Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Diş telli, şişman, kısa saçlı, gözlüklü bir kızın hayatı boyunca dalga konusu olması.. Alay edenler, dışlayanlar hatta yumurta domates fırlatıp okulumuzda senin gibi çirkinleri istemiyoruz yazılı pankartlarla aşağılama... Güneş, kendisiyle dalga geçilmesine göz yumup hayatına devam mı edecek yoksa değişecek mi ?

Karanlığa alışmış bir kalp ve her şeyden habersiz, olayların dışında büyümüş bir kız.. Peki karanlık ile aydınlık çarpışırsa aydınlıkta karanlığa bürünmez mi?

Yanımda duran barmenden bana soğuk su vermesini istedikten sonra dans eden Emir ve arkadaşını(!) izlemeye koyuldum. Yanıma bir bardak bırakılınca hemen bardağı alıp içtim. İçmemle boğazım da yanmaya başladı. Yanlış bardağı mı içtim ben?! Barmen yanıma bir bardak daha bırakınca o bardağın suyum olduğunu anladım. Kafam iyice uçtuğunda yerimden kalkıp Emir ve onun ile dans eden kızın yanına ilerledim. Topuklu giydiğim ve sarhoş olduğum için bileğimi burktum. Tam düşecektim ki Emir o kızın kollarından kurtulup beni tuttu. "Emir! Sen misin? Sen ne kadar yakışıklıymışsın böyle. Ben sana antilop suratlı mı diyordum? Valla çarpılacam ha." dedim. Emir ise sırıtıyordu. "Emir! Ben bu kızı hiç sevmedim. Yoksa sen sevdin mı o kızı. Hı? Cevap versene bana!"dedim. Emir "Sarhoş musun sen?"diye sorduğunda kaşlarımı çattım. "Bak şimdi de konu değiştiriyorsun. Sen o k-kıza a-aşık mısın?"dedim sesimin titremesine engel olamayarak. Emir kaşlarını çatıp "Ben o kıza aşık falan değilim. Saçma saçma konuşma." dedi. Yüzümde ister istemez bir gülümseme oluştu. Yavaş yavaş gözlerim de kapanmaya başlıyordu. "Emir? Hani ben çok sakarım ya. Her zaman düşerken sen beni tutuyorsun. Beni hep tut tamam mı? Yoksa ben hep düşerim."dedim. Gözlerimi kapandığında Emir'in güçlü kollarının beni taşıdığını hissettim. Ve en son şu kelimeleri duydum, "Ben seni her zaman tutucağım ve artık tuttuğumda da bırakmayacağım çünkü ben sana aşık oldum sakar kız."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Üniversite 2. Sınıf öğrencisi olan Çağla Naz Güneş adlı bir Kız en iyi arkadaşı Ayla ile üniversite için bir evde kalırlar. İkisi de aynı bölümü okurlar 📚👻 Sınıf/Bölüm arkadaşları olan Selen de onlarla kalmak ister. Ama onun orada kalma amacı başkadır. 😈 Okul zamanı bir sürü olay olur. Mert (Çağla'nın eski sevgilisi) Zehra ile iş birliği yapar 😖. Çağla'nın başına gelmeyen kalmaz. 😓 Çağla Kiralık olan evlerinden 🏡 atılır. Atıldıklarından 1 gün sonra o ev yıkılır. Ama asıl olay evin içinde kalan Can'ı birisi çıkamaması İÇİN kilitler. İftira Çağla'ya atılır.. Ama asıl kilitleyen Can'ın en yakın arkadaşıdır...☠️💀 Araya babası 👨🏻 mafya olan Can'ın miras işi girer ve Can'ın evlenme zorunluluğu sorunu çıkar. Ama kiminle? 💍 İçinde Aşk 💍, heyecan 🤡, merak 😱, sahtelikler 😠, okul 🏡 vb. bulunan bu serüven eğlenceli ve merak edici olacak💜🖤 Umarım beğenirsiniz 🎭💘

İlk gördüğüm an kaçmalıydım o karanlık mavilerden ama ne kadar kaçarsam o kadar kapılıyordum büyüsüne. Hapsediyordu beni hırçın dalgaları, boğuluyordum demek istesem yanılırım çünkü derine indikçe nefes alıyordum. Farklıydı, Tehlikeliydi, Esrarengizdi, Maviydi karanlık mavi, O DEMİR ÇAĞLAR dı. Beni kendi karanlığına çekip aydınlığı bulmaya çalışan adam. Ya birlikte gömülecektik karanlığa yada o çıkacaktı sadece aydınlığa. Benim aydınlığım onun karanlığında yok olurken beni de yok ediyordu. Ölecektim veya ölecektik. Hangisini seçmeliyim ? Kendimi feda edebilecek kadar güçlü müyüm hep beraber göreceğiz....