Kimse görmüyorken, Kimse duymuyorken, Belki de kimse hissetmiyorken... Çığlıklarını duyurmak satırlarda; parçalanmış bir ruhun son haykırışları gibi. Yardım çağrısı duyuluyor uzaklardan; her nefesi, son nefesi olmaya adaymış gibi. Belki ölüm üzerine fakat asla ölmek değil. Ölmek yasak bu ruhlara, karanlık zindanlarda...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...