Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Soğuk,sert ve tehlikeli,aşka inanmayan bir adam. Geçmişi rahat bırakmasada mutlu,neşeli,hayatının aşkını bekleyen bir kız. Bu iki kişi bir araya gelirse ne olur? Peki karşılarına çıkan sorunlarla, Tutamadıkları sözleri ile, Nasıl başa çıkacaklar? Masal ve Ege... Birbirlerine bağlı kalmayı başarabilecekler mi? Ya da birbirlerine söyleyemedikleri gerçekler yüzünden aşkın acı tarafını da görcekler mi? ----------------------------------------------------------- Rüzgar yavaş yavaş eserken saçlarımız uçuşuyordu. Mis gibi kokan, beni her içime çekişimde daha da kendine bağlayan parfüm kokusu burnuma doluyordu. Şu anda karşımda ki masmavi denizi umursamıyordum. Çünkü karşımda ki manzara daha güzeldi. Dağılmış saçları, yüzünde küçücük gülümsemesiyle bir öküzcüğe göre fazla yakışıklıydı. "Çok güzelsin." dedi "Gerçekten aynı peri kızı gibisin.Hatta daha güzelsin." dedi Tebessün ettim ve rüzgarın etkisiyle yüzüme yapışan saçlarımı elimle çektim. Bedenimi göğsüne yasladım ve elini elime kenetledim. Ve aklıma ilk gelen şeyleri söylemeye başladım. "Aslında deniz şeffafdır. Denizi mavi gösteren gökyüzüdür. Beni de güzel gösteren senin aşkın..." dedim. Dünyamı, hayallerimi, hayatımı güzelleştiren aşkın... ----------------------------------------------------- "Geçmişini, geleceğine yansıtırsan hiçbir zaman mutlu olmazsın Peri kızı...Çünkü geçmişindeki karanlık, geleceğindeki aydınlığı emer ve sana sadece boşluk bırakır. Şimdi bana içindeki sıkıntılarını anlatta, seni o boşlukta yanlız bırakmayım. Bakarsın belki o boşluğu komple doldururum ve seni mutlu ederim. Olmaz mı?" ---------------------------------------------------------- Ön yargılı kişiler kitabı okumasın! Kapak yapımı : @kelebekdesign

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

İstanbul'un arsız Erkut'u, Mardin'in Barzan Ağa'sı... Yaşadığı iki hayatı da parmağında çevirebilen Zalim Hezeroğlu. Yaşadığı bu iki hayat, nihayetinde başına bela olmuştu. Belası da emanet bir gelindi. Güzel, uysal, günahkâr; Berçem Dağdelen. Kimsesiz Berçem, düğün günü kocasının ölümüyle kayınbiraderiyle evlendirilmiş ve böylece bir darbe daha almıştı. Nelerle karşılaşacağını bilmeyen Berçem Nasıl bir hayat yaşayacağından habersizce koparılmıştı doğduğu topraklardan. Hayat ona zehir olacaktı. Bir günah keçisiydi o. Emanet edildiği zalim adamın ellerinde, işkence altında bir ömür geçirecekti. Kocasının sevdiği kadınla aynı evde nefes alabilecek miydi? Hayatı darmaduman olan Barzan, bir yanda sevdiği kadın, diğer yanda emanet karısıyla vereceği savaştan galip çıkabilecek miydi? D&R ve tüm kitapçılarda.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------