Küçük bir kızın soruları vardı. Dilinden dökülemeyen, parmaklarını kar tanelerine küstüren... Baba gibi kokan bir Ayaz vardı. Korkularının üzerine seyrek dişli, güzel gülüşlü bir emanetin varlığı ile yürüyen... Babam Kokulu ile Seyrek Dişli Güzel Gülüşlü Emanet'in masalı... Ayazın Çiçeği serisinin ikinci ve son kitabıdır. 15 Ağustos 2021 tarihinde yayınlanmıştır ve Ayazın Çiçeği isminde yazılan ilk hikayedir...

"Yıllar önce adı 'Üç Büyük Cadı' olarak anılan üç kız kardeş vardı. Bunlar: Josephine, Joen ve Jobina'ydı. Bu üç kız kardeşin en büyükleri olan Josephine, dünyaya getirdiği ilk kız çocuğunu korumak için kardeşleriyle birlikte büyük bir ayin düzenlemişti. Bu ayine: Gece ve Gündüz Sian'ı denilmiştir. Gece Sian'ında genç kızın olgunluğa ulaşmış diri bedeni, Üç Büyük Cadı'nın kanlarıyla yıkanarak kutsanmış; Gündüz Sian'ında ise vücudu zamana karşı kutsanan genç kızın, Üç Büyük Cadı'nın birer damla kanını içmesiyle ayin tamamlanmıştır. Böylece ilk ölümsüz cadı yaratılmış ve o kutsal günden sonra, Freya, 'Sian Cadısı' olarak anılmıştır." Üç Büyük Cadı'nın Kutsal Kitabı, syf. 978 ~~ Başlangıç: 02.08.2016 Kısım I - Bitti: 03.02.2018 Kısım II - Bitti: 01.01.2019 Kısım III - Başlangıç: 01.03.2019

#Wattys2019 Kazananı Tehlikeli Limit'e hoş geldin. İlk ve asla unutmaman gereken kural; asla kendi türün dışındaki biriyle birlikte olamazsın. 29.06.2020 #Fantastik 2. -2020- ©Tüm Hakları saklıdır

Başka çaresi yoktu. O eve girip hırsızlık yapacaktı. Kendisinden bir oyuncak ayı çalması istendi. Feyza için oldukça basit ve kolay bir iş gibi görünse de başında felçli bir adam, büyümüş de küçülmüş bir çocuk, sakin bir enişte, iyi niyetli bir kadın ve dengesiz bir adamın olduğu bu evden bir şey çalmak hiç de kolay olmayacaktı. Bir de bu dengesiz adama aşık olacağını nerden bilebilirdi ki?

Meyra olacaklardan habersiz arkadaşlarıyla buluşmaya gidecekti. Metroya doğru yürümeye başladı. Ama onu görünce olduğu yerde durdu, şaşırmıştı. Onu görmeyi hiç beklemiyordu. Yürümeyi unuttu resmen. Onu hatırlıyordu. Üç yıl önce gördüğü, kendisiyle dalga geçtiğini sanan bu çocuğu hatırlıyordu. Daha on dört yaşındayken görmüştü onu ama unutamamıştı işte. Birden o mu diye iyice baktı. Evet, evet oydu. Ne yapacağını düşündü. Meyra kararını verdi. Üç yıldır dilinden düşürmediği, aklından çıkaramadığı, kalbinde yeri olan bu çocuğu takip edecekti. Deli cesareti geldi. ***** ***** ***** Başını sürekli belaya sokan bu sakar kız, onu takip ettiğinde başına neler geleceğini hiç düşünmedi. Sonrasında unutacağım dediği bu çocuk tekrardan karşısına çıktığında verdiği sözü tutabilecek mi bilmiyordu. Daima hareketli olan hayatı daha da hareketlenecekti. Peki, pişman olacak mıydı? ASLA

"Toprak!" At bir anda telaşlandığında tutunduğum yer ellerim arasından kaydı. *** "Hayır!" Nefes nefese başımı ellerim arasına aldım ve biraz olsun sakinleşmeye çalıştım. Yine aynı rüya! Ne zaman şirkette işler yolunda gitmese bu rüyayı görüyordum. Psikoloğum sorun teşkil eden birşey olmadığını, sadece stresten olduğunu söylemişti fakat bazı geceler böyle uykumdan edilmek gerçekten hoş değildi. Yine sucuk gibi terlemiştim. Bekir amca kimdi bilmiyordum. Bana Toprak diye hitap eden çocuğu da. Hatta Toprağı da. Toprak kimdi ki? *** "Sus artık, tamam." Alayla nefesimi bıraktım. "Bana böyle davranamazsın! Şu yaptığın hareketlere bak! Sadece aramızda saçma bir iş anlaşması var Savaş Yüksel. Sınırlarını aşma." "Saçma olduğunu sen söyledin. Belki de sana böyle davranmam çok da yanlış değildir ha?" "Benim izin vermediğin sürece davranamazsın!" "Susmadığın ve sözümü dinlemediğin sürece davranırım." "Böyle yapmaya devam edersen susmam!" "Ama ben seni susturmasını bilirim." "Öyle mi? Nasıl olacakmı-" Yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdığında burunlarımız birbirine sürttü. Arada olan kısacak mesafe dilimi yutmama sebep olmuştu. Belki de bunun sebebi dudaklarıma çarpan nefesi ya da burnuma dolan kokusudu bilmiyorum ama aşağı tarafta hoş şeylerin olmadığı belliydi. Vücudum tuhaf tepkiler vermeye başlamıştı çoktan. "Göstermemi ister misin? Uygulamalı olarak?" Evet... Yani şey hayır! Hayır! *** Yeni hikayeme hoşgeldiniz! Beğeneceğinizi umuyorum, iyi okumalar. ;)

