Bu defter, beraber yaşadığımız her şeyin anısına övgüyle yazılmış, hatırlanmaya değer her şeyi içeriyor. Hayır, bu bir günlük değil, bu senli bir anılar geçidi olacak. Senin ve Benim... Karan ve Bahar'ın... Sevgin içimde büyüyen bir çığı anımsatsa da, o çığın üstüme devrilip sonumu getireceğini adım gibi bilsem de yine de yanında olduğum için, varlığını hissedebildiğim için hep binlerce kez şükrettim. Seni sevmek daha değerliydi, kendimden daha çok...

Melek: "Dünya mı?" Koca bir nefret, koca bir hiç. O ve diğerleri hepsi bir, hepsi nefretim, hepsi tek şey için yaşayanlar ve ben hepsinden uzak, mutlu, huzurlu, "EKSİK" Barut Şah: "Aşk mı?" Koca bir yalan, koca bir hiç. O ve diğerleri hepsi bir, hepsi nefretim, hepsi tek şey için yaşayanlar ve ben hepsinden uzak, mutlu, huzurlu, "EKSİK"

YARALI BİR KIZIN GÜNLÜĞÜ Bu hikayede baş rol benim ve bu benim hikayem ,benim yaşadıklarım. Benim çöküşümü, benim ayakta duruşumu anlatıyor. Kolu kanadı kırılmış, masum bir kızın kendini değiştirmesini anlatıyor. Buradaki bütün kelimeler benim yaşadığım acıları anlatmayacak. Bu defterdeki bütün kelimeler nasıl çöktüğümü ve nasıl ayakta kaldığımı anlatacak. Ve sen bu günlüğü okurken, bana acıyacaksın. Aynalar serisi 1. Kitap- Zaman

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Kalp midir insana sev diyen yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi nedir sevmek? Bir muma ateş olmak mı yoksa yanan ateşe dokunmak mı? "Şaka yapıyorsun değil mi?" dedi kız titreyen sesiyle. Şu an bir sandalyeye bağlı oturmuş aylardır yaşadıklarının yalan olduğuna inanmak istemiyordu. Aynı anda sevdiği adamın yanında babasının durması kalbini sızlatıyordu. Poyraz cevap vermedi. Karşısında böyle cesurca durması daha da kötüydü. Bir şeyler söylemeliydi. "Biz ne ara biz olduk?" dedi kız. En kötüsü artık gözyaşları akmıyordu. Onlarınkisi bir aşk hikayesi değildi. Onlarınkisi aşktı. Gerisi hikayeydi... Tanıtım videosu:https://www.youtube.com/watch?v=GNmgPoLdVSQ

Gökyüzünden düşen her bir yağmur damlası kan lekeleriyle kaplı avucumda izler bırakırdı. Kaybetmenin yoğun duygusuyla harmanlanmış hislerim ve emdiği büyük hüzünlerin neticesinde damarlarıma acı pompalayan bir kalbim vardı. Ellerime bulaşan genç kızın kanından kurtulmak için tek çarem tanımadığım bu adamın himayesine girmekti. Karga'nın. Yüzleştiği kalp kırıklarından, yarım kalmış intikamlardan katılaşmış bir kalbi vardı. Ne zaman ne yapacağı bilinmezdi, garipti. Acıları bulunduğu ortamın havasını boğuklaştırırdı, o dayanırdı ancak siz yavaş yavaş boğulurdunuz onun geçmişinde. Kaçmak isterdiniz ama siz kaçtıkça bu sefer kendi acılarınızın pençesine düşer ve ona geri dönerdiniz. O ise çoktan gitmiş olurdu. Bir de kardeşi vardı kendisine tamamen ters karakterli. Batın. Egosundan hiçbir zaman taviz vermezdi, herkes tarafından sevilen güler yüzlü, neşe saçan biriydi. Pozitif enerjisi solan papatyalara bile can verebilirken, duygusal ve hassas kişiliği ile bir müziğin en acı ezgisi gibiydi. Gözleri her zaman buğuluydu ve uzaklara dalardı, sanki gelmeyecek bir gideni bekliyordu. Kaybetmenin ekşi kokusu buram buram loş odaya dağılırken bir yazar daha satır çizgilerini boğazına dolayarak intihar etti.

( ŞEYTAN'IN GÖLGESİ DEVAM KİTABI ) Belki de babasını, Şeytan'ı karşısına alırken daha dikkatli düşünmeliydi. Aşk, oynayabileceği en tehlikeli kumardı ve o, öleceğini bile bile kartları eline almıştı.

Cehennemin efendisi ya da cennetin masum ruhlarından biri olabilirdi. Basit insan olmayı tercih edebilirdi. Çok can almış, çok günaha girmişti. Babası olan Şeytan'ın, bir insanın ve bir meleğin kanını taşırken, kendi kanının akacağını hiç hesaba katmamıştı. Şeytan'ın Gölgesi'nin ellerinde kala kala aşkın kanı kalmıştı... Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. -N.Fazıl

#Yabancı