" Bana vereceğin son hediyeyi istiyorum Demirhan." yutkunup, "Hediyemi verecek misin?" diye sordu. Elinde olmadan sesi titremişti. Kömür karası gözleri de titrek bakıyordu. Aslında tüm bedeni titriyordu. Adam kızın titreyen vücuduna baktıkça kalbinin acıyla sıkıştığını fark etti. İstediği neyse tabii ki yapacaktı. Onun kendisinden son isteğini yerine getirecekti. "Vereceğim." dedi kendinden emin bir ses tonuyla. "Nasıl bir hediye istiyorsun?" Kızın titremesi biraz geçmişti. Karşısındaki adamın ne olursa olsun sözlerinin arkasında durduğunu bilmesi içine bir ferahlık verdi. Omuzlarını dikleştirdi. Kendisi de kararlarının arkasında durduğunu belirtmek istiyordu. "Senin olmak istiyorum. " * * * * * Yasemin Mercan & Ares Demirhan Küçük bir hediyenin, acı veren unutulmamış bir aşkın yeniden doğmasına vesile olacağı bir hikaye; SON HEDİYE... *** 05.07.2015*** Son Durak Serisi 2. kitabı olup, serinin ilk kitabından bağımsızdır. Tüm hakları tarafımca saklıdır. ***

Ruhlarının saflıkları kalplerinin siyahlıklarında yok olmuştu. Kapanmaya yüz tutmuş yaralar yeniden açılmıştı. Hatalıydılar. Ve kendi hatalarını bir başkalarının günahlarıyla kapatmıştılar. Prangaların birbir açıldığı, tabuların tek tek yıkıldığı bir oyuna; binlerce kez hissetmeye var mısınız? Binlerce His Sizlerle... ❤️ "Herkesin hikâyesi vardır ama herkesin şiiri yoktur, der Özdemir Asaf. Sence bizim şiirimiz var mıdır?" "Kim bilir, Talay. Belki de uzaklarda bir yerde, mum ışığının altında mürekkep lekeleriyle bezeli yabancı parmaklar, dolma bir kalemin raks ettiği bir saman kâğıdına bizim şiirimizi yazıyordur. Ya da çoktan şiirimiz yazılmış ve kitap raflarına konuk olmuştur." "Nasıl başlardı bizim şiirimiz?" "Buzdan kalpli bir kızla, çocukluğunu kaybetmiş bir oğlan çocuğu nasıl anlatılabilirse öyle başlardı."

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hikayesi. Genç kız yeniden bir umuda gebe kaldı. * 23/06/2015 tarihinde yayınlandı.

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

[ Affet Beni, Sev Beni'nin ikinci ve devam kitabıdır. ] ♧ Açığa çıkan doğruların bitirdiği bir aşk. Can yakan gerçekler. Yitirilen umutlar, hayaller ve gelecekler. Tamamen kaybolmuş genç bir kız. Kendini affettirmeden durmayacak genç bir erkek. Hiç hesapta olmayan, beklenmedik biri. ♧ Aras’ın intikamı Azra’nın sonu oldu. Azra en sevdiğini, ilkini, hayallerini, nefesini kaybetti. Aras gerçeği itiraf ettiğinde her şey için geç kalmıştı. İkisinin de her şeyden çok birbirlerine ihtiyaçları varken ve Azra her şeyi geride bırakıp başka birine dönüşürken Aras’ı affedebilecek mi? Aras onun diğer yarısıyken Azra ondan ne kadar uzak kalmayı başarabilecek? Kızgınlığı, kırgınlığı ya da nefreti aşkının önüne geçebilecek mi? Azra ve Aras için ikinci ve gerçek bir hikâye var mı yoksa onların hikâyesi daha tamamlanamadan bitti mi? ♧ “Affetmek için iki kişilik erdem lazım. Hem onu affetmek, hem onu affettiği için kendini affetmek.” - Orson Welles ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

"Göz... Nedir göz? Görmeye yarayan bir organ. Peki nasıl görür bir insan? Cisme yansıyan ışık göz bebeğinizden içeri girer ve çeşitli yerlerden geçtikten sonra beyine ulaşır ve biz o cismi o zaman görürüz. Peki görünce ne yaparız? Gördüğümüz şeyi analiz ederiz, iyi mi kötü mü ne olduğuna karar veririz. Gözlerimiz bazen hiç olmadık şeylere şahitlik eder ve beyin bunları analiz edemeyebilir. Gördüğümüz şeyler bir cinayet,uygunsuz içerik ya da basitçe birinin burnunu karıştırıp yemesi gibi şeyler olabilir. Bu tür durumlarda beyin gördüklerini "Ne yapmam gerekir." başlığı altında analiz eder. Çünkü bütün duyu organlarımızın aksine en çok gördüğümüz şeylerden sorumluyuzdur. Ayrıca göz, insanın kendini sesi olmadan ifade şeklidir. Birinin yalan söylemesini,acılarını-" dememle çalan zille hoca "Yazın çok güzel olmuş Almiracığım. Şimdi tenefüse çıkın bir dahaki ders devam edersin okumaya. " dediğinde çarpık bir gülüş attım. Burada önemli olan şey benim yazımın güzel olmasının aksine mesajımın doğru kişiye gitmiş olmasıydı. Ve o kişiye baktığımda... Mesajımın ulaştığını çok rahatça anladım.

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

Ben SİYAH olmuştum.Karanlığın ta kendisi. Asla ama asla pesimist değilim ben!Kötü biri de değilim!Ben maskeli balodaki siyah maskeli kızım.Gizemin ta kendisiyim! Bir melek değilim ama şeytan da değilim.Ben diğer insanların gözünde siyahın,kötülüğün,karanlığın esir aldığı biriyim.Ben Nefretin Esiriyim. Ben saf,masum kız değilim.Ben beyaz satırların üzerine damlayan Siyah Mürekkepim. Ben oyuncu ve ya tiyatrocu değilim.Ben sahnedeki siyah perdelerin arkasında saklanan kişiyim.Ben tiyatronun yardımcı oyuncusuyum.Ben Savaşın ortasında tutsak bir Güvercinim. Ben kitabın kapağındaki güzel,baş karakter olan kız değilim.Ben kitabın sayfaları arasına sıkıştırılıp,unutulmuş bir çiçeğim.Ben toprağından koparılmış Susuz bir Çiçeğim. Ben akıl hastahanesindeki sessiz kız değilim.Ben içinde fırtınalar kopan,sonsuz bir denizin ortasındaki Denizciyim! Ben bir kavganın esiriyim!Ben ölmüş bir kız çocuğuyum!Ben bağırışlardan korkuyorum!Ben kırılmaktan,ezilmekten korkuyorum.!Ben güvenmekten korkuyorum.!Ben kayb etmekten korkuyorum!Ben kim olduğumu unutmaktan korkuyorum!Ben artık her şeyden korkuyorum! Merhaba Ben Melis Demirel! @lenahoussein-Kapak tasarımı.Teşekkürleeer Birtanesin.

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...