"Yavas ol, ayi!" Pantolonunun dugmesini acarken klozete dogru ilerledi ve o malum su sesini duydugumda omzunun uzerinden uykulu gozlerini acik tutmaya calisarak bana bakti. Bakti demek az kalir tabi, resmen gozleriyle yedi. "Uzman bir tanidigim var." Tek kasimi kaldirdim. "Ne?" Dugmesini ilikleyip sifona uzandi ve ardindan bana dondu. Isaret parmagini kaldirip bana dogru uzatti. "Yardima ihtiyacin var gibi." Yavasca gozlerimi egip asil isaret ettigi yere baktim. Havlu hafif kaymis ve azicik dekolte vermisim, yani- Salak! Pis boklu asil senin yardima ihtiyacin var len! ★★★ Boşanmak üzere olan fakat bir küçük miras meselesi yüzünden boşanamayan çiftimize merhaba deyin. Karşınızdaaaa..... Selin&Selim!!! bacimixss

"Yardım et Çağla! Aslının abisi Istanbula gelmiş. Herif eliyle koyduğu gibi buldu beni, seni göremeyince de kudurdu." "Tamam sakin ol. İş çıkışı-" "Bekleyemem Çağla. Topuğuma sıkar bu adam. Leşimi kanalizasyondan toplarsın, ben sana söyleyeyim." Denizin telaşlı sesine karşılık Çağla da heyecan yapmıştı. "Tamam adresi mesaj at, geleceğim." Çağla telefonu kapatır kapatmaz masasından kalktı ve Gökçenin masasına ilerledi. "Gökçe abla benim çıkmam lazım." Gökçe sanki çok zor durumda kalacakmış gibi yüzünü buruşturdu. "Ama nasıl olur Çağlacığım? Katılman gereken toplantı da vardı?" "Deniz beyle konuşup izin alsam?" Çağla Denizin odasına yöneldiğinde Gökçe sandalyesinden fırlayıp Çağlanın koluna girdi ve dışarıya doğru itekledi. "Yok Çağlacığım! Madem acelen var, çık sen. Ben söylerim Deniz beye. Zaten ikinci iş günün, sesini çıkarmaz." Çağlayı asansöre bindirdikten sora geri dönen Gökçe başını odasından çıkartmış Denizle karşılaştı. "Gitti mi?" "Gitti Deniz bey." ★★★ İyi okumalar ;)

Aybala'nın mizacı neşeli ve iyimserdi.Güçlü bir anlayış ve sakin bir muhakeme yeteneğine sahipti buna rağmen tek kusuru çabuk kırılan kalbiydi. Aybala'nın gözünden sizlere bu hikayeyi aktarmaya çalışacağım. Bir Mahalle Hikayesi 19.01.2019

03:46 kapının,gecenin bir yarısı çalması hiç normal değildi.kapı deliğinden dışarı baktım kimse gözükmüyordu.kapının üst kilitlerini açarken içimde bir ürperti vardı.kapıyı açtığımda yerde bir kundak vardı.Battaniyeyle sarılı bir bebek mışıl mışıl uyuyordu.üzerinde de bir not.Bebeği kucaklayıp içeri geçtim.Ayağımla da kapıyı kapattım.bebeği koltuğa yatırıp üzerindeki notu okumaya başladım. "selam,böyle bir şey yapmak ya da yazmak aklımın ucundan geçmezdi.Ben bu bebeğin biyolojik annesi olabilirim ama ona manevi annelik yapamam.Türkiye'den gidiyorum.Kimsenin beni bulamayacağı bir yere.Sana böyle bir bela bırakmak istemezdim,seninle henüz tanışmasak bile bebeğime iyi bakacağını biliyorum.Daha kimliği bile çıkmadı.O artık senin oğlun sende istemiyorsan onu babasına ver.Miraç Ali İnan" bir bu eksikti...