkralar İçerir

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...